หนึ่งชั่วโมงผ่านไป...
โรเบิร์ตและม่านฟ้าก็เดินมาหยุดอยู่หน้าโต๊ะที่บงกชกับมณีจันทร์นอนอาบแดดอยู่ แล้วนัยน์ตาคู่สีฟ้าเข้มก็ต้องเบิกกว้างเล็กน้อยเมื่อเห็นน้องชายกับคนสนิทนอนอาบแดดถัดออกไปจากโต๊ะที่เขายืนอยู่แค่โต๊ะเดียว
‘ทำไม? ...ไมเคิลถึงมานอนอาบแดดอยู่ที่นี่ล่ะ ไหนบอกว่าจะตามแม่เสือดุออกไปข้างนอก อย่าบอกนะว่าแม่เสือดุของไมเคิลคือ...’
ชายหนุ่มคิดได้แค่นั้น ก็เบนสายตากลับมามองสาวน้อยข้างบ้านของม่านฟ้าอย่างรวดเร็ว
‘เป็นไปไม่ได้หรอกน่า’
“ทำไมมานอนกันอยู่ตรงนี้ล่ะบุษ จันทร์”
ม่านฟ้าถาม ขณะนั่งลงบนเก้าอี้ผ้าใบตัวที่เพ็ญแขเคยนั่ง นัยน์ตาคู่สีดำสนิทมองหนังสือในมือของบงกชอย่างแปลกใจ ก็จะไม่ให้เธอแปลกใจได้ยังไง ในเมื่อหนังสือที่บงกชอ่าน มันเป็นหนังสือสอบเข้ามหาวิทยาลัย
“ผมขอตัวไปห้องน้ำแปบนะแพม เดี๋ยวผมกลับมา”
โรเบิร์ตบอกม่านฟ้า แล้วหันไปมองเก้าอี้ตัวที่น้องชายนอนอยู่ แล้วหันมาเอาคำตอบจา
