❤️ลักหลับน้องสาวเพื่อน 5 : ย้ำอีกรอบ
1867 คำ
5
Trrrrrrrrrr
Trrrrrrr
ตื้ดดดดด ตื้ดดดด
ติ๊ด!
“บ้าชิบ! ทำไมไม่รับสายวะ”
เนสพยายามโทรหาพราวอยู่หลายครั้ง แต่นอกจากเจ้าตัวจะไม่รับสายแล้ว เธอยังไม่เปิดอ่านข้อความของเขาอีก
คิ้วคมเข้มขมวดเข้าหากันอย่างหงุดหงิด ไม่รู้ว่าเด็กสาวจะโกรธอะไรเขาหรือเปล่า
ตอนนี้เขามารับแม่กับพ่อที่สนามบินเพราะพวกท่านเพิ่งกลับมาจากเที่ยวที่สิงคโปร์ พอพวกท่านเดินมาถึงก็สวมกอดเขาอย่างคิดถึง ถามไถ่ชีวิตความเป็นอยู่ได้สักพักก็พากันเอากระเป๋าเดินทางไปขึ้นรถแล้วเขาขับรถไปส่งพวกท่านที่บ้าน
ระหว่างทาง เสียงแจ้งเตือนมือถือของเขาก็ดังขึ้น เนสรีบหันไปดูข้อความที่โชว์อยู่บนหน้าจอมือถือ พอเห็นว่าไม่ใช่ข้อความของพราวเขาก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด
แม่ของเนสสังเกตว่าเขาดูกระวนกระวายแปลกๆ ตั้งแต่ขึ้นรถมาเขาก็เอาแต่จ้องหน้าจอมือถือไม่หยุด จึงทักถามขึ้นด้วยความสงสัย
“มีอะไรหรือเปล่าตาเนส ติดธุระอะไรหรือเปล่า?”
“นั่นน่ะสิ พ่อเห็นแกจ้องแต่มือถือ บางทีถามอะไรก็ไม่ได้ยินด้วยน้ำ” พ่อของเนสพูดเสริมขึ้น
“เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมก็แค่รอสายจากคนบางคนน่ะ”
เนสพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ในใจกลับว้าวุ่นอย่างหนัก ไม่รู้ว่าตอนนี้เด็กสาวจะทำอะไร อยู่ที่ไหน ทำไมไม่ยอมรับสายเขาสักที โทรถามไอ้เพชรมันก็บอกไม่รู้
เขาแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว!
“อ่อ อย่างงั้นหรอกเหรอ...หึหึ”
พ่อกับแม่ของเนสหันหน้ามามองกันแล้วยิ้มกริ่มอย่างรู้ทัน
อาการแบบนี้ ลูกชายของเขามีความรักชัวร์!
หลังจากที่เนสไปส่งพ่อกับแม่ที่บ้านเสร็จ เขาก็รีบบึ่งรถออกไปตามหาพราวอย่างเร่งรีบ ที่แรกที่เขาไปเลยก็คือบ้านของเด็กสาว เพราะคิดว่าบางทีเธออาจจะกลับมาแล้วก็ได้ แต่พอไปถึงเขากลับเจอเพียงเพชรที่นั่งเล่นเกมอยู่ในห้องนั่งเล่น ไม่เห็นเงาของคนตัวเล็กเลยแม้แต่น้อย
“อะไรของมึง วิ่งหอบมาเชียว”
เพชรขมวดคิ้วอย่างสงสัยเมื่อเห็นร่างสูงของเนสกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปทั่วทั้งบ้าน เหมือนกำลังตามหาอะไรสักอย่างอยู่
“น้องมึงไม่ได้บอกเหรอว่าออกไปไหน?”
เนสถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล ไม่รู้ว่าเด็กสาวจะโกรธอะไรเขาหรือเปล่าถึงไม่ยอมรับสายเขาเลย
“ไม่นะ มึงมีอะไรหรือเปล่าวะ?”
คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างจับผิด
“งั้นกูไปละ ไว้เจอกันที่ผับละกัน”
ร่างสูงรีบเดินออกจากบ้านไป ไม่ได้ตอบคำถามของเพชร เพราะตอนนี้เขายังไม่อยากพูดเรื่องที่เกิดขึ้น
ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากเปิดเผยความสัมพันธ์นี้ แต่ว่าเขาเองก็ต้องคุยกับพราวให้ชัดเจนก่อน ถึงจะสามารถบอกให้คนอื่นรู้ได้
เนสขับรถไปทุกที่เด็กสาวชอบไป แต่ไม่ว่าจะไปที่ไหนเขาก็ไม่เจอเธอเลย!
“ทำไมดื้อแบบนี้วะพราว ส่งข้อความก็ไม่อ่าน โทรไปก็ไม่รับสาย!”
มือหนาขยี้ผมสั้นของตัวเองอย่างหัวเสีย
อย่าให้พี่เจอนะพราว พี่จะกระแทกให้หายดื้อเลยคอยดู!
22 : 28 น.
“อะไรของแกเนี่ยยัยพราว ทำไมวันนี้ดื่มหนักจังวะ”
เกวรินพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสาวนมโตกระดกแก้วเหล้าไม่หยุดตั้งแต่มาถึง
“แกไม่เข้าใจฉันหรอก...อึก อึก อ่าส์”
พราวพูดก่อนจะกระดกเหล้าลงคออีกอึกใหญ่ จนเพื่อนๆ ที่มาด้วยกันส่ายหน้าไปมาอย่างระอกเพราะไม่รู้ว่าจะห้ามยังไง
“แกไม่พูดฉันจะเข้าใจเหรอยัยบ้า”
เธอบ่นอุบอิบ ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ
วันนี้พราวโทรมาหาเธอแต่เช้าให้พาไปเที่ยวเล่นข้างนอก แต่ระหว่างวันก็ไม่ค่อยพูดค่อยจา ไม่ร่าเริงเหมือนอย่างปกติเหมือนที่เคยเป็น
ตกดึกก็รบเร้าให้เธอพามาที่ผับ แล้วก็เอาแต่กระดกเหล้าอย่างที่เห็น
ขณะที่เกวรินกำลังจะลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ ร่างสูงคุ้นตาของใครบางคนก็เดินมาทางโต๊ะของพวกเธอเข้าพอดี
“อ้าว หวัดดีค่ะพี่เนส วันนี้ไม่ได้มากับพี่เพชรเหรอคะ”
เกวรินยิ้มกรุ้มกริ่ม เธอเองก็เป็นสาววายที่จิ้นพี่เนสกับพี่เพชรเหมือนกัน เวลาที่พราวส่งรูปโมเม้นต์น่ารักๆ ของทั้งคู่มาลงในกลุ่ม เธอก็จะเป็นคนแรกๆ เลยที่เข้าไปอ่าน
“เปล่า...พี่มารับพราวน่ะ ขอพากลับเลยแล้วกันนะ”
เนสแทบไม่ได้สนใจเกวรินเลย เขารีบสาวเท้าเดินเข้ามาใกล้เด็กสาวแล้วแย่งแก้วเหล้าออกมาจากมือของเธอ ก่อนจะหยิบกระเป๋าของเด็กสาวขึ้นมาถือพร้อมดึงแขนเล็กให้เดินตามเขามาไป
ฟึ่บ!
“มานี่เลย”
“อ๊ะ! พี่จะพาพราวไปไหนเนี่ย”
พราวร้องอย่างตกใจ จู่ๆ เขาก็ดึงแขนเธอแล้วพาเดินออกจากโต๊ะท่ามกลางสายตาเพื่อนๆ ของเธออีกหลายคน
เนสไม่สนว่าเด็กสาวจะดิ้นยังไง เขาตั้งหน้าตั้งตาพาเธอเดินออกมาจากผับอย่างเร่งรีบ แล้วดันเธอขึ้นไปบนรถของเขา ก่อนจะรีบข้ามไปขึ้นรถฝั่งประตูตรงข้าม
“ทำไมไม่รับสายพี่?”
เนสถามขึ้นทันทีหลังจากที่ปิดประตูเสร็จ
“ก็...หนูแค่ไม่มีอะไรจะคุยด้วย” พราวตอบเขาเสียงอ้อมแอ้ม ใบหน้าที่แดงก่ำเพราะฤทธิ์เหล้าหงอลงเล็กน้อย ไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับเขา
หลังจากเมื่อเช้าที่เขาทิ้งข้อความนั้นไว้เธอก็ไม่รู้เลยว่าจะต้องทำยังไงต่อ เพราะรู้สึกว่าทุกอย่างมันผิดพลาดไปหมด
สรุปแล้วพี่เนสไม่ได้ชอบพี่ชายของเธอ แต่ว่าชอบเธอ นั่นที่ความจริงที่เธอเพิ่งได้รับรู้...
แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร?ทำไมเขาต้องทำเหมือนชอบพี่ชายเธอด้วย
เฮ้ออออ...เธอยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวไปหมดแล้ว!
“ไม่มีอะไรจะพูดงั้นเหรอ?”
เนสหันไปมองหน้าเด็กสาวอย่างไม่ค่อยพอใจนัก
นี่เธอกำลังจะทิ้งเขาอย่างนั้นเหรอ?
หึ...ไม่มีทาง!
“ถ้าพูดไม่ได้ก็ครางเอาแล้วกัน!”
พูดจบเขาก็รีบบึ่งรถไปที่คอนโดของตัวเองทันที ความเร็วในการขับรถของเขาครั้งนี้ทำให้พราวรู้สึกหวาดกลัวจนต้องรีบรัดเข็มขัดแล้วกำไว้แน่นพร้อมหลับตาปี๋ ในใจภาวนาให้ถึงที่หมายเร็วๆ แม้จะไม่รู้ว่าเป็นที่ไหนก็ตาม
ฟึ่บ!
“ลงมานี่!”
เขาพูดเสียงแข็ง เปิดประตูฝั่งของเธอแล้วดึงแขนเรียนเล็กให้ตามขึ้นไปบนห้อง
“พี่พาหนูมาที่นี่ทำไมอะ หนูจะกลับบ้าน!”
พราวดิ้นไปมา พยายามแกะมือของเขาออกจากแขนของตัวเองแต่ก็ไม่เป็นผล พอรู้ว่าพี่เนสพาเธอมาที่คอนโดส่วนตัวของเขา ฤทธิ์เหล้าก็เหมือนจะหายไปทันที
“จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง พี่ไม่ให้พราวไปไหนทั้งนั้น”
พอมาถึงที่ห้อง เนสก็สแกนคีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไปข้างใน แล้วดันร่างอวบอิ่มในชุดเดรสสั้นสีดำของเธอให้ชิดกับผนังห้องทันที
“อ๊ะ! ปล่อยพราวนะคะ พราวบอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรจะคุยด้วย!”
เธอพยายามดิ้นอีกครั้ง คราวนี้เนสจึงรวบมือทั้งสองข้างของเธอด้วยมือเดียวแล้วตรึงไว้ตรงเหนือศีรษะของหญิงสาว แล้วใช้หัวเข่าข้างหนึ่งดันระหว่างขาทั้งสองข้างของเธอเอาไว้
“พราว...ตั้งสติแล้วฟังคำถามของพี่ดีๆ พี่จะไม่พูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง”
เขาพูดเสียงเข้ม จ้องตากับเธออย่างจริงจังแสดงให้รู้ว่าเขาไม่ได้พูดเล่น
“พี่...พี่จะพูดอะไรก็พูดมาสิคะ”
พราวหลบตา ไม่กล้าสบตากับเขาเช่นเคย
“ตอบพี่แค่คำถามเดียวก็พอ...พราวชอบพี่บ้างไหม?”
“...”
พอได้ยินเขาถามแบบนั้น พราวก็เม้มปากแน่นอย่างคิดไม่ตก ไม่รู้จะตอบคำถามเขายังไงดี
เพราะเธอเองก็ยังให้คำตอบตัวเองไม่ได้เลยด้วยซ้ำ...
“คือหนู...”
ใบหน้าหวานค่อยๆ เงยหน้าขึ้นไปสบตากับเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ แล้วตอบกลับไปเสียงแผ่ว
“หนูเองก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้เรียกว่าอะไร พี่อย่าบีบบังคับหนูเลยนะคะ...พาหนูกลับบ้านเถอะ”
“...ไม่ให้กลับ คืนนี้พี่จะทำให้พราวรู้เองว่าความรู้สึกที่ว่ามันคืออะไร”
พูดจบเขาก็ประกบริมฝีปากลงไป แล้วบดขยี้กลีบปากนุ่มของเธออย่างหนักหน่วงจนเธอเบิกตากว้างอย่างตกใจเพราะว่าตั้งตัวไม่ทัน
“อื้อออ!”
พราวพยายามขัดขืน แต่สุดท้ายก็ถูกความชำนาญของเขาล่อลวงจนคล้อยตามและยอมอ้าปากให้เขาสอดลิ้นเข้ามาพัวพันในที่สุด
จ๊วบบบบ
“อ่าส์...พี่รู้ว่าพราวชอบพี่ อย่าปฏิเสธพี่เลยนะครับ พี่ชอบหนูมากๆ เลยนะรู้ตัวไหม” เขาพูดไปจูบไป เลื่อนมือข้างที่ยังว่างอยู่ไปบีบขย้ำหน้าอกใหญ่ล้นมือของเธออย่างมีอารมณ์จนเธอรู้สึกเสียวสะท้านไปทั้งกาย แต่ก็ขยับตัวและห้ามอะไรเขาไม่ได้เพราะว่าตอนนี้มือทั้งสองข้างของตัวเองถูกเขาตรึงเอาไว้อยู่
“อื้ออ...พะ พี่เนส...ซี้ดดด พะ พราวเสียว”
เสียงหวานหลุดครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ยิ่งเขายกเข่าดันหน้าขาแกร่งเบียดตรงโหนกเนื้ออวบอูมพร้อมกับบีบขย้ำหน้าอกของเธอไปด้วย มันก็ยิ่งทำให้เธอมีอารมณ์มากกว่าเดิมจนน้ำเสียวสีใสไหลทะลักออกมาไม่หยุด
“จ๊วบบ...เสียวสิดี งั้นพี่ถามอีกรอบ พราวรู้สึกรังเกียจไหมที่พี่ทำแบบนี้ด้วย?”
เนสถามไปไซร้คอเธอไป นิ้วมือร้ายก็ขยี้หัวนมของเธอไปด้วย
“ซี้ดด...นะ หนูไม่รู้ อะ อ๊าส์...พี่เนสอย่าขยี้หัวนมหนูแรงได้ไหม มันยังเจ็บอยู่เลยนะ”
พราวครางเสียงสั่น ใบหน้าหวานเหยเกอย่างหนักเพราะความเสียวซ่านเกินจะบรรยาย ที่จริงเธอไม่ได้รู้สึกรังเกียจเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่เธอแค่ไม่กล้าบอกออกไป
“หึหึ...บดขาพี่ขนาดนี้ยังจะบอกว่าไม่รู้อีกนะ”
เขายิ้มเจ้าเล่ห์ ตอนนี้เธอกำลังใช้โหนกเสียวเสียดสีไปมากับหน้าขาแกร่งของเขาไม่หยุดเลย
“ก็มัน...ซี้ดดด อะ อ๊ะ! พี่ทำรอยอีกแล้วนะคะ”
เธอครางเสียงหลงเมื่อถูกเขาขบเม้มตรงซอกคอของตัวเองเต็มแรง
“ก็จะได้ย้ำให้รู้ไง ว่าพราวเป็นของพี่...เป็นของพี่คนเดียว”
- ผู้เขียน
