“ทำไมไม่ตามเข้ามา” คิ้วหนาย่นเข้าหากัน เจ้านายเดินออกมาตามแบบนี้ ฉันก็ต้องตามเข้าไป ที่ฉันไม่เข้าไปแต่แรกเพราะไม่รู้จะเข้าไปทำไมให้เกะกะเขา
พนักงานของร้านวัดตัวคุณเพชรแล้วพาไปยังล็อกหนึ่งซึ่งจะเป็นสูทที่มีขนาดอกพอดีกับอกของคุณเพชรเลย
เจ้านายของฉันหยิบเลือกมาทาบกับตัว พนักงานก็เลยบอกให้ถอดตัวที่ใส่อยู่แล้วลองได้เลย แน่นอนว่าเสื้อสูทตัวนั้นฉันต้องเป็นคนถือให้
“คุณว่ามันสั้นไปปะ” คุณเพชรส่องกระจกแล้วหันมาถามฉัน ความสั้นยาวของแต่ละแถวจะต่างกันนิดหน่อย
“นิดหนึ่งค่ะ”
“ผมว่ามันพอดีแล้วนะ”
แล้วถามเพื่อ?
“แต่ผมจะเชื่อคุณแล้วกัน”
ค่า…!
ฉันเบ้ปากนิด ๆ แล้วกลอกตาสักหน่อย ทว่าดวงตาคู่คมจับจ้องฉันอยู่ เลยเปลี่ยนเป็นระบายยิ้มให้เจ้านายแทน
คุณเพชรเลือกอีกแถวหนึ่งเอาตัวที่สีเดียวกันกับตัวที่ลองเมื่อกี้มาลองสวมเข้ากับลำตัว คราวนี้พอดีเป๊ะเลย
คนตัวสูงหันมาเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนจะก้มมองสูทที่สวมเป
