Episode 5 ตามหาเมีย
1155 คำ
Episode 5 ตามหาเมีย
รถตู้สีดำจอดหน้ารั้วบ้านขนาดใหญ่ซึ่งถูกปกคลุมด้วยต้นไม้เขียวขจีสวยงามคล้ายมีคนคอยดูแลมันอย่างสม่ำเสมอ
“หลังนี้แหละครับบ้านคุณลูกชุบ”
“เธออยู่กับใคร”
“เธออยู่กับแม่นม เด็กรับใช้และคนขับรถครับ”
“พ่อแม่เธอล่ะ”
“ตามแหล่งข่าวแจ้งว่าพ่อแม่เธอเสียตั้งแต่ยังเด็กนะครับ ญาติคนอื่นเธอก็ตัดขาดหลังจากทราบว่าญาติยักยอกเงินของพ่อเธอไปกว่าสิบล้านครับ แต่ที่น่าสนใจไปกว่านั้นคือ...”
เคนตะเว้นช่วงเพราะไม่แน่ใจว่าเจ้านายต้องการฟังข้อมูลนี้หรือเปล่า
“รีบ ๆ พูดมา”
เบรเดนเร่งด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้เคนตะรีบเล่าต่อแล้ว
“ญาติของเธอไม่ยอมเลิกรา เธอเลยยื่นข้อเสนอโดยการยกหุ้นทั้งหมดในบริษัทของพ่อที่เป็นมรดกให้พวกนั้นทั้งหมด”
“แล้วยัยนั่นเอาเงินที่ไหนใช้”
“ข้อมูลนี้ผมฟังแล้วยังอึ้งเลยครับ เธอเข้าวงการและหาเงินเองตั้งแต่แปดขวบครับ ทั้ง ๆ ที่มีข่าวลือว่าได้รับเงินมรดกอยู่อีกหมื่นล้าน”
สองพี่น้องกระตุกยิ้มมุมปาก พวกเขาเข้าใจแล้วว่าทำไมลูกชุบถึงเมินเงินหนึ่งล้านที่ทิ้งไว้ให้
เพราะเธอไม่ใช่คนเห็นแก่เงิน และคงไม่ภูมิใจกับเงินนั้นสักเท่าไร
“พวกมึงกลับไปเลยนะ ไม่ต้องรอ”
“แล้วคุณบราเดนกับคุณเบรเดนล่ะครับ”
บอดีการ์ดคนสนิทรีบถามขณะที่เจ้านายกำลังเดินไปยังประตูรั้ว
“เห็นพวกกูเป็นเด็กอนุบาลหรือไง กลับไปเลยไป”
หลังจากรถตู้และลูกน้องกลับไปหมด สองพี่น้องจึงเปิดประตูรั้วเข้าไป
“ทำไมดูไม่มีคนเลยวะ”
ภายในบริเวณบ้านกว้างมาก มีบ้านหลังใหญ่อยู่หลังน้ำพุ ห่างจากบ้านใหญ่ประมาณหกร้อยเมตรมีบ้านหลังขนาดกลางเรียงกันอยู่สองสามหลัง
“แปลก”
เบรเดนกวาดสายตามองไปรอบบริเวณบ้าน ทุกอย่างสะอาดและเหมือนมีคนดูแลตลอด แต่กลับไม่มีใครออกมาต้อนรับพวกเขา
โครม!
“ลูกชุบ!”
ทั้งคู่ตะโกนเรียกชื่อหญิงสาวที่พวกเขามาหาพร้อมกันก่อนจะรีบไปยังจุดต้นตอของเสียง นั่นคือด้านหลังบริเวณครัวที่ถูกตกแต่งเป็นแนวโมเดิร์นสวยงามแต่กลับไม่พบใครในนั้น
“โอ๊ย”
เสียงหวานดังมาจากบริเวณหลังเคาน์เตอร์ พวกเขาจึงรีบพุ่งตรงไปทันที และภาพที่เห็นทำเอาชายหนุ่มทั้งสองถึงกับเบิกตากว้าง
เจ้าของร่างเล็กเผยสัดส่วนอวบอิ่มในชุดสายเดี่ยวตัวโคร่งกับกางเกงขาบานสั้นกุด เล่นเอาหัวใจมังกรทั้งคู่เต้นไม่เป็นจังหวะ
“อ๊ะ ช่วยหน่อย”
เมื่อได้สติพวกเขาจึงรีบเข้าไปช่วยพยุงเธอให้ลุกขึ้นก่อนจะเป็นเบรเดนที่อุ้มลูกชุบขึ้นในท่าเจ้าสาว
“เธอลงไปทำอะไรตรงนั้น เจ็บตรงไหนไหม”
ส่วนบราเดนก็เร่งสำรวจร่างกายเธอใหญ่ เพราะกลัวว่าจะได้รับบาดเจ็บ
“มึงพอก่อนไหมไอ้บรา กูหนัก”
คนพี่ที่กำลังอุ้มลูกชุบอยู่บอกเสียงนิ่ง ก่อนเดินเลี่ยงอุ้มเธอออกจากห้องครัวไปยังโซนรับแขก หลังจากนั้นจึงวางเธอลงบนโซฟาแล้วถามเสียงนิ่ง
“ไปทำอะไรถึงได้ล้ม”
“เรื่องของฉัน แล้วพวกคุณมาที่นี่ได้ไง”
ลูกชุบอยากวิ่งหนีเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่ด้วยสังขารเธอตอนนี้แค่ขยับปากด่ายังยากเลย
“ตามหาเมียคนเดียวยากตรงไหน”
บราเดนนั่งลงพลางใช้หลังมือแตะหน้าผากเนียนแต่กลับโดนเธอปัดออก
“เธอกล้ามากนะที่ปัดมือฉัน”
บราเดนพูดด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาไม่ได้โกรธแถมยังถูกใจความพยศของเธอด้วย
“ก็อย่ามาโดนตัวฉันสิ”
ดวงตากลมโตแข็งกร้าวอย่างเห็นได้ชัด บราเดนกระตุกยิ้มมุมปากแล้วก้มลงจูบเนินอกขาวที่โผล่พ้นออกมานอกเสื้อแทน
“กรี๊ด ไอ้หื่นกาม”
“อะไรกัน ก็เมียห้ามเอามือโดน นี่ผัวก็ไม่ได้ใช้มือเลยนะ แต่ใช้ปากแทน”
“ไอ้ ไอ้...”
“มึงเลิกแกล้งแล้วไปเอาน้ำมาเช็ดตัวให้ยัยนี่ไป ตัวร้อนขนาดนี้เดี๋ยวก็ช็อกตายพอดี”
บราเดนลุกขึ้นแต่ไม่ลืมแกล้งคนตัวเล็กด้วยการงับติ่งหูเธอก่อนจะเดินออกไป
“อย่าเข้ามานะ”
ลูกชุบถอยหลังหนีเมื่อเบรเดนนั่งลงบนโซฟาเดียวกับเธอ
“อยู่บ้านคนเดียวเหรอ”
“ยุ่ง”
“ฉันไม่ได้ใจดีแบบไอ้บรา”
น้ำเสียงและใบหน้าเรียบนิ่งทำให้ลูกชุบต้องหันหน้าหนีไปอีกทาง
“ฉันถามก็ตอบ”
“อือ”
“แล้วคนใช้เธอหายไปไหนหมด”
“ฉันให้ทุกคนลาหยุด เห็นว่ากลับไปงานแต่งใครนี่แหละ”
หญิงสาวเผลอบอกไปหมดเปลือก พอรู้ตัวจึงรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง
“หึ”
เบรเดนกระตุกยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าตกใจของเธอ ผู้หญิงอะไรเก่งทุกอย่างแต่ดันบ๊องเสียงั้น
“น้ำมาแล้ว”
บราเดนเดินถือกะละมังเข้ามา แต่มีเหรอคนตัวเล็กจะยอมอยู่เฉย ๆ อาการหน้ามืดเมื่อครู่หายไปแล้ว ตอนนี้เธอเลยคิดจะหนีเต็มที่
“อย่าคิดหนี นอนลงไป”
มือหนาของเบรเดนจับตัวไว้ให้นอนลง พอเธอทำท่าจะขัดขืนเลยโดนสายตาของสองมาเฟียมองเขม็ง
“ไม่เห็นต้องมองดุกันขนาดนั้นเลย”
“เธอดื้อ” x2
ทั้งคู่ตอบออกมาพร้อมเพรียงกัน ลูกชุบเบะปากเล็กน้อยก่อนจะยอมนอนลง
“โอ๊ย ร้อน”
แขนเล็กขยับหนีผ้าผืนเล็กที่บราเดนเอามาเช็ดแขนเธอ
“ไอ้บรา มึงเอาน้ำร้อนมาเช็ดตัวยัยนี่เหรอ”
“เปล่านะ ก็เอาน้ำอุ่นปกติ”
เบรเดนจุ่มมือสัมผัสน้ำในกะละมัง ซึ่งเขาเองก็รู้สึกว่ามันอุ่นจริงๆ เลยบอกให้น้องชายเช็ดต่อ
“หยุดเลยนะ จะฆ่ากันหรือไงน้ำร้อนขนาดนั้น”
คนป่วยรีบร้องห้าม น้ำมันอาจไม่ได้ร้อนมาก แต่มันก็อุ่นเกินไปสำหรับเช็ดตัวเธออยู่ดี
“ไม่เห็นร้อนเลย”
“ฉันไม่ได้หนังหนาแบบพวกคุณนะ ดูสิแดงหมดแล้วเนี่ย”
บราเดนจับแขนเล็กที่เธอยื่นออกมาขึ้นมาจูบลงบนรอยแดงจาง ๆ แผ่วเบา
“ขอโทษละกัน เดี๋ยวไปเอามาให้ใหม่”
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันไปเอายาให้ ว่าแต่เธอต้องกินยาสีอะไรนะ?”
“พวกนายจะมาฆ่าฉันกันหรือยังไง”
ลูกชุบโอดครวญก่อนทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดอาลัยตายอยาก
คนพวกนี้นี่อะไรกัน อยู่ ๆ ก็เข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตเธอ แต่ถ้าจะพูดให้ถูก เธอเป็นคนเอาตัวเข้าไปยุ่งกับพวกเขาก่อนนี่นา
- ผู้เขียน
