บทที่ 20 ทาส
เมื่อเข้ามาในห้องรับรองอาหนิงก็เอาชาเข้ามา ตอนนี้แม้ว่าจะอยู่ในร้านก็ยังได้ยินเสียงงานรื่นเริงจากชาวบ้าน ภายในห้องรับรองทำจากกระจกและเก้าอี้ผ้านิ่มเฟิงฟู่มองอย่างแปลกใจเพราะตนเป็นพ่อค้ามาก่อนเลยมองออกว่าของตกแต่งห้องแต่ละชิ้นล้วนราคาแพงกระจกใสพบเห็นได้ยาก การออกแบบและเครื่องประดับบางชิ้นล้วนแปลกตาไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ทั้งที่ตนเดินทางค้าขายหลายแคว้นหลายเมือง
“ที่โรงเรียนเป็นอย่างไรบ้าง มีตรงไหนบกพร่องไหม” ผู้ที่อยู่ใกล้ชิดกับโรงเรียนมากที่สุดคือเฟิงฟู่หากเกิดข้อผิดพลาดคงเป็นคนแรกที่มองเห็น
“ไม่ได้มีปัญหาใหญ่ขอรับเพียงแต่มีชาวบ้านเดินทางมาเรียนจากต่างเมืองบางคนก็ไม่มีที่พักเพราะเรื่องเงินเลยนอนใกล้ ๆ กับโรงเรียน” การศึกษาฟรีมีแค่ในเมืองเย่เท่านั้นทำให้ชาวบ้านต่างส่งลูกหลานเข้ามาเรียนเพื่ออนาคตที่ดี ชิงเหยียนแตะคางอย่างใช้ความคิดตอนแรกเขาก็คิดว่าแค่ทำเป็นโรงเรียนแบบง่า
