ตอนที่ 7 | แน่จริงก็เข้ามาดิ

2026 คำ

“มีเมียไม่เท่าไหร่แต่เมียคนเดียวกัน พวกมึงคิดแล้วหรือยังไง” เหมถามออกมาด้วยความอยากรู้เพราะของพวกนี้ใช่ว่าใครจะยอมรับกันได้ง่าย ๆ เขาเพียงอยากได้ยินคำยืนยันจากเพื่อนสนิทสองคนนี้เพราะเขาเองก็เป็นห่วงมันไม่น้อย ถึงพวกมันสองแฝดจะเป็นคนไม่สนโลก ไม่สนใจใครและไม่แม้แต่จะแคร์ใครคนอื่นแต่เขาก็เป็นห่วงอยู่ดี “ชอบด้วยกันทั้งคู่จะให้ทำยังไง สู้สองผัวเมียหนึ่งก็คงไม่แย่อะไร” เกรฟตอบกลับไปเพราะยังไงแล้วเรื่องนี้เขาคิดดีแล้ว การมีเกรทพี่ชายเป็นผัวอีกคนของเมียตัวเองก็ไม่ได้แย่อะไร ถือว่าช่วยกันดูแลและช่วยกันใช้ชีวิตก็แล้วกัน ส่วนเรื่องเซ็กซ์ก็ค่อยว่ากันอีกที ! “อืม ตามนั้น” เมื่อได้ยินน้องชายพูดแบบนี้ เกรทเองก็ตอบกลับไป ในตอนแรกเขาไม่ได้มีความคิดแบบน้องชายออกจะเป็นคนเห็นแก่ตัวด้วยซ้ำ แต่ก็นั่นแหละ ซึ้งใจไม่น้อย ! “พวกมึงแม่งสุดว่ะ กูโคตรนับถือ” ถึงสองแฝดมันจะรักกันมาก ไม่เคยมีเรื่องทะเลาะอะไรที่ใหญ่โตแต่ทว่าทั้งพลและเหมก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะรักกันมากถึงขั้นที่จะมีเมียคนเดียวกัน “แบ่งของเล่นยังพอเห็นแต่แบ่งเมียพึ่งเคยเจอ” เป็นจริงตามที่พลพูดออกมาเพราะเขาไม่เคยเห็นหรอกสำหรับคนที่แบ่งเมียกันแต่ก็ว่าไม่ได้เพราะทุกอย่างก็ล้วนขึ้นอยู่กับทุกคนในความสัมพันธ์นี้ จะว่าไม่มีเลยก็ไม่ใช่เพราะทุกวันนี้โลกมันเปิดกว้าง มากแล้ว อาจจะผู้คนมากมายที่ไม่ยอมรับแต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกในสังคม ขอเพียงเราพอใจแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว “อาจจะเพราะเป็นไอ้เกรท กูเลยไม่อะไร” เกรฟตอบกลับไปตามตรงเพราะหากให้คิดกลับกัน คนที่จะมามีแฟนคนเดียวกับเขาเป็นคนอื่น เขาคงไม่โอเคแบบนี้ ก็อย่างที่บอกเพราะไอ้เกรทเป็นพี่ เติบโตมาด้วยกัน หากจะอยู่ด้วยกันและใช้ชีวิตด้วยกันไปตลอดก็คงไม่เสียหายอะไรเพราะทุกวันนี้ก็เห็นหน้ามันแทบตลอดเวลา “กูก็คิดแบบนั้น ทางที่มันเสนอให้กูคงเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว” เกรทเองก็ไม่น้อยหน้า เมื่อคิดทบทวนและไตร่ตรองดูแล้วหากไม่มีทางออกสำหรับเรื่องนี้ เขาเองก็คงตัดสินใจแบบน้องชาย ใครมันจะไปกล้ามีความสุขทั้ง ๆ ที่น้องชายของตัวเองมีแต่ความเศร้าเสียใจที่ไม่ถูกเลือก สู้ทำให้ยัยเด็กเชอรีนนั่นรักพวกเขาทั้งสองคนมันดีกว่าเยอะ “ทางออกที่ว่าคือมีเมียคนเดียวกัน” เหมได้แต่เน้นย้ำ เขานับถือใจพวกมันจริง ๆ รักกันมากดูออกและคงจะตกหลุมรักเพื่อนน้องสาวของเขามากเหมือนกัน “ก็ไม่ใช่เรื่องผิด” แน่นอนว่ามันไม่ผิดอะไร ถึงตอนนี้เกรทและเกรฟจะมีทางออกและตกลงกันได้แต่ทว่าหากเชอรีนไม่เห็นด้วยหรือไม่โอเคในความสัมพันธ์แบบสามคน พวกเขาทั้งสองก็ถือว่าจบ! “แต่พวกมึงอย่ามั่นใจกันเพราะไม่มีใครรู้เลยว่าเพื่อนน้องกูจะโอเคกับความสัมพันธ์นี้หรือเปล่า” เหมได้แต่เน้นย้ำ ถึงจะพบเจอบ่อย ๆ ตอนเชอรีนไปเที่ยวเล่นที่บ้าน นิสัยใจคอดี เป็นเด็กดูมีสัมมาคารวะแต่หากเป็นเรื่องพวกนี้เขาไม่รู้เลย “ก่อนที่จะโอเคให้เขาพูดจาดี ๆ กับพวกมันก่อนเถอะ” เพราะพลรู้ดีว่าเชอรีนดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบพวกแฝด แต่ละอย่างที่พูดออกมาคือบ่งบอกตรง ๆ ว่าไม่อยากคุย “ฟังจากที่น้องมึงเล่านะเหม น้องเชอรีนแยกเขี้ยวใส่มันรอจะงับอยู่ทุกครั้งแล้วแบบนี้หนทางไม่ริบหรี่ตรงไหน” พลพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมทำหน้าเย้ยหยันใส่สองแฝด มันเป็นครั้งแรกเหมือนกันที่มีคนไม่สนใจสองแฝดนั่น บอกเลยว่าแปลกมากเพราะทุกคนล้วนแต่สนใจสองแฝดแต่ทว่ากลับไม่ใช่สำหรับเชอรีน “ยังไงยัยเด็กนั่นก็ต้องเป็นเมียพวกกูอยู่แล้ว” เกรทมั่นใจไม่น้อยหรือจะพูดว่ามั่นหน้าก็ได้เพราะเกรทมีแต่ความมั่นใจ ถึงในตอนนี้เชอรีนจะดูไม่สนใจกันแต่เชื่อเถอะมันก็แค่ตอนนี้เพราะหลังเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นก็คงวิ่งแจ้นมาขอความช่วยเหลือ “พวกกูชอบกันขนาดนี้ไม่ปล่อยให้หลุดมือหรือมีหมาตัวไหนคาบไปแดกหรอก” เป็นจริงตามที่เกรฟพูดออกมา จะพูดว่าฉี่จองไว้แล้วก็ได้เพราะเขาชอบจริง ๆ ชอบจนไม่สามารถปล่อยไปได้ ! “เออดี ! พวกกูจะรอดู” วันต่อมา “แกไม่ไปกับฉันเหรอเหมย” น้ำเสียงหวานเอ่ยถามเพื่อนสนิทด้วยความน้อยใจ นัดกันไว้ดิบดีแต่ทว่าอยู่ ๆ เหมยดันเทเธอซะได้ “ฉันนัดพี่เหมไว้น่ะสิ” เหมยโกหกออกไปคำโต เธอไม่ได้โกหกอะไรหรอกแต่เธอกำลังส่งเสริมให้เชอรีนมีแฟนโดยที่เชอรีนไม่รู้ “ดูแลตัวเองนะระวังเจออริพี่เขา” ถึงพี่เหมจะเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของเหมยแต่ทว่าเชอรีนก็เป็นห่วงไม่น้อยเพราะมันเคยมีเรื่องเกิดขึ้นในตอนที่เหมยไปทำธุระกับพี่ชายและดันเจอคู่อริ “แกนั่นแหละที่ต้องดูแลตัวเอง จำได้ไหมสองแฝดเขาบอกอะไรไว้กับแก” “ไม่รู้ ๆ ฉันขับรถมาไม่มีใครทำอะไรฉันได้หรอก” แน่นอนว่าเชอรีนจำได้ดี ในใจก็กลัวไม่น้อยแต่เธอมั่นใจว่าในที่สาธารณะอย่างห้ามสรรพสินค้าที่เธอจะไปไม่มีใครกล้าทำอะไรหรอก “จอดรถชั้นไหนตรงไหนก็ถ่ายมานะ แกขี้ลืมจะได้ทวนความจำตัวเอง” เหมยก็พูดไปแบบนั้นเพื่อต้องการบอกพิกัดให้กับสองแฝดเพื่อที่จะเริ่มสร้างสถานการณ์ มันอาจจะดูน่ากลัวสำหรับเชอรีนที่เจอเหตุการณ์แบบนี้แต่เหมยก็มั่นใจว่าสองแฝดคงไม่ได้จะทำอะไรมากมายเกินไปจนเกิดความรุนแรง “ไว้จะส่งให้ในแชทแล้วกัน” แน่นอนเมื่อมาถึงห้าง เชอรีนก็ไม่รอช้าถ่ายรูปโซนลานจอดรถติดป้ายให้กับเหมยเพราะเธอขี้ลืมจริง ๆ มีครั้งหนึ่งหารถไม่เจอจนต้องให้พี่ รปภ. ช่วยเพราะฉะนั้นเชอรีนไม่อยากมีประสบการณ์รบกวนใครแบบนั้นอีกแล้ว ที่มาห้างในตอนนี้ก็ไม่ได้มีอะไรเพียงแต่เชอรีนมาซื้อเครื่องสำอางเพราะของในคลังสมบัติของเธอใกล้หมดแล้วและมันก็ควรถูกเติม เมื่อซื้อเสร็จก็ไม่รีรออะไรที่จะเดินกลับมายังลานจอดรถก่อนที่ใบหน้าสวยจะเบิกกว้างเมื่อสายตาสบเข้ากับคนแปลกหน้าที่กำลังยืนรุ่มร่ามตรงรถยนต์ของเธอ “ให้ตายเถอะ ! อะไรวะเนี่ย” เสียงสบถของเชอรีนดังออกมาและแน่นอนมันดังจนสองคนที่ยืนอยู่หน้ารถได้ยิน ให้ตายเถอะ ! เธอไม่ได้จะสบถดังแบบนี้นะ “เจ้าของรถใช่ไหม” หนึ่งในผู้ชายสองคนท่าทางน่ากลัว ผิวเข้ม ตัวสูงใหญ่ อีกทั้งยังมีหนวดเครารุงรัง ดูก็รู้ว่าไม่ได้มาดี “ใช่” เชอรีนตอบกลับไปตามตรง พยายามคิดในทางที่ดีเข้าไว้ บางทีเธออาจจะจอดรถทับเส้นหรืออะไรก็อาจจะเป็นได้ “ถ้าจำไม่ผิดก็คนเมื่อวันก่อนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด มึงจำได้ไหมไอ้สอง” ประโยคนี้ทำเชอรีนยืนนิ่งตัวชา พวกเขาสองคนพูดคุยกันสองคนก็จริงแต่ดูก็รู้แล้วว่ากำลังพูดให้เธอได้ยิน คำพูดของสองแฝดมันกำลังย้อนเข้ามาในหัวเชอรีนทุกอย่าง ความกลัวที่มีมันแทบจะปกปิดไม่มิด ถึงเธอจะใจกล้าแต่เรื่องแบบนี้เธอก็กลัว เทควันโดสายดำแล้วไง สองคนนี้ตัวเบ้อเร่อ เธอสู้ไม่ไหวหรอก ! “ถ้าจำไม่ได้จะตามมาทำไม” อีกคนตอบกลับไปพร้อมสายตาเรียบนิ่งที่กำลังมองมา เชอรีนได้แต่หลบสายตา พยายามคิดหาทางหนี หากวิ่งกลับไปในห้างก็ไกลเพราะเธอจอดรถริมสุด จะหนีขึ้นรถก็คงไม่ทันแน่ ๆ ให้ตายเถอะ ! แด๊ดมัมช่วยหนูด้วย “พวกนายมีอะไรกับฉัน” เชอรีนพยายามทำใจให้นิ่งไม่เปิดเผยความกลัวอะไรใด ๆ ที่มีออกไป บางทีการเอาน้ำเย็นเข้าสู้ แสร้งทำว่าไม่รู้สึกอะไรอาจจะทำให้สองคนนี้เปลี่ยนใจ “คิดว่าคนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดจะรอดไปง่าย ๆ โดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ” ไม่พูดเปล่าแต่ยังก้าวขาเดินหน้าเข้ามาหาเชอรีน สาบานเลยว่าหากรอดไปได้เธอจะไม่จอดรถไกลผู้คนแบบนี้ “จะทำอะไรฉัน หยุดนะไอ้พวกบ้า อย่าเข้ามา !” เสียงหวานร้องขึ้นดังพอจนใครต่อใครได้ยินแต่ทว่ากลับไร้วี่แววไม่มีแม้แต่ใครคนเดียว ความกลัวเกิดขึ้น ความกังวลเริ่มคืนคลานเข้ามาหา สองขาเรียวเริ่มถอยหลังตามสัญชาตญาณเพื่อหลีกหนีอันตรายที่กำลังเข้ามา สองคนที่กำลังเดินเข้าหาเชอรีนไม่มีหยุด คนหนึ่งวิ่งอ้อมไปอยู่ด้านหลังอีกคนอยู่ตรงหน้าเพื่อป้องกันการเดินหนี เดินเท้าก้าวหาเชอรีนเรื่อย ๆ จนในที่สุดวงกว้างของพื้นที่ก็เริ่มแคบลง สองกับเจมส์พยักหน้าเพื่อส่งสัญญาณ ในใจพึงระลึกไว้เสมอว่าห้ามทำเธอคนนี้เจ็บเด็ดขาด ทำอะไรก็ต้องยั้งแรงและห้ามโดนเนื้อตัวบ่อย ไม่แปลกใจเลยที่สองแฝดจะชอบและหวงมากขนาดนี้ สวยแม่ง ! ฉิบหาย เจมส์เดินเข้าหาเชอรีนจากด้านหน้า ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แบบนี้คงสู้อะไรไม่ได้เพราะความคิดแบบนี้ทำเขาไม่ทันได้คิดอะไร จังหวะที่เดินเข้าไปหาขาเรียวก็ยกขึ้นสูงเตะเข้าไปที่ด้านข้างลำคอจนเจมส์ล้มลง ทางด้านของสองเบิกตากว้าง ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เพื่อนของเขาไม่ทันตั้งตัวและตอนนี้เขาเองก็ไม่ทันตั้งตัวเหมือนกัน “จะหาเรื่องฉัน พวกแกหาเรื่องผิดคนแล้ว” เชอรีนพูดออกมาตามตรง ถึงตอนนี้จะกลัวมากแต่จากที่เธอสังเกตคือพวกเขามามือเปล่า หากเล่นเผลอแบบนี้เธอสู้ได้สบายแต่หากมาอาวุธครบมือ เธอคงตาย จากที่สองเป็นคนเดินเข้าหากลับกลายเป็นว่าสองขาแกร่งกำลังถอยหนีและเป็นเชอรีนที่เดินเข้ามา สองหันมองสองแฝดที่แอบดูทุกอย่างอยู่เมื่อเห็นว่าสองแฝดพยักหน้าจากถอยหนีก็เดินหน้าเข้าหาเพื่อสร้างความกลัว สายตาสั่นวูบไหวของเชอรีนทำสองยกยิ้ม เขาดูออกว่าเธอกำลังกลัวแต่พยายามทำใจสู้ เก่งไม่น้อยแต่แรงผู้หญิงจะมาสู้อะไรแรงผู้ชาย ที่ไอ้เจมส์มันนอนสลบแบบนั้นก็เพราะเล่นทีเผลอหรอก ! “คิดว่ากูจะปล่อยมึงไปง่าย ๆ เหรอ” “แล้วคิดว่าฉันกลัวแกเหรอ เออ ! กลัวแต่ไม่ยอมให้ทำฝ่ายเดียวหรอก แน่จริงก็เข้ามาดิ” ❤️ มันเป็นห้าวเป้ง ! เอาใจช่วยลูกสาวกันค่ะ ฝากคอมเมนต์ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more