“เวรเอ้ย! เผลอหลับจนได้”
ทางด้านคริสเตียนที่เดินออกมาจากห้องพักฟื้นของอลิสาอดต่อว่าตัวเองไม่ได้ เมื่อคืนเขาคงเมามากจนทำอะไรบ้าๆแบบนั้นลงไป ชายหนุ่มเดินออกไปมองหารถที่เขานั่งมาเมื่อคืน และก็พบว่ามันยังจอดอยู่ที่เดิมเมื่อคนขับนั้นรอจนเผลอหลับไปเช่นกัน
ปัง!
“กลับ”
“เฮือก! ห๊ะ! เอ่อ ครับๆๆ”
เสถียรถึงกับสะดุ้งตื่น ก่อนจะรีบตั้งสติแล้วขับรถออกไปจากโรงพยาบาล ส่วนคริสเตียนได้แต่นั่งเงียบมองออกไปนอกหน้าต่าง เมื่อดันเผลอทำเรื่องผิดพลาดขึ้นจนได้
‘แต่ว่าไม่ฝันเลยทั้งคืน...เป็นไปได้ยังไงกัน...’
คริสเตียนอดคิดแปลกใจไม่ได้ เพราะปกติแล้วเขาจะนอนหลับไม่ค่อยสนิท ตื่นแทบทั้งคืนแถมบางทีก็ฝันร้ายจนไม่ได้นอน แต่เมื่อคืนเขากลับจำไม่ได้เลยว่าตื่นกลางดึกหรือฝันร้ายเหมือนเมื่อ 5 ปีก่อนไม่มีผิด
ทางด้านอลิสาที่ตอนนี้อาการดีขึ้นแล้วเธอเลยขอออกจากโรงพยาบาลเมื่องานก็ต้องเร่งทำให้เสร็จจะได้รีบกลับอเมริกา
“อลิซ!
