เฟื่องฟ้าตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแต่เช้าตามความเคยชินตอนแรกตั้งใจจะติดต่อไปที่ครอบครัว แต่การโทรหาอาชว์ไม่ติดเมื่อวานนี้ทำให้นิ้วเธอเลื่อนไปกดโทรหาเขาเป็นคนแรกโดยแทบไม่ได้ไตร่ตรองอะไร หงุดหงิดใจเล็กน้อยเมื่อสัญญาณตอบรับไม่มีเหมือนกับว่าเขาปิดเครื่องหนีเธอไปตั้งแต่เมื่อคืน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องทำให้มือที่จะโทรหาครอบครัวชะงัก เฟื่องฟ้าลุกไปเปิดประตูก็เห็นอารยาซึ่งสวมชุดอยู่บ้านเรียบหรูยืนยิ้มแย้มคอยอยู่
“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณฟ้า อายมาชวนไปทานข้าวค่ะ”
“ขอบคุณมากนะคะคุณอาย ฟ้าขอเก็บโทรศัพท์ครู่เดียวนะคะ” หญิงสาวเดินไปวางเครื่องมือสื่อสารไว้กับลิ้นชักที่หัวเตียง ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนด้วยความเกร็งเล็กน้อย ตอนนี้เธอไม่รู้จักบ้านหลังนี้ดีเท่าไหร่นักรวมทั้งคนตัวดีก็ติดต่อไม่ได้ แถมได้ยินอารยาบอกแว่วๆ ว่าเจ้าตัวเองก็ติดต่ออาชว์ไม่ได้ทำให้เธอเสียใจลึกๆ ที่เขาปล่อยเธอลอยแพโดยไม่ใยดี
“ป
