“คือกูชวนมากินข้าวครับ ไม่ได้ชวนมานั่งสมาธิ พวกมึงไม่จำเป็นต้องเงียบกันขนาดนี้” ระหว่างกินข้าวเรซก็พูดทำลายความเงียบ
สถานการณ์มันอึมครึมกว่าที่ฉันคิดเอาไว้จริง ๆ
“แหวนก็บอกแล้วว่าไม่ได้อยากจะมาด้วย เรซก็คะยั้นคะยออยู่ได้” ฉันพูดออกมาตรงนั้นนั่นแหละ พูดมันซะโต้ง ๆ อย่างนั้นเลย เพราะยังไงดินก็ไม่ใส่ใจอยู่แล้ว
“เพื่อนกันทั้งนั้น จะโกรธกันทำซากอะไรครับไอ้ดิน โกรธแล้วมึงมีความสุขหรือไง” คราวนี้เรซหันไปพูดกับดิน
“…” ก็เงียบตามเคย และเมินฉันด้วย
“นี่ดีนะที่น้ำไม่ตกหลุมรักผู้ชายแบบดิน ไม่งั้นคงปวดหัวแย่ คนอะไรนิ่งได้ทุกสถานการณ์ อยากได้อะไรก็ไม่พูด” น้ำใจค่ะที่เป็นคนพูด วันนี้เธอว่างก็เลยแวะมากินข้าวด้วยกัน มาคนเดียวค่ะ ไม่ได้พาลูกสาวมาด้วย
“พูดอย่างกับว่าไอ้ดินมันรักใครง่าย ๆ” เรซพูดขัดน้ำใจ ซึ่งมันก็จริง เท่าที่ฉันรู้จักดินมา คนที่ดินรักจริง ๆ ก็คือน้องคนดี ภรรยาของนาฟ นอกนั้นฉันไม่เห็นว่
