ตอนที่ 3 ก็แค่อยากทำให้(เกือบดราม่า)
996 คำ
|Phayu Part|
หลายวันผ่านไป...
เข้าวันที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ ที่แผนกของผมมีนักศึกษาฝึกงานที่ชื่อซีรีน ถามว่าเธอทำงานดีไหม มันก็ดีเพราะซีรีนฉลาดและหัวไวมาก ผมสั่งอะไรเธอก็เข้าใจและทำได้ทันที
"สวัสดีค่ะบอส"คุณสรลุกขึ้นทักทายเหมือนทุกเช้า
"มีงานด่วนอะไรเอาเข้ามาได้เลยนะ ตอนบ่ายผมต้องออกไปพบลูกค้า"ผมสั่งคุณสรแล้วเปิดประตูเข้ามาที่ห้องทำงาน และก็ต้องตกใจกับสภาพห้องที่แปลกไปปกติห้องทำงานของผมจะเรียบๆทั้งห้องตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีดำขาวเท่านั้น แต่นี่อะไรอยู่ๆก็มีแจกันดอกไม้เข้ามาตั้งหลายจุด
"คุณสรเข้ามาหน่อย"ผมกดอินเตอร์คอมเรียกเลขา ผมจะรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งเมื่อถูกลุกล้ำความเป็นส่วนตัว
"ค่ะบอส มีอะไรคะ"
"ดอกไม้พวกนี้เข้ามาอยู่ในห้องผมได้ยังไง ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามใครทำอะไรกับห้องทำงานของผมเด็ดขาด"
"อะ....เอ่อ...ดิฉันไม่ทราบจริงๆค่ะบอส ดิฉันมาถึงก่อนหน้าบอสแค่แปปเดียวเอง เลยไม่ทันเห็นว่าใครเป็นคนทำ ขอโทษนะคะบอส"คุณสรก้มหน้ารู้สึกผิด จริงๆมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมันก็แค่แจกันดอกไม้ แต่ที่ผมห่วงจริงๆคือเอกสารสำคัญๆต่างหาก ถ้าใครเข้ามาทำอะไรได้ตามอำเภอใจบริษัทผมคงไม่ปลอดภัย
"มีอะไรกันหรอคะ"ซีรีนผลักประตูแล้วเดินเข้ามาแล้วทำหน้างงๆ
"คือ...มีใครก็ไม่รู้ค่ะเอาดอกไม้เข้ามาวางในห้องบอส น้องซีรีนพอจะรู้ไหมคะว่าเป็นใคร"
"ซีรีนเองค่ะ ซีรีนเป็นคนเอาเข้ามาเอง"ซีรีนยกมือขึ้นแล้วพูดแบบยิ้มๆ
"คุณสรออกไปก่อน ผมมีเรื่องต้องคุยกับนักศึกษาฝึกงาน.."ผมจ้องหน้าซีรีนที่เอาแต่ยิ้มระรื่นภูมิใจกับผลงานของตัวเอง
"พี่พายุมีอะไรจะคุยกับซีรีนหรอคะ"
"คุณสรเคยบอกกฎต่างๆของที่นี่แล้วไม่ใช่หรอ ว่าห้ามแตะต้องทุกอย่างในห้องนี้โดยที่ไม่ได้รับอนุญาติ รวมถึงพวกแจกันดอกไม้พวกนี้ด้วย เอาออกไปแล้วอย่าเอาเข้ามาอีก"
"พี่พายุไม่พอใจอะไร ซีรีนก็แค่หวังดีเห็นเวลาทำงานพี่พายุชอบทำหน้าเครียดๆก็เลยคิดว่าดอกไม้สวยๆคงช่วยได้ ซีรีนผิดอะไรคะ"
"แต่พี่ไม่ได้สั่ง แล้วซีรีนเป็นแค่นักศึกษาฝึกงานอย่ามาล้ำเส้นพี่แบบนี้ ตอนนี้เราคือเจ้านายกับลูกน้อง อย่าคิดว่าคุณแม่พี่ถือหางอยู่แล้วจะทำอะไรก็ได้เข้าใจไหม"ผมตะวาดใส่ซีรีนเสียงดัง ซีรีนดูตกใจเล็กน้อย
"พะ....ค่ะบอส"เหมือนซีรีนกำลังจเรียกผมว่าพี่แต่อยู่ๆก็ชะงักไป ซีรีนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แต่กลั้นไว้แล้วเดินไปหยิบแจกันดอกไม้ทั้งสองอันออกไป
"แรงไปนะคะ!!"หลังจากซีรีนเดินออกไปพาขวัญก็เดินสวนเข้ามาพอดี
"ไม่แรงหรอก เราก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายในห้อง เอกสารสำคัญๆทั้งนั้น ถ้าไม่กำหลาบตั้งแต่วันนี้ วันหน้าคงทำมากกว่านี้"ผมเดินมานั่งประจำที่โต๊ะทำงาน
"แต่ขวัญว่าบอกซีรีนดีๆน้องก็น่าจะรู้เรื่องนะคะ พี่พายุไม่น่าไปพูดแรงๆแบบนั้นกับน้องเลย"
"พี่อยากจัดการตามแบบของพี่ เรามีอะไรก็รีบๆพูดมาพี่จะได้ทำงานต่อ"
พาขวัญส่ายหน้าก่อนจะนั่งที่เก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะทำงานผมแล้วพูดคุยกันเรื่องงาน
|Zelyn Part|
"พี่พายุบ้า!!คนอุส่าห์หวังดีแท้ๆ ทำไมต้องมาพูดจาร้ายๆแบบนี้ใส่ซีรีนด้วยนะ"ฉันเดินกระทืบเท้าเข้ามาในครัวของออฟฟิศแล้วเทดอกไม้จากแจกันลงถังขยะ ก่อนจะกลับมานั่งที่โต๊ะทำงาน
"ไงเรา!! ไหวไหมถ้าไม่ไหวย้ายไปทำที่แผนกพี่ก็ได้นะ"พี่พาขวัญเดินเข้ามาหาหลังจากออกมาจากห้องพี่พายุ
"ไม่ค่ะ ซีรีนต้องอดทน"
"ตามใจ แต่ไม่ไหวยังไงบอกพี่นะ พี่ไปทำงานละ"พี่พาขวัญยกมือมาจับที่หัวฉันแล้วโยกไปโยกมาก่อนจะกลับไปทำงานเพราะเลขาโทรตาม
"คอยดูนะ ซีรีนต้องชนะพี่พายุให้ได้ เย็นชาไปเถอะพ่อภูเขาน้ำแข็งซักวันจะต้องมาสยบที่อกซีรีน"ฉันพูดในใจก่อนจะกลับมามองงานที่วางรออยู่บนโต๊ะทำงาน
เห็นแล้วอ่อนใจ รู้สึกเหมือนยิ่งทำก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆวันนี้คงไม่ได้ลงไปกินข้าวกลางวันอีกเหมือนเคย
"ซีรีนเที่ยงแล้วไปทานข้าวกัน"พี่ๆสาวๆในแผนกเดินมาชวน
"พี่ๆไปก่อนเลยค่ะซีรีนยังทำงานไม่เสร็จ"
"พักไว้ก่อนก็ได้ ลงไปทานข้าวก่อน"พี่สรเลขาพี่พายุก็เดินมาตามอีกคน
"ไม่เป็นไรค่ะพี่ๆ ขอบคุณนะคะที่ชวนแต่ซีรีนอยากทำให้เสร็จก่อนเหลืออีกแค่นิดเดียวเอง ยังไงถ้าเสร็จทันซีรีนจะตามลงไปนะคะ"
"เอางั้นหรอ ได้ๆรีบตามลงมานะ"
"ค่ะ ทานข้าวให้อร่อยนะคะ"
"จ้า!!!"ฉันโบกมือลาพี่ๆพร้อมกับอาหารกลางวันที่วันนี้คงไม่ได้ลงไปกิน
"ดีนะที่วันนี้แวะซื้อนมมา1กล่อง คุ้มไหมว่ะเนี่ยได้อยู่ใกล้พี่พายุ สบายใจแต่ทรมานกายจริงๆเลย"ฉันหยิบนมมานั่งดื่มแล้วทำงานไปด้วย ...
- ผู้เขียน
