ห้องพักหัวหน้านักบวช
“ปัง!”
เสียงปิดประตูดังขึ้นภายในห้อง พร้อมร่างงามระหงยืนพิงประตูมิยอมขยับเขยื้อนแต่อย่างใด ก่อนจะค่อยๆ ทรุดกายลงนั่งกับพื้นตรงหน้าประตู พร้อมกับเสียงสะอื้นไห้ด้วยความโศกเศร้า ร่างงามสั่นสะท้านด้วยแรงสะอื้นเมื่อได้ยินคำตรัสขององค์กษัตริย์ในห้องบูชาเทพเจ้า
เหตุใดหนอนางจึงมีชีวิตที่อาภัพเช่นนี้ เกิดมากำพร้าแม้ว่าจะอยู่ในชนชั้นสูง ดำรงตำแหน่งสูงสุดของนักบวช แต่กลับต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว ไร้รักและไร้สิ้นหัวใจ ครั้นเมื่อมีความรักเกิดขึ้น ด้วยข้อห้ามของผู้ที่ได้เข้าพิธีถือสัตย์ปฏิญาณเพื่อรับใช้เหล่าทวยเทพ นางต้องถือครองพรหมจรรย์ ทำให้ความรักที่บังเกิดขึ้นมิอาจสมดั่งใจหวังได้เลย นับวันหัวใจต้องอยู่กับความทุกข์ระทมมากขึ้นไปทุกวัน
มือเรียวสวยค่อยๆ ดึงหน้ากากทองคำที่สวมปิดบังใบหน้าออกมาอย่างช้าๆ เผยดวงหน้าที่แสนงดงามดุจดั่งเทพี ทว่ากลับเต็มไปด้วยน้ำตาที่หลั่งรินและเสียงสะอื้
