สะใภ้วิศวะ

หมอเป้

“เดียร์เห็นนาฬิกาเฮียไหม” หลังจากที่ครามและเดียร์กลับมาจากบ้านที่เชียงใหม่ของนาเดียร์ ความสัมผัสของทั้งคู่ดูราบรื่นไม่มีปัญหาการงอนให้รำคาญใจ เพราะเมื่อไหร่ที่ครามและนาเดียร์ไปเชียงใหม่ทั้งสองก็ทำตัวเป็นคู่รักได้ตามปกติแตกต่างจากอยู่ที่มหาลัยหรือบริเวณใกล้มหาลัยทั้งคู่จะต้องทำเป็นไม่รู้จักกัน

“เฮียวางเอาไว้หน้าโซฟาไงคะ” นาเดียร์ที่ตื่นเช้าเตรียมอาหารให้กับคราม นาเดียร์ทำหน้าที่ภรรยาได้ดีไม่มีที่ติ เธอถูกแม่ของตัวเองปลูกฝังมาโดยตลอดให้ดูแลสามีให้ดีเผื่อมัดใจสามี ครามเดินออกจากห้องนอนหลังจากที่เขาแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยเขาเดินมาหยิบนาฬิกาก่อนที่เขาจะเดินไปโต๊ะอาหารที่นาเดียร์กำลังจัดเตรียมอยู่

“ทำอะไรกิน”

“ข้าวต้มกุ้ง” กลิ่นหอมข้าวต้มฝีมือนาเดียร์ที่ถูกปากครามทำให้รอยยิ้มที่ยากจะแสดงออกมา ครามมองร่างเล็กของเมียตัวเองที่กำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่เขาเผลอยิ้มออกมาอย่างลืมตัวแต่ก็หายไปในพริบตาเมื่อนาเดียร์เงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าหล่อของคราม

“รีบกินสิคะ เดี๋ยวสาย” ทั้งคู่นั่งทานอาหารเช้าด้วยกัน ก่อนที่ทั้งสองจะรีบไปเรียนพร้อมกันแต่ก็อย่างเช่นเคย นาเดียร์มักจะลงก่อนถึงมหาลัยเสมอและหลังจากนั้นนาเดียร์จะเดินเข้าไปในตึกคณะต่อเอง

“จอดที่เดิมนะคะ” ครามปรายตามองนาเดียร์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอชี้จุดเพื่อให้เขาจอดรถตามที่เธอบอก ร่างสูงของครามได้แต่ถอนหายใจเบา ๆ แต่ก็ยอมทำตามที่นาเดียร์บอก

“ขอบคุณค่ะ” เมื่อนาเดียร์เดินลงจากรถยนต์คันหรู ครามก็ขับรถเข้าไปมหาลัยทันที เมื่อรถยนต์คันหรูของครามขับเข้าไปในรั้งมหาลัยสายตาสาว ๆ ตามพากันหันมองตามเป็นแถว เพราะพวกเธอนั้นอยากจะนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้กับครามหนุ่มหล่อพ่อรวยสมบัติของวิศวะที่สาว ๆ ต่างล่ำลือ

ปึก!!

“โอ๊ย!!” นาเดียร์ที่กำลังเดินเข้าไปที่ตึกคณะของตัวเองกลับเกิดเหตุไม่คาดคิดเมื่อมีคนมาเดินเธอเข้าอย่างแรง หนังสือและกระเป๋าตกเกลื่อนพื้น นาเดียร์ที่ล้มลงกับพื้นถึงกับอุทานเสียงหลง

“เออ ขอโทษครับน้องเป็นอะไรมากรึเปล่า” ดูจากการแต่งตัวของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มที่เดินชนเธอ รับรู้ได้ว่าเป็นเด็กปีหนึ่งที่กำลังก้มหน้าปัดเศษฝุ่นอยู่

“ไม่เป็นไรค่ะ” เมื่อปัดฝุ่นออกจากกระโปรงนักศึกษาเรียบร้อย นาเดียร์จะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่มที่เดินชนเธอเข้า ใบหน้าหล่อตี๋เหมือนโอปป้าเกาหลีในซีรี่ย์ส่งยิ้มมาให้เธอ พร้อมกับกล่าวคำขอโทษเธออีกครั้ง อันที่จริงเธอก็ไม่ได้เจ็บอะไรมากจึงรับคำขอโทษของชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนที่นาเดียร์จะก้มลงเก็บกระเป๋าผ้าของตัวเองและช่วยชายหนุ่มเก็บหนังสือเรียน

หนังสือเรียนที่บ่งบอกได้ว่าชายหนุ่มที่เดินชนเธอนั้นคงเรียนอยู่คณะแพทย์เพราะหนังสือแต่ละเล่มบ่งบอกถึงคณะที่เขาเรียน

“นี่ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”

“ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหมครับ” ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยถามนาเดียร์อีกครั้ง ความสวยบวกกับความใจดีของเธอทำให้เขานั้นปลื้มนาเดียร์ตั้งแต่แรกที่เธอเงยหน้าขึ้นมามอง

“ไม่เป็นอะไรค่ะ” นาเดียร์ตอบกับไปพร้อมกับยื่นหนังสือเรียนที่ช่วยชายหนุ่มเก็บ มือหนาของชายตรงหน้ารับหนังสือจากมือนาเดียร์แต่สายตายังคงมองร่างเล็กของเธอไม่กะพริบตา

“เออ พี่เป้นะครับ เรียนคณะแพทย์ปีสาม แล้วน้อง?”

“เดียร์ค่ะ คณะบริหาร ปีหนึ่ง”

“คือถ้าพี่อยากเลี้ยงข้าวเป็นการขอโทษได้ไหมครับ” หมอเป้หน้าตาดีแถมผิวพรรณก็ดีอีกต่างหากแต่ก็ยังหล่อสู้เฮียครามไม่ได้อยู่ดี นาเดียร์ไม่อยากมีปัญหาเธอตัดบทสนทนาและไม่ได้ตอบรับไปกินข้าวกับหมอเป้ก่อนจะขอตัวอย่างสุภาพและรีบเดินไปที่ตึกคณะทันที เพราะคนที่เดินผ่านเธอและหมอเป้ดูจะให้ความสนใจอยู่ไม่น้อย

“เดียร์ แกมาช้าเพราะมัวแต่เตะผู้อยู่ใช่ไหม” เสียงเรียกของนิรินเมื่อเห็นนาเดียร์เดินเข้ามาหา ยังไม่ทันที่ร่างเล็กของนาเดียร์จะถึงกลุ่มเพื่อน เสียงเรียกของเพื่อนก็ทำให้คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปม

“พูดอะไรของเธอนิริน”

“งั้นแกดูนี่” นิรินส่งมือถือเครื่องหรูของตัวเองให้กับนาเดียร์ดู ใบหน้างุนงงของนาเดียร์แสดงออกมาชัดเจนแต่ก็ยังยอมรับมือถือจากมือของนิรินโดยดี

“พี่หมอเป้สุดหล่อของฉัน” เสียงคร่ำครวญของกอบัวที่นั่งอยู่เก้าอี้โอดโอยขึ้นมาทันที เมื่อมือถือเครื่องหรูส่งถึงมือนาเดียร์ ใบหน้าสวยของนาเดียร์โฟกัสไปยังภาพที่แสดงออกมาจากหน้าจอเป็นภาพเหตุการณ์เมื่อสักครู่ที่เผยแพร่อยู่หน้าเพจของมหาลัยแต่แตกต่างกันที่ภาพดูเหมือนเธอและหมอเป้กำลังจีบกันอยู่

“มันไม่ใช่แบบที่พวกเธอคิด มันคืออุบัติเหตุพี่เขาเดินมาชนฉันแค่นั้น”

“หรา”

“เรื่องจริง ฉันจะโกหกพวกแกทำไม” นาเดียร์รีบอธิบายให้เพื่อนรักทั้งสามฟังแต่จะมีหนึ่งคนที่เธอค่อนข้างลำบากใจที่จะพูดหรืออธิบาย เพราะเฮียครามเป็นคนค่อนข้างอารมณ์ร้อนแค่คิดใบหน้าสวยก็เริ่มหงอยอย่างเห็นได้ชัด

“ทำไมแกทำหน้าแบบนั้นนาเดียร์ เป็นอะไรวะ”

“เปล่า”

“ถ้าพี่หมอเป้จีบแก แกจะว่าไงนาเดียร์” ซอลที่นั่งฟังอยู่นานเอ่ยถามขึ้น เพราะหมอเป้เป็นลูกพี่ลูกน้องกันกับซอลและเธอก็รู้นิสัยพี่หมอเป้ดีว่าไม่ได้เจ้าชู้อะไรและดูจากสายตาคงพอใจนาเดียร์ไม่น้อย ถ้าพี่ชายของตัวเองจะจีบเพื่อนรักอย่างนาเดียร์

“โอ๊ย!!ฉันไม่ได้คิดเรื่องนี้และก็เป็นไปไม่ได้ด้วย มันคืออุบัติเหตุ” มือบางของนาเดียร์ถึงกับกุมขมับ เพราะหมอเป้ดูจะฮอตในหมู่สาว ๆ ไม่น้อยแต่เพจของมหาลัยพาดหัวเรื่องจนเธออย่างจะไปลากแอดมินเพจมาตบให้เละ แต่ยังดีที่คอมเม้นต์มาในทางที่ดีและเชียร์ให้นาเดียร์กับหมอเป้เป็นแฟนกัน

“หมอเป้เป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉันเอง สนใจบอกได้น๊า” ซอลยังไม่หยุดแซวนาเดียร์ เพราะซอลเองก็เชียร์คู่นาเดียร์กับบพี่หมอเป้เช่นกัน ก่อนที่กอบัวและซอลจะเรียกถกเถียงกันอีกครั้งในหัวข้อเรื่องของหมอเป้และหันหน้ามาล้อเล่นนาเดียร์ที่นั่งกุมขมับอยู่

“อ้าว ทำไมแกไม่เชียร์ฉันกับพี่หมอเป้บ้างวะ”

“กอบัวแกเจ้าชู้จะตาย ฉันไม่เอาแกเป็นพี่สะใภ้หรอกยะ”

“งั้นแกเลือกนาเดียร์เป็นพี่สะใภ้งั้นเหรอ”

“ช่าย!! พี่สะใภ้รับรักพี่ชายซอลเถอะค่ะ”