น้ำเสียงตวาดดังลั่นบ้านทำให้คนที่ยืนก้มหน้าอยู่ตกใจ นารายกมือสองข้างขึ้นปิดที่หู
ถึงเขาจะเคยดุเธอ แต่ไม่เคยมาตวาดเสียงดังใส่เธอแบบนี้สักที อีกอย่างเวลานี้มันยามวิกาล..
"อ๊ะ" ร่างเล็กปลิวติดมือไปปะทะกับอกแกร่งทันทีเมื่ออีกคนกระชาก นาราทั้งเจ็บและตกใจกลัว
"คุณเคน..นาราเจ็บ" หญิงสาวกดใบหน้าลงต่ำไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองสบตา มือของเขามันเหมือนคีมคีบดีๆ นี่เอง ทั้งเจ็บทั้งออกไปไหนไม่ได้
"เลี้ยงให้เป็นคนดีไม่ได้! ชอบนักที่ทำตัวเหลวไหล ทำอะไรไม่บอก เดี๋ยวนี้ปีกกล้าขาแข็งแล้ว" นาราดูถูกความห่วงใยของเขามากเลย เขาเลี้ยงเธอมาเป็นอย่างดี ห่วงว่าเธอจะเป็นอันตรายอยู่ทุกวี่ทุกวัน แล้วดูว่าออกไปเที่ยวแบบนี้ไม่บอกกล่าว "ยังเห็นหัวคนที่บ้านกันอยู่มั้ย!"
"อ๊ะ คุณเคน..นาราเจ็บค่ะอย่าทำแรง" นาราไม่อยากจะทักท้วงเพราะรู้ตัวว่าผิดที่ไม่ได้บอก แต่ตอนนี้เธอกลัวคนในบ้านจะออกมาเจอมากกว่า เพราะอีกฝ่ายเสียงดังขนาดนี้
