บทที่ 14
ข้าไม่ชอบขี้หน้ามัน NC+++
“อื้มม ปล่อยข้า” นางหายใจไม่ออก ใบหน้าเล็กหันหนีเพื่อรับอ้าปากรับอากาศ แต่ถูกตัวร้ายของนางตามเข้ามาประกบปากทันที นางพยายามเบือนหน้าหนีด้วยเหตุการณ์เมื่อสักครู่ทำให้นางไม่มีอารมณ์ร่วมแม้แต่น้อย แต่จะหนีอย่างไรก็หนีไม่พ้น
ริมฝีปากอวบอิ่มถูกบดจูบตั้งแต่ถึงพื้น ฝ่ามือหนาสอดใต้ผมนุ่มรั้งใบหน้าเล็กเข้าหายิ่งทำให้จูบของเขารุกล้ำเข้ามาแนบแน่น มืออีกข้างหนึ่งช้อนสะโพกง้อนงามเอาไว้พลางบีบคลึง เสียงดูดดึงกลีบปากน่าอายตั้งแต่ซุ้มประตูตำหนักจนถึงหน้าประตูเรือน ทำเอาผู้เฝ้าประตูทั้งสองต่างพากันเบือนหน้าหนีด้วยความอาย
เสื้อผ้าของนางถูกถอดออกไปแล้วหลายชิ้น บัดนี้เหลือเพียงเสื้อชั้นนอกและชั้นในเป็นปราการสุดท้าย
“ท่านพี่ อื้ออ ปล่อยข้านะ อื้มม”
“ข้าไม่สน”
คนใจร้อนที่กำลังมีอารมณ์คุกรุ่นเดินตรงเข้ามาภายในห้องโดยใช้เพียงปราณสัมผัสประตูและปิดประตูลงเสียงดัง ร่างสูงเ
