หลายวันต่อมาเหมยลี่ก็ออกจากห้องอันคับแคบของเธอได้เสียที หลังจากที่โดนกักบริเวณมารายวัน แต่ถามว่าเธอเข็ดไหมบอกเลยว่าไม่
ในเมื่อแอบไปแล้วโดนลงโทษงั้นก็ไปขอให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยแล้วกัน เธออยากออกไปเดินเล่นเห็นโลกภายนอกบ้างไม่ใช่มาอยู่ในร่างใหม่แล้วก็ยังอุดอู้อยู่แต่ในห้องก็ไม่ต่างจากตอนที่เธออยู่ในโลกของเธอเลย
"เจียวจูเจ้ารู้ไหมว่าท่านอ๋องตอนนี้อยู่ที่ไหน"
"ท่านรองนั่งจิบชากับพระสนมอยู่ที่ศาลาริมสระบัวหลวงเจ้าค่ะ"
"ดี! งั้นข้าจะไปจิบชากับพวกเขาด้วย"
ว่าเสร็จเหมยลี่ก็ตรงดิ่งไปที่ศาลาริมสระบัวหลวงทันที โดยที่มีเจียวจูวิ่งตามหลังไปแทบไม่ทัน
"ฟูเหรินเดินระวังๆนะเจ้าคะ"
"เจ้ารีบตามข้ามาเถอะอย่ามัวแต่พูด"
พอมาถึงศาลาที่อบอุ่นไปด้วยความรักของท่านอ๋องและพระสนมอันเป็นที่รัก เหมยลี่ก็ได้แต่เบะปากด้วยความหมั่นไส้ทั้งสอง พลางคิดว่าทีกับเราล่ะทำมาเป็นรังเกียจแต่กับพระสนมที่รักกับยิ้มน้อยยิ้
