จนกว่าจะได้รักกัน...

ความลับของวิว

เวลาผ่านไป เกือบ 1 ปี

วิว:

ทุกอย่างยังเป็ฯเหมือนปรกติ ฉันไปทำงานกับคุณเจตตอนกลางวัน กลางคืนฉันก็มาเป็นผู้หญิงบนเตียงของคุณเจต งานเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ จนแทบจะไม่มีเวลาคุ่ยกัน กว่าจะถึงคอนโด ก็ปาเข้าไปเกือบ เที่ยงคืนทุกวัน จนตอนนี้ฉันเริมรู้สึกไมไม่ค่อยสบาย หน้ามืดบ่อย เวียนหัวบ่อยและ อาเจียนบ่อย

" อึบ อึบ อ้วกกกก"

"หนูวิวเป็นอะไรหรือเปล่า ลุงเห็นหนูเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้ว"

"ไม่เป็นไรหรอกคะ วิวคงพักผ่อนน้อยมั่งค่ะ"

ครื้น.. ครื้น...

"คะ จากใหนคะ"

(วิว ฮึก ฮึก วิว ทำใจดีไว้นะ)

"มีอะไรคะพี่นิด พี่เป็นอะไรค่ะ"

(ลุงวัต แกไปสบายแล้ววิว ฮึก ฮึก)

ฉันยืนนิ่ง ตัวแข็งทื่อ ทุกอย่างดูมืดไปหมด รู้สึกตัวอีกที ฉันนอน อยู่บนโซฟาในห้องทำงานของคุณเจต

"เป็นไงบ้างวิว"

" วิว ไม่เป็นไรคะ คุณ พ่อละคะ พ่อวิวเป็นยังไงบ้างคะ ฮึก ฮึกกกกก"

"คือ ..เอ่อ คืออ พ่อของเธอ เสียแล้วตอนนี้อยู่ที่วัด"

"ฮึก ฮึกกกกก "เสียงสะอื้นรำให้ ปานจะขาดใจของวิว

หลังจากจัดการงานศพ ของพ่อ พี่นิดก็กลับไปอยู่ที่ต่างจังหวัด ตอนนี้ วิวเหมือนตัวคนเดียว มีเพียงเพื่อนสนิทคนเดียวอย่าง วรรณา ที่คอยดูแลไม่ห่าง

"วิว กินข้าวหน่อยนะ เดี๋ยวแกไม่สบาย"

"ฉันกินไรไม่ลงอะ ยายวัน ฉันไม่เหลือใครแล้ว ฮึก ฮึกกก"

"แกยังเหลือฉันนี้ไง ถ้าแกเป็นอะไรไปฉันจะไม่เหลือใครเลยจริงๆนะ วิว"

"ก็ได้ ฉันกินก็ได้"

"ดีมาก งั้นแกก็กินให้หมด แกจะไปทำงานวันใหน"

"ก็คงพรุ่งนี้แระ ฉันไม่อยากลาหลายวัน ช่วงนี้งานคุณเจตเยอะขึ้นมาก อึกกกก อุก อ้วกกกกก"

"เป็นไรแก"

"แกใส่อะไรบ้างเนี่ย เหม็นมาก "

"ก็ข้าวต้มหมูที่แกชอบไง ไม่เหม็นนะ เจ้าประจำของเราเลย เมื่อก่อนแก ชอบกินมากเลยนะ จำไม่ได้แล้วหรอ"

"เหม็นมากอะแก ฉันกินไม่ได้หรอก เอาไปทิ้งเถอะ"

"แล้วแกจะกินอะไร ฉันอยากกินอะไรเผ็ดๆ อย่างส้มตำ ไก่ย่าง เอาเผ็ดๆเลยนะ"

"อืม ฉันจะออกไปซื้อให้นะ"

วัน ออกไปซื้อส้มตำ ฉันเลยถือโอกาสโทรหาคุณเจต

"คุณเจตคะ พรุ่งนี้ฉันจะกลับไปทำงานนะคะ"

"พักสัก 2-3วันก็ได้ ไม่ต้องรีบมาหรอก ที่นี้ มีลุงพนาคอยช่วย ไม่วุ่นวายหรอก"

"ค่ะ เอาแบบนั้นก็ได้คะ งั้น วันจันทร์ วิวจะกลับไปทำงานนะคะ"

" อืมม..."

พอวางสายเสร็จ ฉันก็กลับมานั่งคิด ปรกติคุณเจตกับฉันไม่เคยห่างกันเลย นี้ ก็ 2 วันแล้วเขากลับทำตัวห่างเหินไม่สนใจ หรือเขาจะเบื่อเราแล้วนะ หรือที่เขาเปลี่ยนไป เพราะเขากับคุณทิพไปกันได้ดี

"แก มาแล้ว เป็นไรป่าวแก"

"ป่ะ เปล่า ไม่ได้เป็นไร"

"เล่ามา แกเป็นไร"

"ถ้้าฉันเล่าให้แกฟัง แกฉัญญากับฉันน่ะ ว่าแกจะไม่ บอกใคร"

"อืมมมม สัญญา....."

"ฉันว่า ฉันรักคุณเจต และฉันกับเขาเราก็มีอะไรกันตั้งแต่ฉันเริ่มไปทำงานกับเขา เกือบทุกวัน"

"ห๊ะ อะไรน่ะ แล้วแกป้องกันหรือเปล่า"

"ก่อนหน้านี้คุณเจตพาฉันไปฉีดยาคุมมา แต่ฉันจำไม่ได้ว่าเอาใบนัดหมอไปไว้ใหน และงานมันเยอะ เลยวุ่นๆ ฉันเลยลืม ไปเลยว่าหมอนัดเมื่อไหร่ จนถึงตอนนี้" ฉันพูดพรางกินส้มตำ อย่างอเร็ดอร่อย

"อือออ ยัยวันแกไปซื้อร้านใหนมาอร่อยมาก แกกินดิ"

"อืม ปรกติแกไม่ค่อยชอบกินอะไรแบบนี่นะ แกเป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย ดูแก แปลกๆไปนะ"

"ฉันไม่เป็นไรหรอก วันจันทร์ฉันจะกลับไปทำงานนะ ขออยู่กับแก สัก 2-3 วันนะ "

"อือ อยู่ตลอดไปก็ได้ ฉันมีแค่แกคนเดียว แกก็เหมือนคนในครอบครัวฉัน ซึ่งมีแค่แกคนเดียว"

"ขอบใจนะแก ตอนนี้ฉันก็เหมือนเหลือแกแค่คนเดียว ฉันรักแกนะ "

"อืม ฉันก็รักแก"

ณ.บริษัทคุณเจนภพ

หลังจากที่หยุดไปหลายวัน ฉันกลับมาทำงานปรกติ ฉันนั่งอยู่โต๊ะหน้าห้องทำงานคุณเจตตามปรกติ คุณเจตก็เดินเข้ามา พร้อมกับคุณทิพที่เกาะแขนคุณเจตอยู่

"สวัสดีคะ คุณเจต คุณทิพ" ฉันยกมือขึ้นไหว้คนทั้งสอง คุณเจตพยักหน้ารับ

"เอาแกแฟกับน้ำเข้าไปให้ฉันกับเจตด้วยนะ คุณเลขาวิว" คุณทิพเบาะปากใส่ฉัน เหมือนคนเกลียดกัน

"คะ "ฉันเดินออกไปที่ห้องครัวจัดแจง นำกาแฟ น้ำเปล่ามาให้คุณเจตและคุณทิพที่ห้อง

พลัก

"อุ้ย ข ขข ขอโทษคะ"ฉันหลบตามองต่ำ เดินถือถาดกาแฟไปวางไว้ที่โต๊ะหน้าโซฟา ภาพที่เห็นคือคุณทิพนั่งที่ตักของคุณเจต มือคล้องคอท่าทางเหมือนกำลังจูบกันอยู่..

"ไม่มีมารยาท เคาะประตูไม่เป็นหรือไง"คุณทิพพูดพลางซบ อกคุณเจต มองตาเขม็ง

"ขอโทษคะ " ฉันพูดพร่างก้มหน้าไม่กล้าสบตาใครเลย คุณเจคเอาแต่เงียบไม่ได้พูดอะไร เขาหยิบปากกาเซนเอกสารต่อ

"ไปสิ ยืนบื้ออะไรอยู่ละ "คุณทิพออกปากไล่ฉน

" คะ" ฉันรับคำและเดินออกมา พร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้ม ฉันเดินผ่านลุงพนาไปเข้าห้องน้ำ ฮึก ฮึกกกกก ฮึก ฉันใช้เวลา 15 นาที ในการจัดการกับอารมของตัวเอง

"หนูวิว คุณเจตโทรมาบอกว่าอีก 5 นาที ต้องไปตรวจเอกสารที่คลับ หนูต้องไปด้วยนะ "

"ค่ะ " ฉันรับคำพร้อมเดินไปเก็บของและหยิบกระเป๋ามายืนรอ

"เจตคะ วันนี้เราไม่ไปทานข้าวกัยจริงไหรอคะ ทิพอุสาห์มารอคุณตั้งแต่เช้าแล้วนะคะ"

"ผมต้องไปตรวจงานอีก ไว้วันหลังนะ" (ผมส่งข้อความหาพัน กันคุณทิพไว้ ฉันขับรถเอง)

เจต:

ผมเดินออกมาหน้าห้อง พันเดินมากันทิพไว้ ผมรีบเดินลากแขนวิวมาที่รถและขับออกมาทันที

"หิวใหม"

"ไม่คะ "

"เป็นยังไงบ้าง โอเคหรือเปล่า"

"คะ โอเคทุกเรื่องคะ"

"วันนี้เสร็จงาน วิวขอ อนุญาติ ออกไปทานข้าวกับเพื่อนนะคะ"

"เพื่อนหรอ ผู้ชายหรือผู้หญิง"

"จำเป็นต้องบอกด้วยหรอคะ รีบทำงานรีบเสร็จเถอะคะ วิวจะได้รีบไป"

"ผมอนุญาติให้คุณไปหรอ"ผมโมโหมาก กร้วดๆ เสียงขบฟัน และผมก็ขับรถเลี้ยวเข้าซอย

"มาที่นีทำไมคะคุณเจต"

"...."ผมมองหน้าเธอพร้อมกับจับมือเธอ กะชากตัวเธอเข้ามาใกล้ จนปากเธอและปากผมชิดเกือบติดกัน

"คุณ อุ๊บ"

จ๊วบๆ จุ๊บๆ จ๊วบบบ เสียงจูบปากกัน

"อืมม " เสียงครางหลุดออกมาจากปากของวิว

"ฉันคิดถึงเธอมากนะ"ผมพึมพำบอกเธอ

"หรอคะ คุณเจตคงคิดถึง วิวแค่เรื่องบนเตียง เป็นของเล่นสำหรับตคุณก็แค่นั้นแระคะ วิวคงมีค่าแค่นั้น"

"คุณเป็นอะไร วิว ปรกติคุณไม่เคยเป็นแบบนี้นะ"ผมมองหน้า วิว พรางรอคำตอบ

"เปล่าคะ สักวันเมื่องานของวิว จบ วิวก็ต้องไปจากคุณอยู่ดี ส่วนคุณก็คงแต่งงานกับคุณทิพและคุณทิพก็ต้องเป็นภรรยาของคุณเจต และ วิวก็จะหายออกไปจากชีวิตคุณเจตในที่สุด ถูกต้องใหมคะ"

ผมมองหน้าวิวพร้อมคิดตามที่เธอพูด วิวต้องมีความลับกับผมแน่ๆ