Chapter 20 ผมยอมโง่เพราะความรักงี่เง่า
“พี่จันทร์ครับ” คชาภัทรเปิดประตูเข้ามาในห้อง จันทร์ฉายเก็บของเสร็จพอดี ก็สะพายกระเป๋าเป้ของตัวเองขึ้น “พี่จันทร์คุยกันก่อน”
“หลีกทางด้วย พี่จะกลับ”
“ยังกลับไม่ได้เราต้องคุยกันก่อน” คชาภัทรรั้งแขนจันทร์ฉายเอาไว้ เมื่อเธอเดินเบี่ยงตัวหลบเขามาที่ประตู
“พี่ไม่มีอะไรจะคุย” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แกะมือของเขาออก คชาภัทรมองการกระทำของจันทร์แล้วใจหล่นวูบ เธอห่างเหินเย็นชา ไม่ใช่พี่จันทร์ฉายคนเดิมอีกแล้ว
“พี่จันทร์ ผมขอโทษ”
“หลีกไป ไม่ต้องมาขอโทษอะไร พี่ไม่ได้ต้องการจะฟัง”
“ผมรู้ว่าผมผิด แต่ถ้าผมไม่ทำแบบนี้ ผมก็ไม่มีทางได้ใกล้ชิดพี่”
“เหรอ นายถึงได้โกหกทุกอย่าง โกหกตอนนี้ว่าเป็นเด็กเสิร์ฟ โกหกว่าทำงานบาร์โฮตส์ โกหกว่าหาเงินเรียน โกหกว่ารับน้องกับเพื่อนทั้งที่นายเรียนจบแล้ว ไหนจะเรื่องพาพี่มาพักบ้านพ่อเพื่อน ทั้งที่มันเป็นบ้านตัวเอง ตอนนี้พี่ไม่รู
