หวั่นไหวNCนิดๆ
781 คำ
นี่ก็อาทิตย์หนึ่งแล้วที่พวกเราต้องมาเก็บขยะหลังจากที่เข้าว๊ากเสร็จ และเป็นเหมือนเดิมอย่างเคย พวกพี่ว๊ากชอบหาเรื่องให้แกล้งพวกเราอยู่ทุกครั้งไปวันนี้ก็เช่นกัน
"วันนี้ทำไม่ไม่เห็นพี่ธามน้า"มิลเล็ทพูดกับตัวเองเบาๆ เพราะทุกครั้งพี่ธามจะเป็นคนมาตรวจเอง แต่วันนี้มีแต่พี่ว๊ากคนอื่นๆมา ยอมรับตรงๆเลยมาฉันชอบพี่เขา เจอกันทุกวัน พอเลิกกิจกรรมก็มานั่งเฝ้าให้ทำความสะอาดอีก ยิ่งดูยิ่งมองฉันยิ่งหลงเสน่ห์เขา เก่ง เท่ห์ หล่อ รวย ดูดีทั้งด้านแต่ใครๆก็ว่าพี่เขาเจ้าชู้ แต่ไม่เป็นไรอยากได้เสือก็ต้องใจกล้าๆหน่อย
อีกด้าน
"อ่า อ๊ะ ธะธามไท ลินเสียวร่องไปหมดแล้วค่ะกระแทงลินแรงๆเลย อ๊ะ อ๊ะ"
ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ
"อ่า เธอแม่ง เอามันส์ชิบหาย"ธามไทกระแทงลำเอ็นเข้าที่ร่องของหญิงสาวอย่างรุนแรงและก็เร้าร้องในคราเดียวกัน
สองร่างเปลือยเปล่าที่กำลังบรรเลงบทรักอันเร้าร้อน พร้อมส่งเสียงครางอย่างสุขสมเมื่อเสร็จสมดังใจ
ตั่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ่า ซี้ดดด ธามไท อ๊ายยยยยย"
"อ่า อ่า อ้าสสสสสสสสสส"
พอเสร็จสมดังใจธามไทก็ถอดถอนตัวตนออกมาทันที โดยที่ไม่สนใจคนที่นอนเหนื่อยหอบและกระตุกเกร็งอยู่บนเตียง ก่อนจะเดินเข้าไปอาบนํ้าชำระร่างกายแล้วแต่งตัวเรียบร้อย ก่อนจะเดินออกมา
"ธามขาา ค้างกับลินนะค่ะ"หญิงสาวออดอ้อนทั้งที่ยังไม่ได้ใส่อะไร
"ไม่ล่ะ ฉันมีธุระ แล้วอย่ามาเรียกชื่อเล่นฉัน ฉันไม่ชอบ"ธามไทบอกปัดอย่างไม่มีเยื่อใยก่อนจะวางเช็คแล้วเดินออกไป
"ค่อยดูเถอะ ฉันจะทำให้คุณรักฉันให้ได้"หญิงสาวเอ่ยขึ้นกับตัวเองหลังที่ลับร่างของชายหนุ่ม
ธามไทTalk
หลังจาดเสร็จบทรักกับคู่ขา ธามไทก็ขับรถเพื่อจะไปหาพวกเพื่อนๆที่นัดกันที่ผับของติน ที่รวมตัวของพวกเขาทั้ง8คน
เอี๊ยด!!!
ผมเยียบเบรกอย่างแรงเมื่อมีบางอย่างตัดหน้ารถ ก่อนจะรีบเปิดประตูลงไปดู
"คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?"ผมรีบเข้าไปประคองร่างบางที่นอนอยู่ที่พื้นถนนขึ้น
"เจ็บ อึก"เธอสะอื้นออกมาเบาๆพร้อมขี้ไปตรงแผลที่หัวเข่าที่มีเลือดไหลออกมา ก่อนจะหันหน้ามาหาผม
"คุณ"นี่มันยัยนมโตนิ แล้วมาวิ่งตัดหน้ารถผมทำไมเนี้ย!!!
"อึก พะพี่ธาม หนูเจ็บ ฮือๆ"สนิทกันเร็วขนาดเรียกชื่อเล่นเลยว่างั้น
ผมอุ้มยัยนมโตยัดเข้าไปในรถแล้วรีบพาไปโรงพยาบาลใกล้ เพราะยัยเอาแต่นั่งร้องไห้ ไม่ยอมพูดอะไรนอกจาก พี่ธามเลือด พี่ธามหนูเจ็บ อยู่นี่แหละ เห็นแล้วก็สงสารส่งสัยจะกลัวเลือดมั้งถึงขั้นสติแตกขนาดนี่
สรุป หัวเข่าแตกและมีแผลถะลอกตัวแขนเล็กน้อย ช่วงนี่อย่าให้แผลโดนนํ้า พยายามอย่าเดินมาก ไม่บอกก็น่าจะเดินไม่ได้หรอกดูจากสภาพแล้วเนี้ย พอฟังคำสั่งจากหมอเสร็จผมจะไปจ่ายค่ารักษาและค่ายาให้ยัยนมโต ก่อนจะกลับมาเข็นยัยนี่ไปที่รถ
เธอเป็นใครว่ะฉันถึงต้องมาดูแลขนาดนี่เนี้ย
ผมอุ้มยัยนมโตไปวางไว้ที่เบาะด้านหน้าแล้วปรับเบาะให้ได้นั่งสบายๆแบะคาดสายเบลท์ให้ก่อนจะเดินไปนั่งฝั่งคนขับ
"ขอบคุณนะค่ะ"ยัยนมโตเอ่ยขอบคุณหลังจากที่ผมเข้ามาในรถ
"อืม คราวหน้าคราวหลังจะข้ามถนนก็หัดดูบาง"
"ค่ะ"
"บ้านคุณอยู่ไหนเดี๋ยวผมไปส่ง"ผมถามก่อนจะขับรถออกไป
"อยู่ที่คอนโดJค่ะ"ยัยนมโตตอบเสียงใส
"อืม"
"พี่ธามไม่ต้องเรียกหนูว่าคุณแล้วก็ไม่ต้องแทนตัวเองว่าผมก็ได้นะค่ะ มันดีเป็นทางการเกินไป"
พี่ธาม มีแต่คนในครอบครัวและเพื่อนสนิทผมเท่านั้นนะที่ผมให้เรียกชื่อเล่น แล้วยัยนี่เป็นใคร ถึงกล้าเรียก
"หนูชื่อมิลเล็ทคะ เรียกหนูว่ามิลเฉยๆก็ได้"ฉันไม่อยากรู้!!! ก่อนจะขับรถไปเรื่อยๆ ด้วยไม่สนใจคนข้างๆ
"ถึงแล้ว"พอถึงที่หมายก็ปลุกคนที่นอนหลับมาตลอดทางลุกขึ้น
"ขอบคุณนะค่ะ ที่มาส่ง"
"เดี๋ยวฉันขึ้นไปส่ง สภาพนี้คงเดินไม่ไหว"
- ผู้เขียน
