7 หนูมีแฟนแล้ว
745 คำ
ปัจจุบัน....
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเหมือนฝัน มีน้องสาวชื่อข้าวหอม ฉันเป็นลูกเลี้ยงของคุณแม่วีนัสและคุณพ่อขุนเขา
หลายคนคงจะรู้เรื่องราวในชีวิตของฉันคร่าวๆ แล้ว ตอนนี้ฉันโตแล้วนะ ฉันอายุ 19 ปี เรียนมหาวิทยาลัยปี 1 คณะบริหารธุรกิจ
@มหาวิทยาลัย
“ฝันครับ เดี๋ยววันนี้พี่ไปส่งที่บ้านนะ พี่จะไปเยี่ยมคุณพ่อด้วย ^_^”
“ค่ะพี่เดย์ ^_^”
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปเรียนก่อนนะเสร็จแล้วพี่จะไปรอฝันที่หน้าคณะนะ ^_^”
ฉันพยักหน้าตอบพี่เดย์ จากนั้นพี่เดย์ก็เดินไปเรียน คงจะสงสัยใช่ไหมว่าพี่เดย์คือใคร มันรู้สึกเขินเหมือนกันนะที่จะต้องพูดว่าพี่เดย์คือแฟนของฉันเอง ^_^
เราทั้งคู่ถูกทางผู้ใหญ่จับคู่ให้ แต่เราก็เคยเจอกันหลายครั้งแล้ว อีกอย่างที่ฉันตัดสินใจคบกับพี่เดย์เป็นเพราะว่าพี่เดย์เป็นสุภาพบุรุษ ตั้งแต่รู้จักกันพี่เดย์ดีกับฉันตลอด ไม่รู้ว่าความรักมันเกิดขึ้นมาตอนไหน แต่ตอนนี้ฉันก็รู้สึกดีกับพี่เดย์ไปแล้ว
พี่เดย์เรียนอยู่ปี 2 เรียนแพทย์ เราไม่ค่อยมีเวลาได้เจอกันมากนัก แต่ถ้าพี่เดย์ว่างพี่เดย์จะไปขอคุณพ่อคุณแม่พาฉันไปเที่ยวตลอด แต่พี่เดย์ก็ไม่เคยทำอะไรรุ่มร่ามหรือเกินเลยกับฉันเลยสักครั้ง
“แหมๆ ยิ้มหน้าบานเลยนะยัยฝัน” เสียงของดอกไม้ เพื่อนสนิทของฉันเพียงคนเดียวท้วงขึ้น หลังจากที่พี่เดย์เดินไปไกลแล้ว
“ห้ามแซวนะดอกไม้” ฉันรีบพูดขัด เพราะรู้ดีว่าดอกไม้ต้องแซวฉันมากกว่านี้แน่
“ค่า ว่าแต่คุณเหมือนฝันจะนั่งอยู่อีกนานไหมคะ ถึงเวลาเข้าเรียนแล้วค่าา”
“อื้อ กะ ก็ไปสิ”
เราทั้งคู่เดินไปที่ตึกเรียนกัน วันนี้ฉันมีเรียนทั้งวัน ส่วนพี่เดย์ก็เหมือนกัน เขาเลยรอรับฉันได้
เรื่องที่ฉันมีแฟน พี่ขุนรามกับพี่เจ้าคุณยังไม่รู้ เพราะถ้ารู้บ้านคงแตกแน่ๆ มั้ง เห็นพี่เจ้าคุณและพี่ขุนรามชอบโทรมาเช็กกับคุณแม่ถามว่าฉันมีหนุ่มมาจีบบ้างไหมบ่อยๆ
แม่ก็ช่วยปิดให้ แม่บอกว่าเอาไว้พี่ชายทั้งสองของฉันกลับมาจากอังกฤษค่อยบอก อีกไม่กี่เดือนพี่ชายทั้งสองของฉันก็จะกลับมาแล้ว ไม่รู้เลยว่าถ้ารู้ว่าฉันมีแฟนพี่ขุนรามกับพี่เจ้าคุณจะทำหน้ากันยังไง
พี่เจ้าคุณก็ยังโทรมาคุยกับฉันเรื่อยๆ นะ แต่ช่วงหลังๆ นี้เขาเรียนหนักเพราะต้องทำโปรเจ็คจบ อะไรก็ไม่รู้ แต่ทั้งคู่เรียนหนักมากจริงๆ
ฉันเคยถามๆ เรื่องที่จะมีแฟนกับพี่เจ้าคุณ ตอนนั้นพี่เจ้าคุณโวยวายโกรธฉันเป็นฟืนเป็นไฟเลย แต่คงเป็นเพราะตอนนั้นฉันยังเด็กนั่นแหละ
หวังว่าพี่ชายของฉันทั้งสองจะเข้าใจฉันนะ เรื่องมีแฟนมันบังคับกันได้ที่ไหนกันเล่า พวกเขาสองคนก็ต้องมี จะมาหวงฉันแบบนี้ได้ไงกันล่ะจริงไหม
อีกอย่างพี่เดย์เป็นลูกของเพื่อนคุณ และเป็นคนดี พี่ชายของฉันทั้งสองคนคงจะไว้ใจให้พี่เดย์ดูแลฉันได้
เลิกเรียน...
พอเดินลงตึกมาก็เห็นพี่เดย์กำลังนั่งรออยู่ตรงโต๊ะไม้หินอ่อน ฉันบอกลากับดอกไม้ ก่อนจะเดินไปหาพี่เดย์
“พี่เดย์คะ ไปกันเถอะค่ะ ^_^” ฉันส่งยิ้มหวานให้พี่เดย์
พี่เดย์ลุกขึ้นจากโต๊ะไม้หินอ่อน และเดินตรงมาหาฉัน เมื่อถึงตัวฉันพี่เดย์ก็ยกมือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ และก็พาฉันเดินไปที่รถ
ใครๆ ก็พูดว่าเราคือคู่ที่น่าอิจฉา คือคู่รักที่เหมาะสมกันที่สุด ไม่รู้สิ...คงจะจริงมั้ง
@ภายในรถ
“พ่อพี่ว่าจะมาคุยเรื่องหมั้น หนูจะว่าไง”
“มะ หมั้นเหรอคะ”
ฉันตาโตทันที ที่พี่เดย์เอ่ยออกมาแบบนั้น มันจะไม่เร็วไปหน่อยเหรอ เราเพิ่งจะคบหาดูใจกันเองนะ ฉันยังไม่ได้คิดไปถึงขั้นนั้นเลยด้วยซ้ำ
- ผู้เขียน
