หวามรักนางบำเรอชั่วคืน

ครั้งแรก

กางเกงยีนส์ผ้าเนื้อดีถูกสลัดออกจากเอวสอบอย่างไม่

ใยดี ซองสีเงินขนาดพิเศษถูกฉีกด้วยฟันแหลมคม มือหนาสาวชักลำรักสองสามครั้ง ถึงแม้จะไม่มีอารมณ์ แต่กลิ่นหอมอ่อนๆที่ลอยมาจากกายสาว ก็ทำให้เขาตื่นตัว ครอบถุงยางชนิดบางเฉียบลงบนส่วนหัวป้านหยัก แล้วขยับเข้าไปใกล้คนที่นอนนิ่งอีกนิด ทันทีที่มือแกร่งคว้าลงบนข้อเท้า อิงวราก็พยายามอีกครั้ง รวบรวมกำลังที่มีเพียงน้อยนิด แล้วใช้เท้ายันไปที่อกแกร่งอย่างแรง

           "ฤทธิ์มากนักนะ!" คำรามรอดไรฟัน คนไม่ทันระวังตัวเสียหลักเล็กน้อย หญิงสาวใช้จังหวะนั้นคลานหนี แต่ก็ช้าไปกว่ามือแกร่ง ทันทีที่ตั้งหลักได้ภูดิศก็คร่อมทับหน้าขาของเธอเอาไว้ ตลบกระโปรงออกไปให้พ้นทาง มือหนาคว้าลงที่ขอบกางเกงชั้นใน กระชากจนขาดติดมือ หงุดหงิดกับอาการขัดขืนของคนใต้ร่าง

           "ปะ...ปล่อยนะ ช่วยด้วย..." เสียงที่เปล่งออกมาเบาเหมือนเสียงกระซิบ ใบหน้าสวยส่ายไปมา น้ำตาไหลลงมาเป็นสาย รู้สึกถึงการรุกรานจากคนที่แทรกตัวอยู่กลางหว่างขา 

           "ฮือๆๆ...ปล่อยนะ ช่วยด้วย" พยายามส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ เมื่อขาเรียวถูกดันให้แยกออกจากกัน เกร็งตัวขึ้นเมื่อรับรู้ถึงของแข็งที่ถูไถไปมาบนใจกลางความเป็นหญิง มือบางปัดป่ายสะเปะสะปะ ความเจ็บปวดค่อยๆแทรกเข้ามาในหัวใจ ร่างกายเหมือนถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ

ภูดิศกัดกรามจนเส้นเลือดที่ขมับปูดโปน เหงื่อเม็ดใหญ่ซึมหน้าผาก ส่วนหัวบานหยักที่พยายามดันเข้าไปในร่องรัก คาอยู่แค่ปากทาง มันทั้งแน่นทั้งฝืด เขาไม่ได้เล้าโลมเธอเลยสักนิด จึงทำให้เข้าลำบาก คนใต้ร่างกำลังเจ็บปวดจากการกระทำของเขา ไม่ใช่หน้าที่ที่เขาต้องเบามือหรือโอ้โลม เพราะเธอเป็นแค่เครื่องบำบัดความใคร่ มือหนาจับขาเรียวแบะอ้า ก่อนจะกระแทกลำรักเข้าไปจนสุดโคน รับรู้ถึงบางอย่างที่มันฉีกขาด กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง คนที่อยู่ใต้ร่างกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ร่างกายกระตุกเกร็ง มือที่ทุบตีเขาในตอนแรก จิกลงบนท่อนแขนแกร่ง ภูดิศไม่สนใจกับอาการของเธอ ลำรักที่แช่ค้างไว้เริ่มขยับไปมา เมื่อเธอตอดรัดเขาจนปวดร้าว อย่างน้อยยุทธนาก็ไม่ได้โกหก เธอยังบริสุทธิ์จริงๆ ถ้าเลือกได้เขาก็ยังยืนยันคำตอบเดิม เขาต้องการเงินคืน สำหรับเขาแล้วเยื่อบางๆที่เพิ่งจะทะลวงเข้าไปนั้น ไม่ได้มีค่าเลยสักนิด 

           "ฮือๆๆ" เสียงสะอื้นยังดังไม่ขาดสาย เมื่อชายหนุ่มเริ่มขยับตัว สะโพกแกร่งขยับเข้าออกเป็นจังหวะ ลำรักถูกดึงออกมาจนสุดแล้วดันกลับเข้าไปใหม่ เขาไม่สนกับอาการเจ็บปวด คราบเลือดที่ชโลมลำรักของเขานั่นก็ด้วย เขาไม่สนใจมันเลยสักนิด เมื่ออารมณ์กำหนัดเริ่มพุ่งสูงขึ้น ไม่นานคนที่สะอื้นไห้ก็แน่นิ่ง เมื่อร่างกายรับกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นไม่ไหว ภูดิศเร่งจังหวะเมื่อเขาเองก็กำลังจะไปสุดทางเช่นกัน ร่างสูงขย่มโยกเข้าออกตอกลึก ในจังหวะหนักๆอีกสองสามครั้ง ก่อนจะปลดปล่อยเมื่อเสร็จสม กายแกร่งชื้นเหงื่อผละออกจากร่างบาง ก้าวลงจากเตียงนอน ไฟในห้องสว่างขึ้น เมื่อเจ้าของร่างหนาจัดการกับตัวเอง ถุงยางอนามัยที่ชุ่มไปด้วยคราบเลือดถูกทิ้งลงข้างเตียง เสื้อผ้าที่ร่วงเกลื่อนพื้น ถูกสวมกลับไปตามเดิม ใบหน้าคมคายหันไปมองคนที่หลับอยู่บนเตียง ยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจเมื่อเห็นผลงานของตัวเอง เลือดสีเข้มอาบชุ่มบนใจกลางความเป็นหญิง เลอะไปจนถึงโคนขา บางส่วนไหลลงมาเปื้อนที่นอนเป็นวงกว้าง ก่อนจะไล่สายตาไปตามเนื้อตัวบอบบางเขียวช้ำ เสื้อผ้าท่อนบนยังอยู่ครบ รู้สึกเสียดายที่ไม่ได้สัมผัสกับบัวคู่งาม ที่ขยับยั่วยวนไปมาตามจังหวะการหายใจของเจ้าของ โล่งใจที่เธอยังหายใจอยู่ เลื่อนสายตามาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าสวยซีดเผือด ที่อาบไปด้วยน้ำตา เขารู้ว่าเธอเจ็บมาก แต่นั่นคงต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนที่พาเธอมา คงต้องไปปลุกปลอบกันเอง เพราะเขาได้สิ่งที่ตัวเองต้องการแล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่จืดชืดไร้รสชาติที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมา มือแกร่งดึงผ้าห่มมาคลุมช่วงล่างของเธอเอาไว้ ก่อนจะหันหลังแล้วเดินออกไป โดยที่ไม่หันมามองคนบนเตียงอีกเลย ไม่มีอะไรให้เขาต้องจดจำ เธอก็แค่นางบำเรอที่มีคนยัดเยียดให้เขา แม้เธอจะสดใหม่ก็ตาม

แกร๊ก!

ทันทีที่ประตูเปิดออก ผู้ชายชุดดำที่ยืนอยู่บริเวณนั้นก็ก้มหน้าลง

           "กลับเลยเหรอครับ" ราเชนทร์มือขวาคนสนิทถาม เมื่อเห็นเจ้านายเดินออกมาจากห้อง

           "เออ!" ตอบอย่างไม่สบอารมณ์นัก เมื่อหันไปสบตากับคนที่ยืนก้มหัวมือกุมต่ำอยู่ที่หว่างขา ถึงจะสะใจกับรอยช้ำบนมุมปากนั่นก็ตาม แค่นี้ยังน้อยไปกับคนที่เสนอหน้าอย่างมัน

           "แล้ว...ผู้หญิง" ถามไม่เต็มเสียงนัก เมื่อสบกับสายตาที่บ่งบอกความไม่พอใจของเจ้านายหนุ่ม

           "ช่างแม่ง!" พูดจบก็เดินออกไปจากห้องอย่างไม่ใยดี ราเชนทร์มีท่าทางลังเล ก่อนจะหันมากระซิบบางอย่างกับลูกน้อง แล้วเดินตามเจ้านายออกไป ภูดิศคงไม่ถูกใจกับของหวานที่เขาเตรียมไว้ให้ แต่เขาก็ใจดำทิ้งเธอไม่ลง สิ่งที่ยุทธนาทำกับเธอเลวร้ายที่สุด ถ้าเขาไม่รับไว้เธอก็คงถูกขายให้คนอื่น และอาจจะกลายเป็นสินค้าที่ถูกขายต่อเป็นถอดๆ การตัดสินใจครั้งนี้จะทำให้เจ้านายโกรธก็ตาม แต่เขาก็ช่วยเธอไว้ได้ ถึงแม้ไม่รู้ว่าอนาคตเธอจะเป็นอย่างไร หวังว่าคงจะมีสมองคิดได้ว่ายุทธนาเป็นคนแบบไหน และนั่นก็เป็นอีกเรื่องที่เขาห่วง เพราะเธอไม่รู้ว่ายุทธนาเป็นคนขายเธอให้เขา ได้แต่หวังลึกๆว่าภูดิศจะเมตตาเธอบ้าง แต่ดูจากอาการของเจ้านายแล้ว คำตอบก็คงจะตรงกันข้าม ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ เขารับเธอไว้เองก็ดี แต่ก็อีกนั่นแหละของทุกอย่างที่เกี่ยวกับบ่อน มันต้องเป็นสมบัติของภูดิศเสมอ คิดเมื่ออยู่ๆก็นึกสงสารเธอขึ้นมา