“เห็นว่าคุณสองคนอยากเห็นหน้าผม ผมก็เลยมานั่งด้วย” ผมยิ้มให้กับสองคนนั้น ซึ่งทั้งคู่ยังคงนิ่งงันคล้ายกับสติหลุดลอยไปไกล
“ชื่ออะไรครับ”
“ชื่อโอโม่ค่ะ” สาวสองแนะนำตัวด้วยเสียงหวาน
“เสียงมึงเป็นไร” สายรุ้งถาม โอโม่เลยถลึงตาใส่
“เพียงรักค่ะ เรียกรักเฉย ๆ ก็ได้ค่ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ เดี๋ยวมื้อนี้ผมเลี้ยงเอง”
“ขอบคุณค่า” โอโม่และเพียงรักเอ่ยออกมาพร้อมกันแล้วปรบมือเบา ๆ ผมหันไปมองหน้าคนข้าง ๆ เธอก็ทำเฉไฉไม่สนใจ
“ต้มยำเผ็ดไปนิด คุณเพชรทานได้ไหมคะ”
“ได้ครับ ผมกินเผ็ด แต่พวกคุณกินกันเลยครับ ขอบคุณครับ” ผมยกมือห้ามเพราะเพียงรักจะตักใส่ถ้วยแบ่งให้
“ไม่ทานด้วยกันเหรอคะ” โอโม่ถาม
“คุณเพชรเขาสั่งสเต๊กมา เขาจะกินกับต้มยำ ผัดผักยังไง” สายรุ้งมองจานตรงหน้าผมแล้วบอกกับเพื่อน
“ใช่ครับ อย่างที่รุ้งบอกเลย” ผมระบายยิ้มบาง ๆ ให้สองสาวแล้วนั่งกินอาหารกันต่อ ฟังสาว ๆ คุยกันแล้วก็เพลินดีเหมือนกัน บ
