"คีมาช้าไป คีขอโทษ ถ้าคีมาถึงเร็วกว่านี้คีคงจะทันมาช่วยแพรไหม คีขอโทษ" เพราะคีไม่ปรารถนาที่จะเห็นเธอต้องกล่าวโทษว่าเรื่องทั้งหมดนั้นมีสาเหตุมาจากตัวเอง คีเลยรีบตรงเข้าไปคว้าตัวของเธอมากอดอย่างมีความหวังว่ามันจะช่วยแบ่งเบาความเสียใจนั้นของเธอมาไว้กับตัวคีเอง
"พี่คี...ขา พี่จ้าว... พ่อ.. ขา ช่วยยิงหนูให้ตายๆ ไปสักทีจะได้ไหม ฮึก... หนูไม่รู้แล้วจริงๆ ว่าหตัวเองจะต้องมีชีวิตอยู่ไปอีกทำไม ฮื้อ..ฮือ"
อาจเป็นเพราะความสูญเสียที่เธอไม่ทันจะได้ตั้งตัว จึงส่งผลให้เธอเกิดอาการคล้ายว่าจะช็อกขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน จนคีอดไม่ได้จริงๆ ที่จะไม่ร้องไห้ตามเธอออกมา
"กลับบ้านเรานะลูกนะ เราจะพาแพรไหมกลับไปหาพ่อแม่ของเขาด้วยนะลูก แล้วเราจะเรียกคืนความยุติธรรมให้กับแพรไหมกันนะลูกนะ ขวัญเอ๋ยขวัญมานะครับลูกสะใภ้สุดที่รักของพ่อบลู" พ่อของคีกดหน้าน้อยๆ มายังคี เพื่อที่จะส่งสัญญาณว่าพ่อจะขอเกลี้ยกล่อมเธอด้วยตัวของพ่อ
