ไม่ว่าความรู้สึกของวันนั้นหรือวันนี้ มันก็ยังคงเหมือนเดิม ทั้งวันที่เราสองคนเจอกันครั้งแรกในชุดมัธยม หรือแม้แต่วันนี้วันที่ผมไม่แม้จะมีสิทธ์ไปส่งเธอขึ้นเครื่องบินด้วยซ้ำ ความสัมพันธ์ของเราสองคนมันเคยดีมาก แต่ว่ามันก็แค่ 'เคย'
"เห้ย! แกจะไปพรุ่งนี้แล้วหรอวะ ไม่เห็นบอกอะไรพวกฉันบ้างเลย"
"เออ ก็อย่างที่มึงรู้นั้นแหละ ถ้ารู้เร็วเดี๋ยวภีมก็ทะเลาะกับภีมอีก มันเหนื่อยนะเว้ย ที่ต้องมาทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ ตลอด" ผมนั่งฟังเธอพูดถึงผม มันก็จริงอยู่ที่ถ้าผมรู้เร็ว ผมก็จะเสียใจเร็ว แต่ว่า การรู้ด้วยตัวเองแบบนี้มันทำให้เสียใจกว่ารู้เร็วหรือป่าวนะ ผมกับแอรีสทะเลาะกันแบบฟิวส์ขาดในวันที่สองคนเรียนจบ เธอไอ้รับอีเมลล์ว่า มีสิทธ์ได้ไปเรียนต่อปริญญาโทที่อเมริกา ไม่รู้ว่า อะไรในนั้นทำให้ผมถึงไม่เห็นด้วยกับการที่เธอจะไป อาจจะเป็นเพราะว่า ชีวิตผม คงมีแต่เธอล่ะมั้ง มันก็เลย....ยังไม่ชิน ถ้าจะไม่มีเธอ
"เข้าใจนะ
