"ข้าต้องการออกไปข้างนอกตามใจของข้าโดยที่ตัวข้าไม่ต้องคอยมาขออนุญาตท่านข้าต้องทำเช่นไร " เหมยลี่ถามเปิดทางไปก่อน
"คุณหนูเฟยเฟิ่งท่านคงลืมไปแล้วกระมังว่าท่านไม่ได้มีศักดิ์เป็นแค่ลูกท่านแม่ทัพแต่ท่านยังเป็นฟูเหรินของข้าที่เป็นอ๋องอีกด้วย" ท่านอ๋องเอ่ยเตือนสติให้นางได้คิดถึงตำแหน่งอันสูงศักดิ์ที่นางได้รับอย่างไม่เต็มใจมานี้
"ข้าเข้าใจเรื่องนั้น แต่ที่ข้าไม่เข้าใจคือทำไมท่านถึงทำเหมือนกับกักขังข้าเอาไว้ทิ้งให้ข้าอยู่แต่ในจวนนี้ ท่านควรจะดีใจเวลาที่ข้านั้นไม่ได้อยู่เพื่อเป็นหนามทิ่มแทงใจท่านเวลาที่ท่านอยู่กับพระสนมนะเจ้าคะ"
"ข้าจะดีใจหรือเสียใจมันก็เป็นเรื่องของข้าไม่ต้องให้คนอย่างเจ้ามาตัดสิน และที่เจ้าอยากออกไปข้างนอกคงไม่ได้ไปทำเรื่องเสื่อมเสียชื่อเสียงมาถึงข้าหรอกนะ"
ท่านอ๋องถามด้วยความแน่ใจถึงแม้หูตาของเขาจะมีทุกที่แต่ก็ยังอยากได้ฟังความจริงจากปากของนาง
"ข้ามีเกียรติของตัวข้าเอง ข้าไม่
