“อื้อ ทำอะไร” แหวนพูดเสียงยานคาง เธอแทบไม่ได้สติแล้วในตอนนี้ ผมเองก็เช่นกัน รู้แค่ว่าอยากจะทำ อยากทำตามที่ใจคิด อยากปลดปล่อยอารมณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้
“ทำเรื่องที่เราเคยทำไง” ผมยิ้มให้เธอพร้อมกับถอดเสื้อออก เปลือกตาที่เหมือนจะปิดสนิทคงไม่รู้หรอกว่าผมยิ้ม
อ้อ! ตอนนี้ผมอุ้มเธอมาวางที่เตียงแล้ว ก่อนหน้าที่ผมจะถอดเสื้อ ผมก็ถอดกางเกงของแหวนออกด้วยการหว่านล้อมให้เคลิบเคลิ้มกับรสจูบบวกกับความเมาเธอก็คงไม่รู้ตัวหรอกว่าตอนนี้ร่างกายส่วนล่างของเธอไร้เสื้อผ้าห่มกาย
“แต่เราเลิก…อื้อ” ก็ยังมีสติเล็กน้อยพอที่จะบ่ายเบี่ยง แต่ผมที่แรงเยอะกว่าจับกดข้อแขนและปิดเสียงเธอด้วยการป้อนจูบ
จูบแบบที่ตอนเป็นสามีภรรยากันผมไม่เคยเริ่ม ไม่สิ ไม่ใช่แบบนั้น เมื่อก่อนเราไม่เคยจูบกันเลยต่างหาก
กับบางเรื่องถ้าพูดไปแล้วไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาอย่าพูดเลยจะดีกว่า
เงียบแล้วทำดีกว่าพูดพร่ำให้ปวดหัว หงุดหงิดเสียอารมณ์ ผมหมายถึง
