ฉันเข้าพักโรงแรมที่ห่างจากเซเว่นตรงนั้นไม่ไกลนัก มันอาจเป็นความโชคดีที่มาพร้อมความโชคร้ายก็ได้มั้ง เพราะโรงแรมที่ฉันเข้าพักอยู่ในเครือธุรกิจของครอบครัวนาฟ ทางด้านเพื่อนของฉันจึงหายห่วง
และที่สำคัญเมื่อฉันเข้ามาพักในที่ที่รู้ว่าตัวเองปลอดภัยแล้ว ฉันก็สั่งเหล้ามาดื่มเลยล่ะ ดื่มให้เมาจะได้เลิกคิด เพราะว่าตอนนี้ฉันเครียดจนรู้สึกว่าเส้นเลือดในสมองมันเต้นตุบ ๆ ถ้าเครียดเพิ่มอีกนิดเส้นเลือดในสมองคงแตกตาย
“นี่ วางได้แล้วนะ แหวนอยู่ที่โรงแรมนี่แหละ” ตั้งแต่ที่อยู่หน้าเซเว่นกระทั่งตอนนี้เรซก็ยังไม่วางสาย มีการปรึกษานาฟกับดินด้วยนะ ซึ่งฉันก็ฟังที่เพื่อนคุยกัน
แต่ว่าฉันไม่ได้ใส่ใจว่าพูดอะไรกันบ้าง ไม่มีอารมณ์จะสนใจไง
(วางทำไม) เรซขึ้นเสียง
“ก็แหวนจะได้ดื่มอย่างสบายใจ ยังไงซะนาฟก็จัดการเรื่องโรงแรมแล้วไม่ใช่เหรอ ห้องไหนก็รู้แล้ว มาถึงก็เข้ามาได้เลย”
(ไม่ใช่ทำอะไรไม่เข้าเรื่องอะ ให้ไปเก็บศพไม่เอาด
