ตอนที่ 5 ย้ายที่ทำงาน (จนได้)
1452 คำ
|Zelyn Part|
"ยัยน้อง!!! กลับมาทำงานที่บริษัทเราเถอะนะ พี่ได้ยินพารันพูดว่าเฮียพายุใช้งานเราหนักมากๆ"พี่ซีนพี่ชายตัวดีของฉันเดินพูดตั้งแต่เจอกันหน้าห้องนอนจนลงมาถึงห้องอาหาร
"ใช้งานหนักอะไรคะ ก็ปกติเหมือนเด็กฝึกงานทั่วๆไปแหละค่ะ"ฉันบอกปัดๆแล้วนั่งลงประจำที่
"แต่พี่ก็ยังห่วงเราอยู่ดี ย้ายมาบริษัทเราเถอะนะ พี่จะให้ซีรีนนั่งๆนอนๆไม่ต้องทำอะไรเลย นะๆ"
"พอเลยๆตาซีน เลิกสปอยล์น้องได้แล้ว ให้น้องฝึกกับพายุนะดีแล้ว น้องจะได้เอาความรู้ที่เรียนมาใช้บ้าง"คุณแม่พูดสมทบเห็นด้วยกับฉัน
"แต่แม่ครับ..."พี่ซีนกำลังจะเถียงต่อ แต่พอเจอสายตาพิฆาตของคุณแม่ก็หยุดพูดแล้วตั้งหน้าตั้งตาทานข้าวทันที
หลังจากทานข้าวเสร็จ ฉันก็ออกมาทำงานพร้อมพี่ซีนเพราะวันนี้รถฉันเสียและพี่ซีนก็มีประชุมกับพี่พายุเช้านี้พอดี
×บริษัท พี่พายุ×
ฉันเดินเข้ามาในบริษัทพร้อมพี่ซีน ทำให้ทุกสายตาที่ยืนรอลิฟอยู่หันมามองฉันเป็นตาเดียว ทุกคนคงรู้ดีว่าพี่ซีนเป็นใคร แต่ก็น้อยคนนักที่จะรู้จักฉัน
"โอ้โห!!พนักงานที่นี่เยอะเหมือนกันเนอะต่อแถวเข้าลิฟยาวเชียว"พี่ซีนพูดพร้อมจับมือฉันเดินมายังลิฟผู้บริหาร
"ทำอย่างกับบริษัทพี่คนน้อยๆยังงั้นแหละ"
"เออ!!เนอะ แต่ยังไงเราก็ยังโชคดีที่ได้สิทธิ์พิเศษได้ขึ้นลิฟส่วนตัวของผู้บริหาร ไม่งั้นพี่ขึ้นไปประชุมกับเฮียพายุไม่ทันแน่ๆ"พี่ซีนพูดแล้วก้มดูเวลา พี่พายุเป็นคนตรงต่อเวลามากๆห้ามสายเด็ดขาด
"พี่ซีนเดี๋ยวๆ!!!"
"อะไร!!"
"ซีรีนขึ้นลิฟนี้ไม่ได้!!"ฉันพึ่งนึกขึ้นได้ว่าโดนสั่งห้ามไว้
"ทำไมจะขึ้นไม่ได้ ก็เรากำลังจะขึ้นกันอยู่เนี่ย"พี่ซีนเอื้อมมือไปกดลิฟ
"ซีรีนเป็นแค่นักศึกษาฝึกงาน พี่พายุห้ามซีรีนใช้ลิฟตัวนี้เด็ดขาด ไม่งั้นซีรีนต้องโดนดุแน่ๆเลย"ฉันสลัดมือออกจากพี่ซีน
"ไม่เป็นไรหรอกน่า ไปกับพี่"พี่ซีนก็ยังจะพาฉันไปด้วย
"ไม่ได้!! พี่ซีนขึ้นไปก่อนนะคะ แล้วไปเจอกันข้างบน"ฉันกับพี่ซีนยื้อยุทกันอยู่ซักพักเพราะพี่ซีนก็ไม่ยอมไปถ้าฉันไม่ได้ไปด้วย
"มายืนทำอะไรกันตรงนี้"พี่พายุเดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้หยุดมองเราสองคน
"เฮีย!!ทำไมไม่ให้น้องผมใช้ลิฟตัวนี้ เฮียเห็นไหมว่าลิฟพนักงานคนเยอะจะตายแล้วน้องสาวตัวเล็กๆของผมจะเบียดเข้าไปได้ยังไง อึดอัดแย่เลย"
"ก็น้องแกเป็นนักศึกษาฝึกงาน จะมาถืออภิสิทธิ์เหนือคนอื่นไม่ได้"
"ทำไมจะไม่ได้เฮีย ทีไอ้พารันผมยังดูแลมันอย่างดี"พี่ซีนหันไปเถียงกับพี่พายุ จนตอนนี้พนักงานที่รอขึ้นลิฟหรือเดินผ่านไปผ่านมาหยุดแล้วให้ความสนใจ
"พี่ซีนหยุดได้แล้ว คนมองกันใหญ่แล้ว"ฉันสกิดพี่ซีนแล้วมองไปรอบๆ ที่มีพนักงานยืนมองกันอยู่
"เลิกโวยวายแล้วขึ้นไปประชุมได้แล้ว ฉันมีให้แกแค่สองชั่วโมงเท่านั้นนะ"พี่พายุพูดจบก็เอื้อมมือไปกดลิฟ
"พี่ซีนขึ้นไปทำงานได้แล้ว ซีรีนก็ต้องไปทำงานแล้วเหมือนกันเจอกันตอนเย็นนะ"ฉันแยกจากพี่ซีนแล้วเดินมาต่อแถวขึ้นลิฟร่วมกับพนักงานคนอื่นๆ
ระหว่างขึ้นลิฟก็ไม่วายต้องได้ยินเสียงซุบซิบนินทา หาว่าฉันเป็นสาวไซส์ไลน์มาเร่ขายตัวให้กับพี่พายุแล้วพี่ซีน ถามจริงๆดูไม่ออกกันหรอ หน้าฉันกับพี่ซีนเหมือนกันจะตาย
ติ๊ง ....
|phayu Part|
"เรื่องที่ฉันเสนอไปทางแกว่ายังไงบ้าง"
"เฮียอยากจะทำอะไรก็ทำเลย"ไอ้ซีนพูดแล้วยกมือขึ้นกอดอก ให้มันได้แบบสิว่ะ!! ตั้งแต่มันขึ้นมานั่งบนห้องผมมันนก็เอาแต่พูดแบบนี้ผมถามอะไรไปมันก็เอาแต่กวน
ปัง !!
"ไอ้ซีนเลิกทำตัวเป็นเด็กๆแล้วหันมาสนใจงานก่อนได้ไหมว่ะ อีกครึ่งชั่วโมงฉันต้องออกไปพบลูกค้าแล้วนะเว้ย"
"พบลูกค้า !! ทำไมหัวหน้าระดับเฮียถึงต้องออกไปพบลูกค้า"
"ก็เขาเป็นลูกค้ารายใหญ่ ฉันก็ต้องไปพบด้วยตัวเอง อย่าถามมากคุยงานให้เสร็จ!!"ผมเปิดเอกสารอีกครั้งและคุยงานกับซีนต่อ
ตอนนี้นอกจากการนำเข้ารถยนต์แล้วบริษัทผมยังหันมาจับพวกอสังหาด้วย และโปรเจคนี้จะยิ่งใหญ่สุดๆเมื่อบริษัทผมและซีนจับมือทำมันร่วมกัน
"งั้นตกลงตามนี้ เดี๋ยวฉันบินไปดูที่ดินก่อนแล้วจะนัดประชุมกันอีกที"ผมสรุป เพราะต้องรีบไปเตรียมเอกสารที่ใช่คุยเรื่องสัญญากับลูกค้าต่อ จริงๆเรื่องออกไปพบลูกค้าผมไม่ต้องทำเองก็ได้ แต่นี่เป็นลูกค้ารายใหญ่มากจริงๆเขานำเข้ารถยนต์กับเราปีละหลายพันคันผมเลยต้องลงไปดูงานด้วยตัวเอง
"อืม!!ผมกลับละ"ไอ้ซีนพอคุยงานเสร็จก็รีบเก็บของกลับบริษัท กะอีแค่ไม่ให้น้องสาวสุดที่รักของมันใช้ลิฟ ไม่รู้จะงอนอะไรนักหนา
ก๊อกๆ
"เชิญครับ !!"
"พร้อมหรือยังคะพี่ชาย จะถึงเวลานัดแล้วนะ"
"เสร็จแล้วๆ ไปกันเลย"
ผมหยิบกระเป๋าเอกสารและกระเป๋าแล็ปท็อปเดินตามพาขวัญออกมาจากห้อง เพื่อไปพบลูกค้าที่จุดนัดพบ ก่อนไปผมก็แวะออกไปสั่งงานคุณสรอีกนิดหน่อย แต่สายตากลับไปเห็นยัยตัวยุ่งก้มหน้าก้มตาเขียนรายงานอยู่ ใจนึงก็นึกสงสารแต่อีกใจนึงก็คิดว่านี่แหละคือบททดสอบ
|Zelyn Part|
"ฟู้ววว !! เหลืออีกแค่แฟ้มเดียว สู้!!"ฉันเอาปากกาที่เหน็บผมตัวเองออกแล้วตั้งใจสรุปรายงานการประชุมแฟ้มสุดท้าย
"ซีรีน หนูซีรีนใช่ไหมลูก"
"คะ..ป้าลิน สวัสดีค่ะ"ฉันลุกขึ้นสวัสดีป้าพิลินคุณแม่ของพี่พายุ
"หนูมาเป็นเลขาของพี่พายุไม่ใช่หรอลูก แล้วทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้"
"เออ...คืออออ"ฉันยกมือขึ้นเกาหัวไม่รู้จะพูดยังไง
"สวัสดีค่ะคุณท่าน"คุณสรเข้ามาสวัสดีป้าลิน
"คุณสรมาก็ดีแล้ว อธิบายมาให้ฉันฟังสิว่าทำไมหลานสาวของฉันถึงมานั่งทำงานในออฟฟิศแบบนี้"
"เป็นคำสั่งของบอสค่ะ คุณท่าน"
"ได้ยังไง สั่งคนมาย้ายโต๊ะเดี๋ยวนี้"
"ให้ย้ายไปไหนคะท่าน"
"ย้ายไปไว้ในห้องทำงานของตาพายุ"
"มะ...ไม่ดีมั้งคะป้าลิน ซีรีนว่าอยู่ตรงนี้ก็ดีแล้วค่ะ"ฉันรีบห้ามเพราะถ้าปล่อยให้เป็นแบบนั้น ฉันต้องโดนพี่พายุดุแน่ๆ
"ได้ยังไงล่ะลูก ก็ป้ารับปากกับแม่เราแล้วว่าจะให้เรามาเป็นเลขาของพี่พายุ แล้วจะให้มานั่งทำงานในออฟฟิศแบบนี้ได้ยังไง"
"นั่งตรงนี้ซีรีนก็เป็นเลขาของพี่พายุได้ค่ะ นี่ไงคะซีรีนกำลังสรุปการประชุมส่งให้พี่พายุ"ฉันชี้งานที่อยู่ยนโต๊ะ
"ไม่ได้ลูก ยังไงป้าก็จะย้าย คุณสรไปเรียกคนมาช่วยยกเร็วๆสิ เอาไว้ในห้องเลยนะ"
"ตะ...แต่ป้าคะ"
ป้าลินไม่ฟังที่ฉันพูดอีกต่อไป เรียกรปภ.ข้างล่างขึ้นมาช่วยกันย้ายโต๊ะทำงานของฉันไปไว้ที่หน้าห้องของพี่พายุข้างๆโต๊ะของพี่สร ตอนแรกคุณป้าก็ย้ายเข้าไปข้างในท่าเดียว จริงๆฉันก็ชอบนะ แต่ถ้าเป็นแบบนั้นพี่พายุต้องดุฉันตายแน่ๆ
"นั่งตรงนี้ก็ยังขัดใจป้าอยู่ดี"ป้าลินหันมองซ้ายขวาแล้วส่ายหัวอย่างไม่ค่อยชอบใจ
"แค่นี้ก็พอแล้วหล่ะค่ะป้าลิน ขอบคุณนะคะ"ฉันเดินไปกอดแขนป้าลินแบบอ้อนๆ ป้าลินไม่ได้เป็นแม่ของพี่พายุอย่างเดียวแต่เป็นเพื่อนสนิทของม๊าฉันด้วย ท่านถึงเอ็นดูว์ฉันขนาดนี้ไงล่ะ
"คุณแม่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ"....
- ผู้เขียน
