บทที่ 23 แลกเปลี่ยนสินค้า 2
สามวันให้หลังการแลกเปลี่ยนสินค้ากับเฟิงหมิงยู่เสร็จสิ้นไม่เพียงแค่ข้าวและเนื้อยาฟื้นฟูเองก็แลกเปลี่ยนเรียบร้อย หลังจากนั้นเฟิงหมิงยู่ก็กลับแคว้นตัวเอง ชิงเหยียนมาที่จวนในช่วงสายเมื่อมาถึงก็เจอกับเด็ก ๆ กำลังช่วยกันทำแปลงผักพอดี
“ทุกคนท่านชิงเหยียนมา!” เสียงของอ้ายทำให้เหล่าเด็กน้อยหันมามองหลังจากนั้นก็วางของในมือวิ่งมาหาชิงเหยียน ในกลุ่มมีแฝดสามด้วยแต่ไม่เห็นอาหมิง
“เป็นยังไงกันบ้างเด็ก ๆ พออยู่ได้ไหม” ชิงเหยียนสำรวจรอบ ๆ แปลงผักถูกทำขึ้นมาหลายแปลงแล้วแม้ว่าแต่ละคนจะมีเหงื่อแต่ก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“พวกเราอยู่ได้ขอรับ” อ้ายเป็นตัวแทนเอ่ย ชิงเหยียนพยักหน้าอย่างพึงพอใจช่วงกลางวันเจียอีออกไปที่ร้านทำให้เด็ก ๆ ต้องอยู่กันเอง
“แล้วคนงานใหม่อยู่ไหนรึ” ก่อนมาที่จวนเจียอีนางบอกว่าจ้างคนงานใหม่มาเพิ่ม 3 คนเป็นผู้หญิง 2 ผู้ชาย 1
“พี่ถานถานกับอาหนิงไปเก็บไม้ในป่ามาทำแป
