ไลน์ส่งความคิดถึงก่อนนอน
กุ๊กไก่กลับถึงบ้านด้วยสภาพที่สมบูรณ์ไม่ได้มีอะไรด่างพร้อยไปสักนิด เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ทำเอาหน้าของเธอร้อนผะผ่าวด้วยความเขินอาย
“กลับมาแล้วค่ะ” เธอพูดขึ้นเมื่อเข้ามาให้บ้าน เพราะว่าวันนี้พี่ชายทั้งสองของเธอไม่มีติดธุระที่ไหน ทำให้กลับบ้านเร็วกว่าปกติ
“มาๆ ให้พี่กอดให้ชื่นใจหน่อยน้องรัก” พี่ชายคนโตมีนามว่ากานต์ เข้ามากอดน้องสาวสุดรักสุดหวงด้วยความคิดถึง เขาติดงานสำคัญทำให้ไม่ได้เจอหน้าน้องสาวมาสองวัน เลยคิดถึงเป็นพิเศษ
“กอดพอแล้ว มาๆ ให้พี่กอดมาบ้างมายัยตัวเล็ก” พี่ชายคนรองนามว่ากฤษเข้ามาดึงพี่ชายออกจากตัวน้องสาวแล้วตัวเองก็เข้าไปกอดน้องสาวแทน
“ฟอดดด คิดถึงยัวตัวเล็กจังเลย” กฤษหอมแก้มนวลๆ ของน้องสาวด้วยความคิดถึงเป็นเรื่องประจำที่กุ๊กไก่จะโดนพี่ชายทั้งสอง กอด หอมแก้ม ด้วยความที่เรามีกันแค่สามคนพี่น้อง ทำให้เราทั้งสามคนค่อนข้างที่สนิทกันและรักกันมาก เพียงแค่ไม่เจอกันวันเดียวก็คิดถึงกันแล้ว เธอเลยเหมือนเจ้าหญิงน้อยของบ้าน ที่มีพี่ชายเป็นงูจงอางหวงไข่
“ยัยตัวเล็กขึ้นไปอาบแล้วลงมารับประทานข้าวนะ เดี๋ยวพี่จัดโต๊ะรอ"เสียงทุ้มบอก ถึงเขาจะเป็นแพทย์แต่เขาก็มีฝีมือในการทำอาหารระดับเชฟโรงแรม 5 ดาวเลยเชียวนะ ใครๆ ก็ติดอกติดใจในรสชาติที่ได้ลิ้มลอง
กุ๊กไก่เดินลงมาด้วยชุดนอนลายโดเรม่อนการ์ตูนสุดโปรดของเธอ ทั้งสามพี่น้องนั่งกินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตากัน เสียงหัวเราะพูดคุยดังขึ้นกลางวงอาหารทั้งสามผลัดกันเล่าเรื่องราวของตนเองในแต่ละวัน กุ๊กไก่ไม่ได้บอกพี่ชายทั้งสองของเธอ ว่าได้ไปออกภาคสนามทำการค้นหากลิ่นกายของผู้ชาย ขืนบอกไปมีหวังพี่ชายทั้งสองของคงได้ไปนั่งเฝ้าเธอที่คอนโดของฟรานซิสแน่
เอ๊ะ!แล้วทำมั้ยเธอถึงไปนึกถึงผู้ชายคนนั้นด้วยนะ
เธอรีบสะบัดความคิดออกจากหัวทันที ไม่อยากให้มารบกวนความสุขในการกินตอนนี้
เมื่อรับประทานอาหารเสร็จต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทำงานของตนเองต่อ กุ๊กไก่เธอขึ้นไปยังห้องนอนเพื่อที่จะทำงานที่ค้างไว้เสร็จต่อ
ติ้ง!!!
เสียงไลน์ดังขึ้น มือเรียวบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดู พบว่ามีไลน์ปริศนาทักมาหาเธอ ด้วยความสงสัยเธอจึงกดเข้าไปดู
Fransis:สวัสดีสาวน้อย ทำอะไรอยู่???
เธอขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขาเอาไอดีไลน์เธอมาได้ยังไงกัน ใครให้มา
kukkai:คุณเอาไลน์ของฉันมาจากไหน???
Fransis:ไม่บอกความลับ เอาเป็นว่าเรื่องทุกอย่างของคุณผมรู้หมด รู้แม้กระทั่งว่าพักอยู่ที่ไหนกับใคร พ่อแม่ชื่ออะไร ผมรู้หมด
kukkai:โรคจิต!!!
Fransis:ยอมรับครับว่าโรคจิต!!แต่โรคจิตอะไรจะหล่อปานเทพบุตรแบบนี้ละครับสาวน้อย
เธอส่ายหน้าให้กับความหลงตัวเองของฟรานซิส
Fransis::สาวน้อย...คิดถึงหรือเปล่า???
kukkai:ทำมั้ยฉันต้องคิดถึงคุณด้วย... เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย
Fransis::ใจร้ายจังเลย...ไม่คิดก็ไม่เป็นไร ผมคิดถึงคุณคนเดียวก็พอ..
กุ๊กไก่รู้สึกว่าพวงแก้มของเธอร้อนผะผ่าวทันทีกับข้อความของเขา
kukkai:วันนี้ไม่มีรับงานเหรอคะ???
Fransis::สาวน้อยคุณรู้อะไรหรือเปล่า….ผมยกเลิกงานทั้งหมดแบบไม่มีกำหนดเพื่อคุณเลยนะ….
kukkai: หือ? ฉันเหรอ...แบบนี้คุณก็ขาดรายได้สิคะ
Fransis:ไม่หรอก...ผมมีเงินเก็บเยอะอีกอย่างผมก็อยากจะพักผ่อนด้วย สาวน้อย...รู้อะไรมั้ย….เพียงแค่ผมเห็นหน้าของคุณแวบแรกบนภาพถ่ายผมก็รู้สึกใจเต้นตึกตักราวกับมีใครมาตีกลองในใจของผม….รอยยิ้มของคุณเหมือนแสงสว่างเข้ามาส่องในใจของผมเลยนะ
kukkai:แหวะ!!!จะอ้วก
Fransis:นี่สาวน้อย!!คุณท้องเหรอ ผมแค่จูบคุณเองนะ
กุ๊กไก่ยิ่งหน้าแดงหนักกว่าเดิม เธอแอบอมยิ้มกับข้อความของเขา บ้า!!มาพูดนี้ได้ยังไงเธอเขินนะ
kukkai:นี่คุณ!!จะไปรื้อฟื้นอีกทำมั้ย...ฉันเขินนะ อีกอย่างก็ไม่ได้เต็มใจจะจูบด้วย
ฟรานซิสแทบจะขำออกมากับข้อความที่ไร้ประสีประสาของสาวน้อย
Fransis:ไม่ต้องเขินนะสาวน้อย….เดี๋ยวผมจะรุกคุณหนักกว่านี้ คุณเป็นแม่มดหรือเปล่า...ตั้งแต่คุณกลับไป ผมก็ได้แต่คิดถึงคุณตลอดเวลา คิดถึงตัวหอมๆ ปากหวานๆ ของคุณ
kukkai:คนบ้า!!คุณมันโรคจิตที่สุดและอีกอย่างฉันไม่ได้เป็นแม่มดด้วย
Fransis::อ่าว!!ไม่โกรธกันน่าสาวน้อย..ผมล้อเล่น เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมทำสปาร์เก็ตตี้คาโบนาร่าของโปรดคุณทานเป็นการขอโทษแล้วกันนะ
kukkai:ก็ได้!!ฉันหายโกรธคุณ แต่ว่าคุณกินข้าวแล้วยังคะ?? ...
Fransis:กินแล้วครับ...สาวน้อยคิดถึงผมหรือเปล่า…
kukkai:ไม่คิดถึง!
Fransis:สักนิดไม่ได้เหรอ….
kukkai:ไม่!!!
Fransis:ใจร้ายอ่า!!!ผมคิดถึงคุณมากๆ เลยนะ ผมคงหลงคุณเข้าให้แล้วแหละสาวน้อย
kukkai:บ้า!!
Fransis:ถึงบ้าก็รักนะครับสาวน้อย ฝันดีครับผมไม่กวนคุณแล้วเจอกันพรุ่งนี้นะครับ จุ๊บ!!
kukkai:ฝันดีเช่นกันค่ะ
กุ๊กไก่ปิดโทรศัพท์ลงแล้วซุกหน้าลงหมอน ผู้ชายคนนี้ทำให้เธอใจเต้นได้ตลอดเวลาแม้กระทั่งตอบไลน์ ทางฝั่งฟรานซิสนั้นเขารู้สึกดีที่ได้คุยกับสาวน้อยของเขา ต่อไปเขาคงต้องรุกเธอแบบจริงแล้วสินะ เพราะว่าโดนดอกรักของเธอปักอกเข้าให้แล้ว