Ep.1 : เลียสิ
2255 คำ
ผมไทเกอร์เป็นเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าวัยรุ่น ที่วัยรุ่นทุกคนต้องรู้จัก Ulzzz ผมรับช่วงต่อจากป๊า ที่ต้องไปประจำการที่ฮ่องกง มันทำให้ผมต้องดูแลกิจการของสาขาที่ไทยเพียงแค่คนเดียว อยู่ที่บ้านหลังใหญ่นี่คนเดียว แต่ถามว่าเหงาไหม บอกเลยว่าไม่
“เฮีย กินเหล้าปะ เบื่ออะ”
“แต่ไหนแต่ไรชวนไม่เคยไป”
ชิม่อน ลูกของเพื่อนป๊า ที่อยู่หมู่บ้านเดียวกัน ผมค่อนข้างสนิทกับมันเลย เคยถามมันว่าทำไมถึงชื่อชิม่อน มันตอบมาว่า พ่อมันชื่อเช่ แม่มันชื่อมายด์ มันเลยออกมาเป็นชิม่อน เพราะพ่อของเราเป็นเพื่อนกัน ทำให้ผมได้รู้จักกับมันมาตั้งแต่เด็ก
“ไปดิ กูเลี้ยงเอง เบื่อเหมือนกันว่ะ”
มันน่าเบื่อ แบบนี้นี่เองรุ่นป๊าผม ถึงคบผู้หญิงเดือนละคน คงจะเป็นการแก้เหงาได้ดี เราขับรถไปที่ร้านประจำ The Mute ที่นี่เด่นเรื่องสาวสวย เพราะสาวที่มาเที่ยวที่นี่แจ่มมาก แล้วผมก็เป็นขาประจำที่นี่ มาจนสนิทกับเด็กเสิร์ฟที่นี่กันเลยทีเดียว
“ฮอตเหมือนเดิมเลยนะเฮีย วันนี้จะหิ้วกลับบ้านปะ” ชิม่อนแซวผมเพราะมีสาวๆมองตั้งแต่หน้าประตูทางเข้าจนถึงโต๊ะ
“ เคยพลาดหรอ “
ระหว่างที่นั่งกระดกเหล้าเข้าปาก ตาของผมต้องไปสะดุดกับสาวสวยคนนึง หุ่นเป๊ะ ดูแล้วท่าจะแรงไม่เบาเลย น่าจะเพิ่งมาที่นี่ครั้งแรก ผมไม่เคยเห็นเธอที่นี่มาก่อน ผมเลยสั่งให้เด็กเสิร์ฟส่งเครื่องดื่มให้เธอ แน่นอนเธอต้องมองอยู่แล้วว่าใครเป็นคนส่งมาให้เธอ ผมเลยแสดงตัวและยิ้มให้เธอ เพื่อนเธอต่างส่งยิ้มให้ผมกันทั้งกลุ่ม
“กูไม่ได้ คืนนี้อย่าเรียกกูไทเกอร์เลย” ผมลุกขึ้นจากโต๊ะ แล้วเชิญสาวๆมานั่งที่โต๊ะ แน่นอนเพื่อนเธอมาเธอต้องมาอยู่แล้ว
“โหยยยย มาตั้งหลายที ไทเกอร์ไม่เคยชวนนั่ง ถ้าไม่มีมะนาว จะไม่อยากรู้จักเราเลยหรอคะ” สาวสวยในกลุ่มทักขึ้น
“อย่าน้อยใจไปเลย ผมเพิ่งเคยเห็นพวกคุณจริงๆ แล้วคุณมะนาวก็สะดุดตามาก” ผมส่งยิ้มให้สาวสวยคนนั้นชัดเจน เพื่อบอกว่าเธอพิเศษ
“หู้ยยยยย” เพื่อนทั้งกลุ่มของเธอหูย ขึ้นมากพร้อมกัน
“จีบฉันเหรอคะ ฉันจีบยากนะ” หญิงสาวสวยที่สะกดสายตาของผม เอ่ยคุยกับผมเป็นคำแรก แค่นี้ก็รู้แล้วว่าไม่ใช่เล่นๆ
“ผมก็ไม่ได้จีบใครง่ายๆ เหมือนกัน” ผมยิ้มให้เธอนิดๆ ก่อนจะละความสนใจจากเธอมาเพื่อแนะนำน้องชายแสนรัก
“สาวๆนี่ชิม่อน น้องชายผมเอง”
“พี่ก็หล่อ น้องก็น่ารัก สิบ สิบ สิบ ไปเลยจ้า”
เสียงหัวเราะอย่างสนุกสนาน มีทั้งเล่นเกม พูดคุย ผมจีบมะนาวจริงๆ แต่ผมไม่ได้สนใจเธอเป็นพิเศษ เพื่อบีบให้เธอเข้าหาผมเอง
“ขอโทษนะครับ อะไรติดผมคุณ” ผมใช้นิ้วเกี่ยวผมหญิงสาวที่ชื่อมะนาวมาทัดหู ดูเธอจะเขินอายไม่น้อย แบบนี้ตกได้ไม่ยาก คราวนี้กลายเป็นเธอมองผมไม่วางตา ผมเลยขยับเข้าไปนั่งใกล้เธอ
“รู้ไหม วันนี้มะนาวสวยสะดุดตากว่าทุกคน ขนาดคนที่ไม่เคยมองใครอย่างผม ยังอดใจไม่ไหว ที่จะอยากรู้จักมะนาวเลย” ผมกระซิบข้างๆหูเธอ
“อยากแค่รู้จักเองหรือคะ” นั่นนน !! บอกแล้วไม่ได้ไม่ใช่ผม
“อยากรู้จัก ทุกอย่างเลย” ผมมองสาวสวยตรงหน้าไปทั้งตัว เธอจุ๊บที่แก้มผมเบาๆ แล้วมองอย่างยั่วยวน
“ฉันอยากไปเข้าห้องน้ำจังเลย ช่วยไปเป็นเพื่อนหน่อยได้ไหมคะ”
อื้มมมมม เชิญชวนขนาดนี้ ไม่ไปได้หรอ ผมหันไปยักคิ้วให้ชิม่อนที่อยู่ท่ามกลางสาวๆ สาวๆคงไม่ยอมให้มันลุกขึ้นมาแน่ๆ พอไปถึงหน้าห้องน้ำ มะนาวก็รุกผมอย่างรวดเร็ว ด้วยจูบที่เร่าร้อน ผมบอกแล้วไงว่าเธอแรง!! ผมไม่ชอบถูกผู้หญิงรุกนักหรอก ผมเลยพลิกเอาเธอเข้ากำแพง แล้วเริ่มเกมเองบ้าง
“อือออ ไทเกอร์ เข้าไปในห้องน้ำดีกว่า”
ในระหว่างที่ผมกำลังจะเดินตามผมเข้าไป ตาผมดันไปสะดุดกับผู้หญิงอีกคน แต่คนนี้เป็นคนที่ไม่ควรอยู่ที่นี่ ผมทิ้งมะนาวทันที แล้วรีบวิ่งหาเธอ ไปไหนแล้ว มาทำไมในที่แบบนี้ อย่าให้จับตัวได้นะ อยู่ไหนวะ ผมเดินตามหาหญิงสาวผมยาวตาโต ในฟอลเต้นรำ ที่มีคนเต้นจนเต็มฟอล เมื่อกี้เห็นหลังไวๆ ว่ามาทางนี้ มืดแบบนี้ มองไม่เห็นเลย ว่าใครเป็นใครโธ่เว้ย อยู่ไหนวะ !!! ผมวิ่งตามหาเธอด้วยความร้อนใจ ที่นี่ไม่เหมาะกับเธอเท่าไหร่
“น้องจ๊ะเต้นกับพี่ดีกว่า”
“ไม่ค่ะ ฉันมาตามหาคน” เสียงแว่วๆ แม้จะได้ยินแว่วๆผมก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นเธอ แต่มันดังมาจากไหนล่ะ
“ไม่ค่ะๆ ฉันมาตามหาคนจริง ไม่เข้าใจรึไง” เสียงของเธอชัดขึ้น ผมรีบเดินตามเสียงแว่วๆของเธอไปทันที
พอพ้นจากคน ผมเห็นสาวน้อยที่กำลังถูกกลุ่มผู้ชาย ฉุดกระชากอยู่ จนผมต้องรีบเอาตัวเธอออกมา
“ขอโทษครับ เธอมากับผม”
“เสือ!!!” สีหน้าของเธอดีใจมากที่เจอผม
“ที่แท้ก็เด็กของไทเกอร์ ชื่อไทเกอร์แล้วเจ๋งหรอวะ โธ่เว้ย ไปพวกเรา อย่าไปยุ่งกับคนมีเจ้าของเลย”
ผมลากแขนเธอกลับไปที่โต๊ะ เพื่อเอาไอ้ชิม่อนกลับ เธอไม่ควรมาอยู่ที่แบบนี้ พ่อเธอไปไหนทำไมปล่อยเธอมาแบบนี้ โมโห โมโหมาก
“เฮีย ไมกลับไวจัง อ่าวแล้วพี่เจ้าขามาได้ไง”
“ต้องขอโทษนะสาวๆ ผมต้องกลับแล้ว”
ผมควักตังจากกระเป๋าตังส่งให้กลุ่มสาวๆ 5,000 เป็นค่าอาหารและเครื่องดื่ม มันไม่ถึงหรอก แต่ให้เพื่อเป็นเสียมารยาทด้วย ผมลากเจ้าขาขึ้นมาบนรถ ก่อนจะดุเธอต่อหน้าชิม่อนมันนั่นเลย
“เธอไม่ควรมาในที่แบบนี้”
“พ่อฉันนะสิ Gps บอกอยู่ที่นี่”
“พ่อเธอจะหนีเที่ยวยังไง ก็ไม่ควรตาม มันอันตราย ถ้าวันนี้ฉันไปช่วยไม่ทันทำยังไง โดนมันทำอะไรต่อมิอะไรไปไหนถึงไหน เธอไม่กลัวเลยรึไง”
“แต่นายยังมาเลย” เธอยังคงเถียงเสียงอ่อยๆ
“ยังจะมาเถียง ฉันจะเอาเธอกลับไปคืนพวกมันเดี๋ยวนี้เลย”
“ไม่ๆ ฉันกลัว ไม่เอาแล้ว”
ดี ดีมาก เธอไม่เหมาะกับที่แบบนี้
“ฉันจะไปส่งที่บ้าน ต่อไปไม่ต้องตามพ่อเธออีก เธอตามแล้วยังไง เค้าก็หนีอีก มีแต่เอาตัวเองไปเสี่ยง รอไปจัดการต่อตอนเค้ากลับดีกว่า”
“ค่ะ” เธอทำหน้าสลด
“เฮียใจเย็นๆ พี่เจ้าขากลัวหมดแล้ว”
เจ้าขา เพื่อนสมัยเด็กอีกคน พ่อเธอเป็นช่างภาพให้แบรนด์ผมตั้งแต่รุ่นป๊า ทำให้ผมได้รู้จักเธอ ตั้งแต่อายุ 15 พ่อเธอเลี้ยงเธอเหมือนไข่ในหิน หวงมาก หวงจนลูกไม่ทันคนเลย ภายนอกเธออาจจะดูห้าว แต่จริงๆแล้ว เธอทั้งหัวอ่อน อ่อนต่อโลก มันทำให้ผมอดห่วงเธอไม่ได้จริงๆเลย ผมเทศนาเธอตลอดทางระหว่างไปส่งเธอที่บ้าน
“เสือ ขอบใจที่มาส่ง แล้วก็ต่อไปฉันจะไม่ไปแล้ว อย่าดุอีกเลยนะ ฉันกลัวหมดแล้ว”
“เข้าบ้านไปนอนปะ”
“บาย ชิม่อน ขับรถกลับกันดีๆนะ”
ผมมองจนสาวน้อยตากลมของผมเข้าไปในบ้าน จนปิดประตูเรียบร้อย ถึงจะออกรถ พอรถออกไอ้ชิม่อนมันก็ปีนมานั่งหน้าทันที
“ยิ้ม ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่”
“ ไม่ได้ยิ้ม”
“โว้ว ผมอดกินเหล้าเลย เฮียไปส่งผมที่บ้านเลย เซ็งกว่าเดิมอีก”
“กูเซ็งกว่าจะได้แล้วเชียว อีกแค่นิดเดียว”
“มะนาวอะเหรอพี่”
“เออ ริอาจจะมารุกกู เจอกูรุกกลับ ชวนกูเข้าห้องน้ำเลย”
แต่ถ้าจะให้ผมเลือกอีกครั้ง ผมก็จะเลือกวิ่งตามเจ้าขาอยู่ดี ผมไปส่งชิม่อนที่บ้าน ทักทายพ่อแม่มันแล้วก็กลับบ้านที่แสนเซ็งของผมอีกครั้ง เมื่อจัดการจัดเองเสร็จ ผมก็ทิ้งตัวลงบนที่นอนทันที แหนะอย่าคิดลึกนะ ผมแค่อาบน้ำ
.
ยัยตัวยุ่ง เธอทำให้ฉันพลาดการล่าเหยื่อ เสาร์-อาทิตย์นี้เธอต้องรับผิดชอบ จะแกล้งอะไรเธอดีนะ เสาร์ อาทิตย์เป็นวันที่ผมรอคอยมาก เพราะเธอจะมาเรียนทำอาหารกับผมที่นี่ เมื่อก่อนม้าผมเป็นคนสอนเธอ แต่ม้าไปฮ่องกงกับป๊า ผมเลยได้รับช่วงสอนเธอทำอาหารต่อจากม้า จะแกล้งอะไรดีนะ ถึงจะสาสม แกล้งให้เป็นแมวดีไหมนะ ร้องเหมียวๆ คงจะน่ารักน่าดู คิกๆ คิดเองขำเอง เป็นเอามากเหมือนกันนะเราเนี่ย
อะผมชอบเธอ ผมยอมรับ ในบรรดาผู้หญิงทุกคน เธอพิเศษกว่าใคร เพราะว่าความซื่อบื้อของเธอ เธอไม่เข้าใจด้วยซ้ำทำไมผมถึงแกล้งเธอ แต่เพราะเธอเป็นแบบนี้นั่นแหละ มันถึงทำให้ผมสนุก ชอบแกล้งเธอเพราะเธอซื่อบื้อ
เช้าวันเสาร์.......
เธอมาถึงบ้านผมตั้งแต่ 9 โมงเช้า ทำขนมก็แล้วกันวันนี้ สตรอว์เบอร์รี่ ชีส พาย ละกันง่ายๆ เธอชอบกินสตรอว์เบอร์รี่เหมือนผม เราเลยพากันไปซื้อวัตถุดิบที่ซุปเปอร์
“เสือใช้อะไรบ้าง”
“แค็กเกอร์ แยมสตรอว์เบอร์รี่ที่ใช้สำหรับทำพาย ครีมชีส โยเกิร์ตรถธรรมชาติ นมข้น เนย” แน่นอนผมให้เธอวิ่งหาเอง เอาเป็นว่าผมมีความสุขที่เห็นเธอวิ่งไปวิ่งมา หยิบผิดบ้าง ถูกบ้าง ที่เธอหยิบมา ผิดไปกว่าครึ่ง
“ไอแยมแบบนี้ มันไว้ใช้ทาขนมปัง ใช้ไม่ได้ แค็กเกอร์ต้องไม่มีใส้ ครีมอันนี้มันไม่ใช่ครีมชีสสักหน่อย” ผมเลยดีดหน้าผากเธออย่างแรงเป็นการทำโทษ ที่จริงผมจะพาเธอไปหยิบก็ได้ แต่ผมอยากทำโทษเธอ ผมเลยหยิบของให้เธอดู พร้อมกับสอนเธอไปด้วย พอเราซื้อของเสร็จเราก็มาที่บ้านผมทันที พอมาถึงผมก็สอนเธอทำทันที
“บดแค็กเกอร์เลย ให้ละเอียด” ผมมองดูเธอค่อยๆใช้ช้อนบดแค็กเกอร์แล้วหงุดหงิด ช้า ช้า ช้า
“ยัยโง่ ทำไมไม่ใช่เครื่องปั่น”
“ก็นายไม่บอกอะ”
ให้ตายเถอะ ต้องบอกทุกอย่างเลยรึไง ผมทำให้เธอดูทีละขั้นตอน ให้เธอทำตาม จนมาถึงขั้นตอนสุดท้าย ที่ต้องราดแยมสตรอว์เบอร์รี่พาย ผมเลยให้เธอเป็นคนเปิดกระป๋อง เจ้าขาาาาา แค่เปิดกระป๋อง ลุ้นมาก ทำไมมันถึงได้ลุ้นขนาดนี้นะ ผมมองเธอกำลังเปิดฝากระป๋องอย่างยากลำบาก
ปึก~* กระป๋องแยมในมือของเธอ มันสาดจนเต็มหน้าและตัวของผมเลย
“เจ้าาาาาขาาาาาาาาา”
“ขอโทษค่าาาาา1
“เธอจะทำอะไรให้ไม่พลาดเลยไม่ได้เลยหรออออออ” ผมตะโกนใส่เธอเสียงดัง
เธอพยายามจะเอาผ้าเช็ดโต๊ะมาเช็ดหน้าให้ผม แต่นี่มันผ้าเช็ดโต๊ะนะ ผมเลยดึงผ้าเช็ดโต๊ะออกจากมือเธอ
“ขอโทษไง ไม่ได้ตั้งใจ อย่าโกรธได้ไหม”
“โกรธสิ ฉันเลอะนะ” ผมทำหน้าดุใส่เธอ ที่จริงแค่ไปล้างมันก็ออก
“ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ จะให้ทำอะไรก็ยอม”
โอ้วววว คำโปรดของผมเลย
“เป็นแมวรึไง ถึงได้ซุ่มซ่ามนัก ทำอะไรก็ยอมงั้นหรอ” ผมพูดพลางมองเธอที่ทำหน้าสลด เธอก็สลดทุกครั้งที่โดนผมด่านั่นแหละ
“งั้นเลียสิ”
“เลีย!!!”
“ที่เลอะเนี่ย เป็นการทำโทษไง บอกแล้วนิ ว่าจะให้ทำอะไรก็ยอม”
ไม่ต้องบอกก็รู้ยัยนี่ไม่กล้าหรอก แค่ได้แกล้งก็สบายใจละ จะต้อง..... แพร่บ~*
“อื้มมม หวานจัง” เธอเลียมันจริงๆ เธอค่อยๆบรรจงเลียที่ต้นคอของผม เธอรู้รึเปล่าเนี่ยกำลังทำอะไรอยู่ สงสัยผมจะสูงไปก้มหน่อยดีกว่า
“ดีนะ ที่เสือเป็นเพื่อน ถ้าเป็นคนอื่นฉันคงจะลำบากใจ”
อะไรเป็นคนอื่นสั่งก็จะทำหรอ !!!! อย่าได้หวังได้ไปทำกับใครเลย ยัยบื้อ
“ก้มอีกนิดสิ”
ผมหันแก้มให้เธอ เธอค่อยๆใช้ลิ้นเล็กๆเลียแก้มผมเบาๆ
“ที่ยอมทำเพราะมันหวานเลยนะเนี่ย”
“ทำแบบนี้ได้แค่กับฉัน”
“ทำไมอะ” คนตัวเล็กทำหน้าสงสัย
“ก็เพราะฉันเป็นเพื่อนสนิทเธอไง ทำได้เพราะฉันไม่ได้คิดอะไรกับเธอไง”
เพราะผมจะไม่ยอมให้เธอไปทำกับใครต่างหาก
=================
- ผู้เขียน
