“ดูเหมือนว่าคุณจะยากคุย... ตามสบายนะ ผมจะนอนก่อนเพราะพวกคุณคงคุยกันนาน” เสียงบอกห้วนๆ ก่อนเขาจะขยับไปแล้วตวัดผ้าห่มมาห่มโดยไม่ลืมหรี่ไฟลงให้เหลือแต่ดาวน์ไลท์ที่สว่างแต่เป็นโทนอบอุ่นไม่แยงตายามนอนหลับ...
เฟื่องฟ้าอึ้งงัน... รู้ว่าอาชว์ไม่พอใจและระแวงเรื่องนี้อยู่ เธอเองก็ทำใจลำบากเพราะยังไม่เคยเล่าอะไรให้หมอพีทฟังแต่จะบอกเขาตรงๆ ว่าอยู่กับอาชว์ตอนนี้เธอทำไม่ได้ หญิงสาวตั้งใจว่าหากมีเวลาจะโทรหาเขาแล้วคุยกันเรื่องนี้ให้รู้เรื่องเพราะการไม่บอกเขาคงเป็นการปล่อยให้เรื่องคาราคาซังไปเรื่อยๆ
หญิงสาวกดปิดเสียงให้โทรศัพท์เลิกสั่น... เธอรอจนหมอหนุ่มสายตัดไปแล้วตั้งระบบเรียกเข้าให้เป็นแบบเงียบก่อนจะสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่ม ขยับตัวเข้าหาอาชว์อย่างกล้าๆ กลัวๆ เธอไม่อยากมีปัญหาหรือว่าไม่อยากให้เขาไม่พอใจเรื่องนี้เพราะอย่างน้อยที่สุดตอนนี้เธอกับเขาก็เป็นสามีภรรยากัน ดังนั้นเธอจะง้อเขาเป็นการเอาใจหลังจากที่เ
