บงกชเม้มปากแน่น ตวัดสายตาหันกลับมามองผู้หญิงของเกษมด้วยแววตาเกรี้ยวกราด พร้อมกับสาวเท้าเดินตรงเข้าไปหา แต่กลับถูกดึงเอาไว้เสียก่อน นัยน์ตาคู่สีน้ำตาลเข้มตวัดมองเจ้าของมือใหญ่ที่จับอยู่บนข้อมือเธอ
“ไปทำแผลได้แล้ว เดี๋ยวเลือดก็ออกจนหมดตัวหรอกบุษ”
“เชื่อที่ก้องพูดเถอะไอ้บุษ เดี๋ยวที่เหลือฉันกับจันทร์จัดการเอง”
“ก็ได้ เสร็จแล้วไปเจอกันที่บ้าน” บงกชตัดบทอย่างไม่สบอารมณ์นัก แล้วหันหลังเดินออกมาจากร้าน ปล่อยให้เพ็ญแขกับมณีจันทร์จัดการที่เหลือ
“รีบตามบุษไปสิก้อง” มณีจันทร์เตือนก้อง
“อืมม์” ก้องตอบแล้วรีบเดินตามบงกชออกไปจากร้าน ไม่ได้สนใจเสียงโวยวายของแม่สาวฝรั่งหุ่นสะบึม ที่บัดนี้ลุกขึ้นยืนได้แล้ว
“แยกย้ายกันไปทำงานได้แล้ว”
ลุงโชคตะโกนบอกพนักงานในร้าน ก่อนจะหันหลังกลับเดินกลับเข้าไปหลังร้านอีกคน แต่แกก็เดินไปได้ไม่กี่ก้าว เสียงแหลมปรี๊ดของแม่สาวฝรั่งผมบลอนด์ก็ร้องโวยวายขึ้นอีกครั้ง
“ยู
