ร้ายพ่ายรัก
21
"นายเนี่ย...ความจำดีเหมือนกันนะ" ฉันเอียงคอมองไปทางเจเลอร์พร้อมกับแบะปากใส่เขาไป พร้อมกับปัดมือของเขาออกไปจากใบหน้าของตัวเอง
"แต่โทษทีฉันจำอะไรเกี่ยวกับนายไม่ได้เลยจริง ๆ " ฉันตอบกลับไปอย่างไม่ใส่ใจอะไร
"เพราะว่านายไม่เคยอยู่ในสายตาของฉันเลย เจ-เลอร์" ฉันพูดทิ้งท้ายก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียง
แน่นอนว่าฉันจำไม่ได้เลยจริง ๆ ว่าเคยพูดเหยียดหยามอะไรใครไปบ้าง เพราะมันมีเยอะมากจนสมองไม่สามารถจะจดจำได้ทั้งหมด
"พูดจบแล้วใช่ไหม จะได้นอนสักที" ฉันถอนหายใจออกมาพร้อมกับปัดซองถุงยางอนามัยทั้งหมดทิ้งลงพื้นไป
"จ่ายเองก็แล้วกัน...พรุ่งนี้ฉันมีงานเช้า" เจเลอร์วางบัตรเครดิตของเขาลงข้าง ๆ โต๊ะหัวเตียง
ก่อนจะเดินตรงออกไปจากห้องโดยไม่กลับมามองทางฉันอีกแม้แต่นิด
ปัง! เสียงกระแทกประตูปิดลง ขณะที่ฉันเองก็พยายามข่มตานอนหลับ นี่ไม่ใช่การนอนโรงพยาบาลคนเดียวครั้งแรก ถ้าจะพูดให้ถูกฉันพึ่งพาตัวเอง
