ภูมิกลับถึงบ้านในช่วงค่ำมัวแต่เล่นเกมกันอย่างเมามันกับเพื่อนฝูง รู้สึกแปลก ๆ เหมือนกันที่พอกลับบ้านแล้วมีอีกคนนั่งรออยู่ เธออยู่ในชุดที่พร้อมนอนแล้ว เสื้อนงเสื้อในก็ไม่ใส่ เห็นอะไรดุนดันเนื้อผ้าถึงได้รู้ว่าโนบรา ภูมิเป็นฝ่ายหลบตาไม่อยากจ้องนานเดี๋ยวอะไร ๆ มันจะแข็งเสียก่อน
“ภูมิกินอะไรมายัง ขวัญทำต้มข่าของโปรดภูมิไว้ให้ด้วยแหละ” ขวัญยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ขณะที่พูด
“กินมาแล้วเมื่อตอนห้าโมง”
“แต่นี่ทุ่มกว่าแล้ว หิวอีกยัง? หรือจะกินสักสองทุ่มไหม” เธอรอได้
“ไม่ล่ะ เดี๋ยวถ้าหิวค่อยต้มบะหมี่กิน”
ขวัญยิ้มเจื่อนแล้วมองอาหารทั้งสี่อย่างที่อยู่บนโต๊ะ
“น้อยใจอีกแล้วเหรอ”
“…” จะให้ตอบอะไรได้ล่ะ จริงอยู่ที่เธอน้อยใจ แต่เสียงที่คล้ายเบื่อหน่ายแบบนั้น ใครจะกล้าตอบไปตรง ๆ เธอเองก็ไม่ได้โทรไปถามเขาว่าจะกินข้าวที่บ้านไหม เลือกที่จะออกไปตลาดแล้วกลับมาทำอาหารมารอเขาเองนี่นา ขวัญระบายยิ้มบาง ๆ ที่ดูไม่สดใสอ
