บทที่ 6 นี่คือครั้งแรกของผม (2)
1113 คำ
เมื่อทรงตัวได้แล้วเธอก็ค่อย ๆ ลากสายน้ำเกลือไปยังห้องน้ำโดยมีลูคัสคอยมองอย่างอ่อนอกอ่อนใจ เกิดมาเขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนอวดดีเท่านี้มาก่อน ผู้หญิงในชีวิตของเขาพร้อมใจกันทำตัวอ่อนแอตลอดเวลาเพื่อให้เขาสนใจต่างจากมัดไหมอย่างสิ้นเชิง
หลังจากหญิงสาวเข้าไปในห้องน้ำเรียบร้อย ชายหนุ่มก็เดินไปหย่อนก้นลงบนโซฟาพร้อมกับหยิบรีโมตขึ้นมากดดูข่าวในช่องน้อยสี แต่ต้องสะดุ้งตกใจกับเสียงร้องของหญิงสาวราวกับว่าเธอกำลังได้รับบาดเจ็บ
เขาจึงไม่รอช้ารีบพุ่งตัวไปยังห้องน้ำทันที แต่หญิงสาวล็อกประตูเอาไว้จึงเปิดเข้าไปไม่ได้
“เกิดอะไรคุณ เปิดประตูให้ผมหน่อย”
“...” คนป่วยไม่ตอบ แต่เดินมาเปิดประตูตามคำสั่งด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก เพราะชีวิตกำลังเจอปัญหาบางอย่างที่คนเป็นเพศชายไม่มีทางเข้าใจ
“เกิดอะไรขึ้นคุณ” ถามด้วยความห่วงใยในขณะที่สายตากำลังสำรวจความผิดปกติของคนเจ็บที่กำลังยืนเบะปากคล้ายจะร้องไห้
“คะ...คุณลูคัส ไหมขอให้คุณช่วยอะไรหน่อยได้ไหมคะ”
เธอทำตาปริบ ๆ ท่าทางน่าสงสารทำให้ชายหนุ่มรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ อย่างไรชอบกล
“คุณมีอะไรเหรอ ทำไมพูดแบบนั้น” เขาขมวดคิ้วถามอย่างไม่ไว้ใจ
“ไหมอยากได้ผ้าอนามัยกับกางเกงใน” แม้เธอจะอายมากแค่ไหนก็จำเป็นต้องพูดเพราะนาทีนี้ มีแต่เขาคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยได้ หากปล่อยให้นานกว่านี้เลือดต้องเปรอะเปื้อนกางเกงที่สวมอยู่อย่างแน่นอน
“อะไรนะ! คุณอยากได้อะไรนะ ขอผมฟังชัด ๆ อีกครั้ง” ลูคัสกะพริบตาปริบ ๆ ก่อนบอกให้เธอพูดอีกครั้ง เพราะไม่แน่ใจว่าได้ยินถูกไหมที่เธอให้เขาไปซื้อ...ผ้าอนามัย
“ไหมอยากได้ผ้าอนามัยกับกางเกงในค่ะ” บอกอีกครั้งพร้อมรอยยิ้มเหมือนเด็กอนุบาลขี้อ้อน
“แล้วคุณจะให้ผมไปซื้อมาเหรอ” ชายหนุ่มชี้มาที่ตัวเองด้วยความตกใจ อ้าปากเหวออย่างไม่อยากเชื่อ ใบหน้าที่ดูเกรงขามตลอดเวลาจึงเต็มไปด้วยความตลก
“ค่ะ ไหมไปเองไม่ได้ ช่วยหน่อยเถอะ” หญิงสาวอ้อนวอนพร้อมกับยกมือขึ้นมาไหว้เพื่อให้เขาเห็นใจ
ลูคัสนิ่งไปชั่วขณะเพราะไม่เคยเจอสถานการณ์ชวนอึดอัดอย่างนี้มาก่อน ชีวิตที่เกิดมาด้วยความเพียบพร้อม บนกองเงินกองทองที่มีคนรับใช้ตลอดเวลา จึงไม่เคยแม้กระทั่งซื้อกางเกงในให้ตนเอง ของคนอื่นไม่ต้องถาม ส่วนผ้าอนามัยไม่ต้องพูดถึง
“ละ...แล้วผมต้องไปซื้อที่ไหน” หลังเงียบไปชั่วอึดใจคนตัวโตก็เอ่ยออกมาด้วยความจำยอม ถึงจะอายแค่ไหนแต่ไม่อยากเป็นคนไร้น้ำใจต่อหน้าเธอจึงตอบตกลง
“ร้านสะดวกซื้อค่ะ”
“เฮ้อ ก็ได้ผมยอมช่วยคุณก็ได้”
“ขอบคุณมากค่ะ บุญคุณครั้งนี้ไหมจะไม่ลืมเลย”
“ผมก็จะไม่ลืมเหมือนกัน แล้วผมจะทวงบุญคุณ”
“ไหมรออยู่ในห้องน้ำนะคะ คุณลูคัสมาถึงก็เคาะได้เลย”
ชายหนุ่มพยักหน้ารับก่อนจะก้าวขาออกไป แล้วเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์พร้อมกับโทรศัพท์มาถือไว้ในมือ จากนั้นก็หายไปที่ร้านสะดวกซื้อซึ่งตั้งอยู่ใต้ตึกของโรงพยาบาลพอดี
ด้วยความที่ไม่เคยซื้อของพวกนี้ ทำให้ลูคัสเกิดอาการเงอะงะไม่น้อยโดยเฉพาะผ้าอนามัยที่ไม่รู้ว่าต้องซื้อแบบไหน และไม่เคยรู้มาก่อนว่ามันจะมีหลากหลายยี่ห้ออย่างนี้ มีทั้งกลางวัน กลางคืน มีปีก ไม่มีปีก เย็นไม่เย็น
เขาจึงแก้ปัญหาด้วยการซื้อมันทุกแบบ ราวกับจะเหมาไปขายก็ว่าได้ ในระหว่างการจ่ายเงินจึงออกอาการเขินหนักมาก เพราะพนักงานตรงเคาน์เตอร์เป็นผู้หญิง
ดีหน่อยที่เขาพอจะกะขนาดกางเกงในได้ จึงไม่ต้องเสียเวลาเลือก ใบหน้าของคนเพิ่งเคยซื้อผ้าอนามัยครั้งแรกในชีวิตจึงแดงขึ้นมาจนถึงใบหูพร้อมกับคาดโทษมัดไหมในใจที่ทำให้ตนเองต้องมาทำอะไรแบบนี้
หลังจากกลับขึ้นมาบนห้องพักของคนเจ็บเรียบร้อย ชายหนุ่มก็ส่งเสียงบอกเธอว่าตนเองกลับมาแล้ว
หญิงสาวจึงแง้มประตูโผล่หัวออกมาดูพลางยื่นมือไปข้างหน้าเพื่อเอาของที่สั่ง แต่ใบหน้าไร้เครื่องสำอางมาพร้อมอาการงงเมื่อเห็นถุงที่บรรจุสิ่งของมีขนาดใหญ่ และข้างในเต็มไปด้วยผ้าอนามัยหลากหลายแบบ
“เอ้ ทำไมคุณซื้อผ้าอนามัยมาเยอะขนาดนี้”
“ผมไม่เหมาทั้งร้านก็ดีแค่ไหนแล้ว ใครจะไปรู้ว่ามีเยอะแบบนี้”
“นี่คุณไม่เคยซื้อผ้าอนามัยมาก่อนเหรอคะ?”
เธอถามเสียงสูงไม่อยากเชื่อ ลูคัสจึงพ่นลมหายใจออกมาด้วยความเซ็งก่อนจะชี้มาที่ตนเอง ซึ่งมีเพศชายไม่จำเป็นต้องใช้ผ้าอนามัยเพราะไม่มีประจำเดือนเหมือนผู้หญิง
“ผมเป็นผู้ชาย ต้องซื้อของแบบนี้มาทำไมไม่ทราบครับ”
“ก็ไหมคิดว่าคุณน่าจะเคยซื้อให้แฟน ไม่คิดว่า...” คนป่วยเอ่ยเสียงอ่อยรู้สึกสงสารและเห็นใจที่ลูคัสต้องทำอะไรแบบนี้เพื่อตนเอง ความรู้สึกประทับใจจึงก่อเกิดในใจของเธออย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
“หึ นี่คือครั้งแรกของผม” พูดในขณะที่จ้องถุงผ้าอนามัยซึ่งอยู่ในมือของเธอ ก่อนยิ้มเล็กน้อยตรงมุมปาก เอ็นดูตัวเองที่เอาความกล้าจากไหนก็ไม่รู้ยอมไปซื้อของแบบนั้นให้ผู้หญิงที่รู้จักได้แค่ไม่กี่วัน
“ขอบคุณมากนะคะ ไหมรับรองจะตอบแทนบุญคุณ ที่คุณลูคัสช่วยไหมครั้งนี้อย่างเต็มที่ สัญญาค่ะ” เธอตอบจากใจจริงพร้อมกับยื่นนิ้วก้อยป้อม ๆ ออกไปข้างหน้าเพื่อทำสัญญากับคนตัวโตที่หล่อทั้งภายในและภายในนอก
“ทำเป็นเด็ก ๆ ไปได้”
เขาว่าเธอแต่ก็ยอมยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวพลางอมยิ้มเล็กน้อย มัดไหมเองก็ยิ้มเช่นกันก่อนจะดึงมือกลับด้วยความเก้อเขิน จากนั้นก็ปิดประตูลงกลอนเพื่อทำธุระให้เสร็จ
ในขณะที่ชายหนุ่มยังยืนอยู่ที่เดิม เพิ่มเติมคือหัวใจเต้นแรงมากเหมือนมีกลองมาตีอยู่ข้างในอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมานานหลายปี นับแต่เลิกรากับแฟนคนล่าสุด จนเขาเผลอเอามือขึ้นมาลูบหน้าอกพลางแสดงสีหน้าประหลาดใจ
- ผู้เขียน
