ทางด้านมัดไหมหลังจากเข้ามา ในห้องรับประทานอาหารของบ้านหลังใหญ่เรียบร้อย ดวงตาของเธอแทบจะหลุดออกจากเบ้า เมื่อเห็นความยาวของโต๊ะที่ใช้รับประทานข้าว ก่อนจะสะบัดศีรษะเรียกสติไม่ให้แสดงความเงอะงะบ้านนอกออกมา แล้วรีบก้าวเท้าไปหาเจ้าของบ้านที่นั่งอมยิ้มอยู่ตรงหัวโต๊ะทันที
“คุณลูคัสมีเรื่องอะไรจะคุยกับไหมเหรอคะ”
“นั่งลงก่อนสิ คุณไม่หิวเหรอ ผมสั่งให้เชฟทำอาหารให้คุณโดยเฉพาะเลย”
“ฮู้ววววว ทำไมอาหารเยอะแบบนี้คะ มีไวน์ด้วย” เธอนั่งลงตามคำเชิญของลูคัส แล้วมองไปที่อาหารหลากหลายชนิดที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะราวกับว่าจะเลี้ยงข้าวคนทั้งหมู่บ้าน
“ถือเป็นการเลี้ยงต้อนรับคุณด้วย แต่ผมไม่รู้ว่าคุณชอบกินอะไรก็เลยจัดเต็ม” ลูคัสเฉลยด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ในขณะจ้องมองคนตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา
วันนี้ทั้งวันชายหนุ่มไม่ได้เจอหญิงสาวเลยจึงรู้สึกห่วงเป็นพิเศษ เมื่อเห็นมัดไหมยังอยู่ดีมีสุข ใบหน้าไร้ซึ่งความทุกข์ก็ทำให้เขา
