หัวร้อน!!
1215 คำ
“พวกมึงอยากเห็นหน้านางฟ้าบริหารไม่ใช่เหรอ งั้นมาดูนี่” มีนาเดินเข้ามาภายในตึกคณะพร้อมกับรีบยื่นมือถือของตัวเองให้เพื่อนในคณะดูรูปผู้หญิงในหน้าจอ ภาพถ่ายที่เพจมหาลัยลงมีรูปเดี่ยวของนาเดียร์ด้วยเช่นกัน ภาพสาวมหาลัยปีเฟรชชี่ดูสวยสดใสมากเท่าตัว
“ไหนวะ?” หนุ่มคณะวิศวะกรูเข้ามารวมกลุ่มกันดูภาพของสาวสวยที่ถูกพูดถึง โดยที่นาเดียร์นั้นไม่เคยรู้ตัวเองด้วยซ้ำว่าเธอนั้นฮอตตั้งแต่เข้าเรียนวันแรกขนาดไหน หนุ่มวิศวะที่นั่งปรึกษาหารือเรื่องกิจกรรมรับน้องอยู่ใต้ตึกทิ้งเรื่องกิจกรรมและรีบกรูกันเข้ามาดูภาพสาวสวยนามว่านาเดียร์
(ว๊าย!! สวยจริงว่ะ)
(แม่ของลูกกูชัด ๆ)
(กูต้องโทรบอกแม่ว่าเจอสะใภ้แล้ว)
(คนหรือนางฟ้าวะ)
“สวยสังหาร” เสียงเอ่ยชมจากหนุ่ม ๆ วิศวะที่เห็นรูปของนาเดียร์ที่มีความสวยสะกดผู้ชายทำให้มีหนึ่งคนเริ่มหัวร้อนขึ้นมาไม่ทราบสาเหตุแต่ก็ต้องนิ่งเอาไว้ เพราะกลัวคนอื่นสงสัยเพราะปกติครามมักจะไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นเท่าไหร่นัก ปล่อยให้คนพวกนี้ชมเมียของตัวเองได้แต่พวกนั้นก็ได้แค่ชม
“เดี๋ยว ๆ พวกมึงดูรูปให้หมดก่อน”
“ทำไมวะ”
“ลองเข้าไปเปิดดูเพจข่าวมหาลัยก่อน ที่บอกว่าน้องนาเดียร์กำลังปลูกต้นรักกับไอ้หมอเป้”
“ได้ไงวะ กูไม่ยอม” เสียงพึมพำของหนุ่มวิศวะที่อ่านข่าวในเพจไม่มหาลัยรวมไปถึงครามเช่นกัน ที่นั่งเปิดดูรูปที่เพจลงเป็นรูปที่นาเดียร์ยืนคุยกับไอ้หอมเป้ อารมณ์ร้อนในใจที่พึ่งจะดับลงกับปะทุขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเห็นรูปที่นาเดียร์ยืนยิ้มให้กับผู้ชายคนอื่น
มือหนาของครามบีบมือถือของตัวเองแน่นจนเห็นเส้นเลือดหลังมือ ใบหน้านิ่งที่แผ่รังสีอำมหิตออกมารอบบริเวณจนคุณที่นั่งเล่นมือถืออยู่ตรงข้ามถึงกับสัมผัสได้แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกมา
ปัง!!
“เชี้ย!!”
“พวกมึงจะประชุมกันไหมวะ” อารมณ์หงุดหงิดทำให้ครามเริ่มทนฟังเรื่องของนาเดียร์และไอ้หมอเป้ไม่ไหว ครามใช้มือตบโต๊ะดังลั่นไปทั่วบริเวณ ทำให้เพื่อนที่เสียงดังก่อนหน้านิ่งถึงกับนิ่งและหันมามองครามเป็นตาเดียว ใบหน้านิ่งของครามแฝงไปด้วยความน่ากลัวก่อนที่เพื่อนทั้งหมดจะเก็บมือถือและกลับมานั่งประชุมเรื่องกิจกรรมกันต่อ
“สรุปปีนี้รับน้องรวม”
“ใช่!!รับน้องรวมกับสาขาอื่นแต่ยังไงก็ต้องรับน้องของสาขาเราด้วย ที่ไปรวมกับสาขาอื่นก็แค่งานของมหาลัย” ทุกคนกลับเข้าสู่โหมดจริงจัง แม้แต่แทนไทและเชนยังต้องทำหน้านิ่งรับฟังและเสนอความคิดเห็นที่เป็นการเป็นงานเพราะทุกคนเห็นใบหน้านิ่งของครามที่กำลังไม่สบอารมณ์กับบางอย่างอยู่
“โอเค งั้นก็หน้าที่ใครหน้าที่มัน”
“ดีล/โอเค” หลังจากที่ประชุมกันเสร็จทุกคน ครามเดินเลี่ยงออกมาสูบบุหรี่ข้างเพื่อดับอารมณ์ร้อนของตัวเอง ก่อนที่เขาจะกดโทรหาเมียตัวเอง ที่เป็นต้นเหตุทำให้เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้
ตู๊ด ตู๊ด
(ฮาโหลค่ะ)
“เฮียควรจะจัดการกับเรายังไงดีนาเดียร์” น้ำเสียงนิ่งพูดกับปลายสายหลังจากที่นาเดียร์กดรับสาย ปลายสายอย่างนาเดียร์ต้องเงียบลงเมื่อได้ยินครามนั้นเรียกชื่อเธอสองพยางค์ นั้นบ่งบอกได้ถึงอารมณ์โกรธสุดขีดของเจ้าตัว
(ถ้าเป็นเรื่องข่าวในเพจ คือเรื่องเข้าใจผิดนะ เดียร์อธิบายได้)
“แล้วทำไมต้องยืนยิ้มให้มันวะ ยืนอ่อยมันทำเหี้ยไรวะ” น้ำเสียงนิ่งเปลี่ยนเป็นเสียงดุดันไปทางตะคอกเสียงดังใส่ปลายสาย ยิ่งนาเดียร์นิ่งเงียบ ไม่เถียงหรือไม่อธิบายมากเท่าไหร่ อารมณ์ของครามยิ่งไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เขาสาถ้อยคำรุนแรงในปลายสายที่เงียบอยู่
“เงียบทำไมวะ แม่ง!!เข้าเรียนไม่ถึงปี ก็มีแต่เรื่อง”
"เฮียอย่าเอาสันดานของเฮียมาตัดสินเดียร์ เพราะเดียร์ไม่ได้ทำอะไรผิด"
ตู๊ด ตู๊ด
“เดียร์ นาเดียร์ โถ่เว้ย!!” นาเดียร์ตอบกลับครามและตัดสายทิ้งทันที ไม่ทันที่ครามจะพูดอะไรต่อถึงแม้ว่าครามจะโทรกลับไปอีกสักกี่ครั้ง นาเดียร์ก็ไม่รับสายแต่อย่างใด ทำให้อารมณ์ขุ่นมัวของครามปะทุขึ้นจนต้องดูดบุหรี่เพื่อดับอารมณ์จนแทบหมดซอง
“ใครโทรมาเหรอเดียร์”
“ไม่มีอะไร”
“พี่หมอเป้เห็นข่าวในเพจมหาลัยแล้วนะ ฝากถามว่าเดียร์โอเคไหม” ซอลที่เห็นสีหน้าของนาเดียร์ดูไม่สู้ดีนัก ซอลรีบเอ่ยถามนาเดียร์ด้วยความเป็นห่วง ก่อนรอยยิ้มหวานจะกลับมาอีกครั้ง เพราะนาเดียร์ไม่อยากให้เพื่อนคิดมากไปกับเธอ อันที่จริงเรื่องทั้งหมดไม่ได้มีอะไรมากและเธอก็ไม่ใช่คนดังที่จะต้องไปไล่อธิบายให้คนไม่รู้จักฟัง
“ฉันโอเค”
“แต่พี่หมอเป้เป็นห่วงนะเว้ย”
“โอ๊ย!!นาเดียร์โสดกะอีแค่เป็นข่าวหรือจะทำให้เป็นจริงก็ได้นะ ใครจะว่าได้ นาเดียร์โสดค่ะ ซอล ฝากบอกพี่หมอเป้ด้วย”
“แกสองคนก็” นิรินและกอบัวรวมตัวกันเอ่ยแซวนาเดียร์ ใจจริงเธอก็อยากจะบอกเพื่อนของตัวเองนะว่าเธอนั้นแต่งงานมีสามีแล้ว ทุกครั้งที่เพื่อนบอกว่าเธอโสดนาเดียร์ก็มักจะรู้สึกอึดอัดจนพูดไม่ออกแต่เพราะไม่อยากมีปัญหาตามมาทีหลังทำให้เธอเลือกที่จะไม่พูด
“แต่ถ้าเดียร์ไม่สน กอบัวกับนิรินว่างเสมอนะ”
“ฮ่าฮ่า” เสียงหัวเราะของเพื่อนทำให้นาเดียร์อารมณ์เริ่มกลับมาดีเหมือนเดิม นาเดียร์รู้สึกว่าเวลาอยู่กับเพื่อนเธอมีความสุขและสนุกทุกครั้งที่ได้มาเรียน เพื่อนของเธอมีแอ๊วผู้ชายบ้างตามภาษาผู้หญิงยุคใหม่ซึ่งนาเดียร์ก็คิดว่าไม่ได้น่าเกลียดอะไร เพราะสังคมสมัยนี้เปิดกว้าง
“วันนี้เราไปกินข้าวที่คณะแพทย์กันนะ ฉันจะเอาของไปให้พี่หมอเป้”
“ฉันไป/ฉันด้วย”
“นาเดียร์แกว่าไง ไปด้วยกันไหม” นิรินหันมาถามนาเดียร์ที่ยังไม่ตอบคำถามของเพื่อน แต่เป็นที่รู้กันว่าถ้าพวกเธอไปมีเหรอนาเดียร์จะไม่ไปด้วย เพราะวันนี้มีเรียนบ่ายด้วยกันยังไงซะ!!นาเดียร์ก็ต้องไปกับพวกเธออยู่ดี
“ฉันต้องตอบคำถามของพวกเธอด้วยเหรอ” ใบหน้าสวยแกล้งงอลเพื่อนของตัวเองแต่ภายในใจรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก เพราะน้ำเสียงของเฮียครามที่คุยสายกันเมื่อกี้ดูน่ากลัวมากและไม่รู้ว่ากลับคอนโดไปเธอจะเจอกับอารมณ์ไหนของเฮียคราม
- ผู้เขียน
