9
1230 คำ
บอดี้การ์ดจอมเถื่อน เล่ม 3
Chapter 9
ม่านไหมรู้สึกเหนื่อยล้าพอสมควร เมื่อเธอกับเขาหนีกันมาถึงกลางป่าเช่นนี้
เพราะความดื้อรั้นอยากมาเที่ยวป่าแท้ ๆ เธอถึงได้โดนลอบทำร้าย หนีหัวซุกหัวซุน แต่สำคัญไปกว่านั้นก็คือ เธอโชคดีที่มีติณห์ บอดี้การ์ดคู่ใจตามมาด้วย
“นายติณห์ที่นี่ที่ไหน” ม่านไหมเอ่ยถามบอดี้การ์ดหนุ่มสุดแสนเย็นชา
เธอมีบอดี้การ์ดหลายคนโดนเธอแกล้งจนต้องหนีลาออกหรือย้ายสังกัด พี่และพี่ชายจึงรับเข้ามาใหม่ ติณห์คือคนที่ทนเธอได้นานที่สุด เขาเย็นชา พูดน้อย ไม่แยแสว่าจะโดนเธอแกล้งแค่ไหน หนักเข้าเขาก็โต้ตอบกับเธอด้วย พอเธอวิ่งไปฟ้องพี่ชายกับบิดาก็โดนตำหนิกลับมาว่าเธอไปหาเรื่องเขาก่อน
เธอมองว่าเขาเส้นใหญ่ บิดากับพี่ชายถือหาง เพราะถ้าเป็นบอดี้การ์ดคนอื่นโดนเธอแกล้งแต่กล้าดีตอบโต้เธอกลับมาแบบนี้ มีหวังโดนไล่ออกแน่ ๆ
“คุณมีตาใช่ไหม” เขาเอ่ยถาม นี่ก็อีก ไม่เคยเรียกเธอว่าคุณหนูเหมือนคนอื่น เรียกแต่คุณ ๆ เธอล่ะหมั่นไส้ความมั่นหน้าไม่เคยเกรงกลัวใครของเขานัก
“ฉันมีตาแล้วไง ใคร ๆ ก็มีตาด้วยกันทั้งนั้น”
“ผมคิดว่าคุณมีแต่ปาก”
“เอ๊ะ! นายกล้าดียังไงมายอกย้อนฉันแบบนี้”
“ผมไม่ต้องใช้ความกล้าอะไรเลยในการพูดกับคุณ” เขากำลังก่อกองไฟ และดูชำนาญมาก
“ฉันถามดี ๆ นะ” เพราะยังต้องหวังพึ่งเขา หญิงสาวกัดปากตัวเอง จะยอมอ่อนข้อให้เขานิดหนึ่งก็แล้วกัน แต่ให้ออกไปจากป่านี่ก่อน เธอจะเล่นงานเขาให้หนักเลย
“คุณมองไปรอบตัวเห็นอะไร เราก็อยู่ที่นั่นแหละ”
“ป่า... นี่นาย อย่ามากวนอารมณ์ฉันนะ” เธอมองไปรอบตัวก่อนจะเอ่ยออกมาแล้วเพิ่งรู้ว่าโดนยียวนเข้าให้แล้ว
“ก็ยังรู้นี่ว่านี่คือป่า ยังจะพูดจาเสียงดังตะโกนโหวกเหวกอีก อยากให้พวกที่ตามเรามาได้ยินใช่ไหม ถ้ามันจับตัวคุณไปได้ แล้วโดนลงแขก ผมคงช่วยไม่ได้นะ”
“ไม่นะ” เธอเบิกตากว้าง รีบยกมือปิดปากตัวเองเอาไว้
“นั่นนายจะไปไหน” ม่านไหมรีบลุกตาม เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะเดินไปจากเพิงพัก
เขาทำเพิงพักอยู่ไม่ไกลจากลำธารมากนัก จุดไฟติดแล้ว แถมยังหาไม้ฟืนเอามาตุนเอาไว้มากพอสมควรที่จะเติมเชื้อไฟ
“ไปหาอาหาร คุณไม่หิวหรือไง หรือวิ่งหนีคนร้ายจนอิ่มเอมไปแล้ว”
“นายจะไม่ยียวนฉันบ้างไม่ได้หรือไง” เธอค้อนเขา
เขาไม่ตอบว่ากระไรแต่ออกเดิน เธอไม่อยากอยู่คนเดียว ก็เลยรีบวิ่งตามเขาไปด้วย
“ฉันไปด้วย”
“จะไปทำไม” เขาทำเสียงรำคาญ
“ต้องไปสิ เดี๋ยวนายทิ้งฉัน”
“แต่แบบคุณนี่ก็น่าทิ้งนะ”
“นั่นไง” เธอร้องขึ้นรีบเดินตามเขาไปติด ๆ เธอจะไม่ยอมให้เขาทิ้งเธอเด็ดขาด
“โอ๊ย!” เธอเดินไปชนเข้ากับเขา เพราะเขาหยุดกึก
“เป็นบ้าอะไรของนาย จู่ ๆ ก็หยุดเดิน อือ...” เธอถูกอุดปากก่อนจะดึงรั้งให้เดินไปหลบอีกด้าน
“อือ ๆ ๆ” เธอพยายามดิ้นเพื่อจะพูดจะถาม เขาก็ทำเสียงดุใส่
“หุบปากซะ ไม่ได้ยินเสียงคนคุยกันหรือไง” พอเขาพูดแบบนั้น เธอก็หยุดกึก พอเห็นว่าเธอไม่โวยวายอีก เขาก็ยอมปล่อยมือจากปากนุ่มของเธอในทันที
“เสียงใครคะ” คราวนี้เธอกระซิบถามเสียงเบา แต่เขาทำเสียงจุ๊ปากทันที ก่อนที่จะชะโงกใบหน้าไปมองหลังต้นไม้
หลังต้นไม้มีลำธาร มีผู้ชายหลายคนกับผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเริงรักกัน ม่านไหมมองตามสายตาของบอดี้การ์ดหนุ่ม จนได้เห็นภาพนั้นด้วย
เธอยกมือขึ้นอุดปากตัวเอง หน้าแดงก่ำร้อนผ่าว รับรู้ได้ถึงร่างสูงใหญ่ที่แนบชิดกับเธออยู่ทางด้านหลัง
“เงียบไว้ก่อน เห็นไหมว่าพวกมันมีปืนและอาวุธวางอยู่ข้างตัว” เขากระซิบเสียงเบา จนเธอรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของลมหายใจร้อน ๆ ของเขาเป่ารดอยู่ข้างแก้มสาว
“นายจะบ้าหรือไง จะให้ฉันนั่งมองพวกเขาเล่นจ้ำจี้กันนี่นะ”
“แล้วใครบอกให้มอง บอกให้นั่งหลบอยู่ตรงนี้เฉย ๆ ขืนเดินออกไปได้โดนยิงไส้แตก” เขากระซิบโต้ตอบกับเธอ แต่มันชิดใกล้มากจนเธอตัวสั่น
“แล้วทำไมเราไม่เลี่ยงไปทางอื่น”
“คุณคิดว่าเดินออกไปตอนนี้ พวกมันจะไม่เห็นหรือไง เห็นไหมว่ามีพวกมันเสร็จกิจกำลังจับปืนขึ้นมากวาดสายตามองไปรอบ ๆ หรือคุณใจกล้าออกไปก็ได้นะ คุณไปเป็นเป้าให้มันจับไปลงแขกเหมือนสาวน้อยคนนั้น เดี๋ยวผมจะเสียสละหนีไปเอง”
“บ้า!” เธอแหวใส่
“งั้นก็หุบปากซะ” เขาทำเสียงดุดันใส่เธอ
“คุณ”
“อะไร” เขากระซิบถาม ด้วยท่าทีรำคาญ
“นายไม่คิดจะช่วยเด็กสาวคนนั้นเหรอคะ” เธอมองภาพเด็กสาวที่กำลังโดนผู้ชายหลายคนเรียงคิวเอาแล้วหน้าแดง ใจสั่นไปหมด เธอร้องครวญครางเหมือนจะขาดใจ มือทั้งสองก็จับรูดท่อนเนื้ออวบใหญ่ของผู้ชายคนอื่นที่รอเสียบร่องเธออยู่ไปพร้อม ๆ กัน
หรือเพราะเธอร้องดังเกิน เลยมีผู้ชายหนึ่งในกลุ่มชายฉกรรจ์นั้นตรงเข้ามาเสียบดุ้นในปากของเธอ ทำให้เสียงครางเงียบลง
“ช่วยทำไม” ติณห์หรี่ตามอง เขาไม่คิดว่าเด็กสาวคนนั้นจะโดนขืนใจหรือไม่ยินยอม
“ก็เขาโดนเรียงคิว”
“เขาสมยอม”
“นายรู้ได้ยังไง” เธอเบิกตากว้าง
“ไม่สมยอมจะนอนอ้าขาให้กระแทกหรือไง”
“ฉัน” เธอพูดไม่ออก กัดปากตัวเองจนเจ็บ
ไม่ได้อยากมองแต่อดไม่ได้ที่จะแอบมอง สาวน้อยนางนั้นถูกจัดท่าให้คลานเข่า ก่อนจะโดนท่าหมา เธอร้องครางเสียงหลงแต่เพียงไม่นานก็มีดุ้นใหญ่ ๆ เสียบเข้ามาในปากแทน
“รู้ไหมท่านั้นเรียกอะไร”
“คนบ้าลามก” เธอหันมาต่อว่าเขา แต่แก้มสาวชนเข้ากับปากร้อนของติณห์เต็ม ๆ
ในบรรดาบอดี้การ์ดของเธอหน้าตาดีทุกคน แต่ติณห์โดดเด่นทั้งความรู้ รูปร่างหน้าตาและบุคลิก เขาดูไม่เหมือนบอดี้การ์ด เพราะมีความเป็นผู้นำสูง อีกทั้งยังกล้าพูดกล้าตัดสินใจไม่เกรงกลัวใคร บอดี้การ์ดหลายคนของบิดาและพี่ชายก็ยังเกรงใจเขา
“แบบนั้นเรียกท่าหมา ผมชอบมากนะ เวลากระแทกเข้าลึกดี”
“คนบ้า นายจะไปร่วมวงกับเขาเหรอ”
“ผมไม่ชอบซ้ำของใคร ชอบสดใหม่เป็นของตัวเอง” เขาตอบหน้าตาย ในขณะที่เธอเม้มปากเข้าหากันแน่น
- ผู้เขียน
