บทที่ 26 ความโกรธของชิงเหยียน
สองวันให้หลังเด็ก ๆ ทุกคนถูกพามาที่เมืองหมิงเวยเมืองที่อยู่ใกล้ที่สุด เด็ก ๆ ถูกฝากไว้ที่โบสถ์มีองครักษ์บางส่วนดูแลอย่างใกล้ชิด ร่างของหัวหน้าโจรป่าและชายลึกลับตอนนี้อยู่ในมิติของชิงเหยียน
“ท่านพี่ให้ข้าไปด้วยไม่ได้หรือ” ชิงเหยียนเอ่ยเสียงเบา
“เจ้าบอกจะไปเอาข้อมูลจาก 2 คนนั้นไม่ใช่รึ เจ้าไปเถอะเรื่องเจ้าเมืองเดี๋ยวพี่ไปคุยเอง” ทหารที่หัวหน้าองครักษ์จับตัวไว้ตอนนี้ได้สารภาพแล้วว่าได้รับเงินจากเจ้าเมืองให้รายงานไม่ละเอียดและรายงานช้ากว่าที่เรื่องเกิดทั้งที่เรื่องแบบนี้ควรจะรายงานในทันทีแต่เจ้าเมืองหมิงเวยกลับรายงานเมื่อผ่านไป 3 วัน
“ก็ได้” แม้ว่าจะอยากรู้ว่าทางนั้นจะเป็นยังไงแต่การรู้ต้นเหตุจริง ๆ คงอยู่ที่ 2 คนในมิติ หลังจากที่แยกกับหนิงหลงแล้วชิงเหยียนก็เข้ามาในมิติ ถ้ำขนาดใหญ่มืดสนิทเห็นเพียงแสงจาง ๆ จากหินเวท ท่ามกลางความมืดมีสองร่างถูกตรึงไว้กับผนังถ้ำ
