ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
07.30
“อือ”
ฉันขยับตัวก่อนจะบิดขี้เกียจและค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา ตอนนี้หน้าที่ทำอาหารเป็นของฉันไปเรียบร้อยแล้ว เพราะป้าฝนส่วนมากจะมาเที่ยงน้อยมากที่จะมาเช้ามืด ฉันเลื่อนขาเขาออกจากเอวฉันที่แม่งหนักมากด้วยนะ หลังจากนั้นก็ลุกขึ้นมาล้างหน้าก่อนจะเดินลงมาทำอาหารเช้าพร้อมกับเปิดเพลงตรงแถวๆ โต๊ะทำงานไปด้วยไม่งั้นมันเงียบมาก
“อืม ทำข้าวต้มแล้วกันของสดก็มีเยอะแยะ”
ฉันเริ่มปรุงอาหารโดยที่ไอ้หมาอ้วนยังนอนหลับอยู่ข้างบนกับคนตัวสูงอยู่เลย ฉันเริ่มทำอาหารอยู่สักพักก็มีคนโทรเข้ามา พอหยิบขึ้นมาดูเท่านั้นมุมปากฉันยกยิ้มขึ้นมาทันที
“อะไรยังไงก่อนคะคุณนายพิจิก”
[แหม่ มึงเถอะอะไรยังไง แล้วเรื่องเมื่อวานเป็นไงมั่ง แล้วพี่คนนั้นใช่ไหมที่มึงบอกพี่รหัส แล้วมึงอยู่ไหนวะมาหาที่บ้านคือมึงก็ไม่อยู่]
ฉันหัวเราะออกมาและตอบคำถามคนปลายสายออกไป
“หายใจทันไหมคะแม่ ก็นายนั่นช่วยคุยกับอาจารย์ให้แล้วอาจารย์
