ดาวเรืองตื่นมาในยามเช้าก็ยังเห็นหนึ่งเดียวนอนหลับอุตุอยู่ เธอเดินเลี่ยงไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าอาบน้ำและสวมชุดเดิม ระหว่างรอหนึ่งเดียวตื่นเธอส่งข้อความหาภาวันโดยผ่านช่องทางต่างๆ หลายครั้งและเจ็บใจยิ่งมากมายเมื่อเขาอ่านแต่ไม่สนใจตอบกลับ
“ถ้าอยากเลิกกันก็อย่าหนีหายไปอย่างนี้ บอกดีๆ ก็รู้เรื่อง”
ข้อความสุดท้ายที่ดาวเรืองส่งหาภาวันเพราะอารมณ์เสียสุดๆ แล้ว เพียงไม่กี่วินาทีต่อมาภาวันกลับโทรหาเธออย่างน่าอัศจรรย์
“ดาวนึกว่าจะอ่านแล้วไม่ยอมตอบซะอีก”
“พี่ยังไม่พร้อมจะคุยกับดาว เพราะกลัวดาวไม่เข้าใจ แต่เห็นข้อความสุดท้ายพี่คิดว่าเราน่าจะคุยกันได้ตอนนี้”
“หมายความว่ายังไง”
“เราเลิกกันเถอะ พี่คิดว่าเราไปกันต่อไม่ได้แล้วล่ะ”
“พูดง่ายดีเหลือเกินนะ” ดาวเรืองพูดเสียงขึ้นจมูก รู้เช่นเห็นชาติคนได้ใหม่แล้วลืมเก่าก็วันนี้ หากเป็นเธอหมดรักและบอกเลิกก่อนยังพอทำเนา แต่นี่คนที่เป็นลูกไล่เธอมาตลอดบอกเลิกก่อน มั
