Chapter 17 ข้างทางnc
จันทร์ฉายเดินออกมาจากประตูทางออกของสนามบินก็เจอคชาภัทรยืนรออยู่ เธอกะว่าจะโทรถามเขาว่าพักอยู่ที่ไหน เธอจะเป็นฝ่ายไปหาเขาเอง แต่ดันเจอเขาอยู่ที่ประตูทางออก
“พี่จันทร์ครับ” คชาภัทรโบกไม้โบกมือ จันทร์ฉายยิ้มแล้วเดินตรงมาหาชายหนุ่ม
“มารอตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย?”
“สักชั่วโมงเห็นจะได้”
“อืม ขอบคุณนะ ที่มารับพี่”
“พี่เป็นคนสำคัญของผม ผมต้องมารับพี่อยู่แล้ว” คชาภัทรยิ้มแล้วดึงกระเป๋าเป้มาถือเอง จันทร์ฉายไม่ได้เตรียมชุดมาหลายชุด เพราะคิดว่า มาอยู่แค่วันสองวันก็กลับกรุงเทพพร้อมกับคชาภัทรแล้ว
จันทร์ฉายกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะหยุดที่รถแท็กซี่ “ไม่ต้องมอง ผมมีรถมารับพี่ ตามผมมาครับพี่จันทร์ รถผมจอดอยู่ตรงโน้น”
“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้า เดินตามคชาภัทรต้อย ๆ ไปจนถึงรถกะบะจอดอยู่
“ขึ้นรถเลยครับพี่จันทร์”
“ค่ะ” จันทร์ฉายยิ้ม คชาภัทรยิ้มมองเธอด้วยสายสื่อความต้องการ จนเธอร่างสะเทิ้นด
