ผมขับรถจากร้านที่ไปซื้ออุปกรณ์ตรงที่อิงามเขาได้หมามานั่นแหละตอนนี้ก็ถึงหน้าบ้านเรียบร้อยโดบที่ฝนก็ยังตกไม่หยุด พอจอดรถเสร็จก็ได้ยินเสียงอิงามพูดขึ้นมาอีกรอบ
“เออ ขนมนายต้องถือลงให้ด้วยนะ เพราะฉันอุ้มลูกชายฉันอยู่”
“รู้แล้ว เข้าไปแล้วเรียกไอ้กลัฟกับไอ้พาสออกมาให้ด้วย”
“ได้”
ฉันยิ้มให้คนตัวสูงก่อนจะค่อยๆ พาลูกฉันเดินผ่านลานจอดรถมาถึงหน้าบ้าน ดีนะที่มีหลังคาเชื่อมถึงกันหมดไม่งั้นลูกชายฉันเปียกแน่ๆ แต่พอเข้ามาก็เจอคุณป้าคนหนึ่งที่ยิ้มให้พอดีตอนมาทำไมไม่เห็นนะ
“สวัสดีค่ะ ป้าชื่อป้าฝนนะคะ เป็นแม่บ้านของคุณธีร์ค่ะ”
อ๋อ จำได้ละที่เขาบอกว่ามีแม่บ้านเป็นผู้หญิงอยู่ด้วยคือคุณป้าท่าทางใจดีตรงหน้านี่เองฉันเลยก้มหัวพร้อมกับทักทายคุณป้าอย่างรวดเร็ว
“สวัสดีค่ะหนูชื่อปั้นแป้งนะคะ เป็นรุ่นน้องของเขาค่ะ”
“อ้าวน้องแป้งมาแล้วเหรอไอ้ธีร์ละ เฮ้ย ลูกหมาน่ารักอะ”
“หึหึ ลูกชายแป้งเอง อ๋อ พี่พาสคะ นายนั่นบอ
