ฉันตอบคนตัวสูงก่อนจะลงใกล้ๆ เขา เพราะฝั่งตรงข้ามมีพี่พาสกับพี่กลัฟนั่งอยู่และหน้าทุกคนตอนนี้คือมันไม่ไหวกันแล้วอะ
“แล้วนาย เออ พวกพี่คิดว่าจะทำอะไรกันเหรอ”
“ยังไม่มีใครคิดอะไรออกหรอก สมองไม่ทำงาน ตันไปหมด”
ผมตอบคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ไปตามความจริง เพราะยิ่งคิดแม่งก็ยิ่งคิดไม่ออกกันไปใหญ่ แล้วไอ้สิ่งที่คิดมันก็ดูไม่ดึงดูดสักอย่าง
“ฉันเสนอได้ไหม”
ฉันเขย่าแขนคนตัวสูงที่นั่งอยู่ใกล้ๆ เพราะถ้าเขาทำกันสำเร็จมันจะมีประโยชน์มากในธุรกิจของฉันตอนนี้มากๆ
“อืม ลองพูด”
ฉันนั่งตัวตรงก่อนจะค่อยๆ อธิบายให้พวกเขาฟังด้วยหน้าตาที่จริงจัง
“คือ นายทำเครื่องที่สามารถควบคุมอัตโนมัติเกี่ยวกับการตัดเย็บเสื้อผ้าไหม แบบเราสามารถออกแบบแพทเทิร์นเสร็จแล้วสั่งตัดโดยให้เศษผ้าเหลือน้อยที่สุด แต่อันนี้อะก็มีคนทำมาแล้วแต่ที่สำคัญคือพอตัดแพทเทิร์นเสร็จสามารถตัดเย็บได้เลยคืออธิบายง่ายๆ ตั้งแต่เริ่มยันจบทำได้โดยการใ
