จนกว่าจะได้รักกัน...

จุดเริมต้น

เจต:

หลังจากที่ผมได้ฟังเรื่องรางจากพี่กร จนหมดแล้ว ยอมรับว่าผมรู้สึกสงสาร ยัยเด็กนั้น อยู่ไม่ใช่น้อย ปรกติผมเป็นครที่ไม่ค่อยสนใจใคร

แต่ ทำไมกับเด้กคนนี้ ผมถึงได้รู้สึกเอ็นดูนักนะ ใจผมเต้นแปลก

ตั้งแต่เจอเธอครั้งแรก นี้มันเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่ ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย ผมเลยตัดสินใจจะจ่ายค่า รักษาพยาบาลของพ่อเธอ โดยมีข้อแม้ให้เธออยู่ข้างๆกายผม ตลอดเวลา ในฐานะ เลขาส่วนตัวของผม ซึ่งผมได้คุ่ยกับพ่อแล้ว ว่าจะยอมไปทำงานที่บริษัท โดยมีข้อแม้ว่า ต้องให้วิวมาเป็นเลขาให้ผม ซึ่ง คุณพ่อก็ตกลง เป็นที่เรียบร้อย

เจต: สอง กูมีเรื่องรบกวนมึงหน่อยว่ะ

สอง: อือ มีไร

เจต: ตอนนี้ เด็กวิว กำลังลำบาก กูอยากให้ เด็กนั้น มาทำงานเป็นเลขากูหน่อย

สอง: เฮ้ย มึงเป็นคนเอาการเอางานตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ ปรกติ มึงไม่แม้จะอยากไปบริษัทเลย เกิดไรขึ้นว่ะ

เจต: เอ่อ กูยอมรับว่ารู้สึกดีกับเด็กคนนั้น อยากให้มาอยู่ใกล้ๆไม่รู้ทำไมว่ะ

สอง: แล้วมึงจะให้กูช่วยยังไงว่ะ

เจต: กูอยากให้มึงบอกเด็กนั้นว่ามีงานให้ทำ โดยมีค่าจ้าง เดือนละ 200,000 บาท แต่มีข้อแม้ ต้องทำงาน 24 ชั่วโมง ต้องตามติดเจ้านายไปทุกที่ และจะออกค่ารักษาพยาบาล รอบบิลแรกให้ก่อนเป็นค่ามัดจำ สัญญางาน 2 ปี ที่พักฟรี น้ำไฟ ฟรี

สอง: อือ กูจะลองคุ่ยให้ ตาทั้งสองได้แต่มองหน้าเพื่อนรักพร้อมแสยะยิ้มมุมปากแบบมีเลห์ใน หลังจากนั้น สองก็เดินไปโทรศัพหา วิวทันที

วิว:

ฉันได้แต่นั่งมองหน้าผู้เป็นพ่อ ซึ่งหลับสนิทจากฤทธิ์ยา พรางคิดถึงเรื่องงานที่คุณสองเสนอมา ฉันคิดว่ามันก็คุ้มที่จะไปทำงานที่นั้น ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่า คนแบบฉันวุฒิการศึกษาแค่นี้ มีคนจ้างงานที่ได้เงินดีขนาดนี้จะไปหาได้ง่ายๆซะที่ใหนละ โดยคุณสองบอกว่าเป็นเพื่อนของคุณสองเอง ดีกรีเป็นถึงรองประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์แห่งนึ่ง ฉัันจึงตัดสินใจบอกพี่สอง และให้พี่นิด ซึ่งเปนลูกพี่ลูกน้องของพ่อ มาดูแล พ่อของฉัน ซึ่ง พ่อแม่ของพี่นิดเองก็เสียชีวิตไปหมดแล้ว พี่นิดเลยมีเวลาว่างเพื่อมาดูแลพ่อของเธอ เธอจังบอกพ่อว่า มีคนจ้างเธอให้ไปทำความสะอาดบ้าน และให้พักอยู่ที่บ้านหลังนั้น แม้พ่อของเธอจะไม่อยากยอม แต่มันเป็นทางเดียว ที่จะทำให้มีค่ารักษาพยาบาลของตัวเขาเอง

เจต:

หลังจากที่ได้ยินข่าวดีจ้าไอ้สอง ว่าเธอยอมตกลงมาทำงานกับผม ผมก็ให้แม่บ้านที่คอนโด จัดเตรียมทุกอย่างไว้ ในห้องนอนอีกห้อง และสั่งแม่บ้านให้มาทำความสะอาดหลังจากพี่ผมกับวิว ออกไปทำงานแล้วเพื่อไม่ให้ วิว เหนื่อยมากนัก

วันต่อมา...

วิวก็ได้เดินทางมาถึงคอนโดแห่งหนึ่ง ซึ่งดูหรูหราหมาเห่ามาก ฉันได้แต่คิดว่า เจ้านายของฉันจะมีเงินมากขนาดใหนกันนะ ถึงมีเงินเช่าคอนโดแบบนี้ให้ฉันอยู่ พอเดินเขาไป ก็ไปเจอ ไอ้คนจอมหยิ่งและนิสัยไม่ดี ยืนยิ้มแฉ่งยุหน้าเคาเตอร์ ได้แต่คิดในใจว่า คงไม่ใช่เขาหรอกนะที่เป็นเจ้านายของฉันใช่ใหม

วิว: สวัสดีคะ คุณเจต คุณคือเจ้านายของฉันหรอคะ

เจต: ใช่ เธอต้องมาเป็นเลขาของฉันนับตั้งแต่วินาทีนี้ เธอนอนคอนโดห้องเดียวกับฉัน แต่คนละห้องนอน เผื่อมีอะไรฉันจะได้เรียกใช้เธอได้ตลอด เย็นนี้ฉันมีนัดที่ คลับ PR ซึ่งฉันเป็นหุ้นส่วนอยู่ที่นั้น แล้วผมก็หมุ่นตัวเดินนำหน้าเธอออกไป

วิว: อะไรของเขาว่ะ พูดๆๆๆๆ พอพูดเสร็จก้เดินออกไปเฉยเลย โดยที่ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย จะทำไงได้ว่ะ ค่าฟอกไตรอบแรกเขาจ่ายให้ไปแล้ว ฉันได้แต่ทำตามที่เขาสั่ง

เจต: ห้องเธออยู่ทางนั้นแล้วรีบเตรียมตัวเราต้องไปถึงคลับก่อน 6 โมง แล้วผมก็เดินเข้าห้องมาอาบน้ำแต่งตัว

15.30.....

เจต: เสร็จหรือยัง ผมแค่เดินมาดูเพราะคิดว่าเธอคงไม่มีชุด เพราะตั้งแต่เจอเธอครั้งแรก ผมไม่เคยเห็นเธอแต่งหน้าและแต่งตัวเลย

วิว: ฉันเปิดประตูออกมา ใส่กางเกงยีนแล้วก็เสื้อยือสีดำพอดีตัว เสร็จแล้วคะ

เจต: จะไปชุดนี้หรอชุดที่ดุดีกว่านี้ไม่มีแล้วหรือไงว่ะ

วิว: นี้ก็ดีที่สุดแล้วนะคะ ดีกว่านี คงไม่มีแล้วค่ะ ก็มันเป็นความจริงนี่น่าา ชุดที่ดีกว่านี้ ของเธอไม่มีแล้ว ชุดนี้ใหมที่สุดแล้ว

คุณเจตได้แต่ถอนหายใจเบา

แล้วเดินนำหน้าฉันออกไป ฉันจึงรีบตามลงไป

ณ.ห้างสรรพสินค้า แห่งหนึ่ง

คุณเจตมายืนอยู่หน้าร้านขายเสื้อผ้าแบรนด์แนมร้านนึ่ง แล้วเลือกชุดมาให้ฉัน ลอง 4-5 ชุด แต่ละชุด มันเป็นเกาะอก และสายเดี่ยว มีสี ดำ แดง ฟ้า แล้วก็ชมพู พอลองเสื้อเสร็จเขาก็เดินมาที่ร้านเสริมสวย และสั่งให้พนักงานจัดแจง แต่งหน้าทำผมให้ฉัน กว่าจะเสร็จ ก็ป่าเขาไป 16.40 นาที ฉันเดินออกมาพร้อมกับพนักงานที่พูดว่า เสร็จแล้วคะคุณเจต

วิว: ฉันมาในชุดเดรทสั้น สายเดี่ยว สีดำ ด้านหลังโชว์แผ่นหลังขาวเนียน ด้านหน้าหน้าอกใหญ่ไซด์ 42 มัดรวบผมเป็นหางม้า โชว์แผ่นหลังขาวๆมีเชือกบางๆสีดำมัดอยู่แค่ 2 เส้น มองๆไปฉันก็ดูสวยขึ้นมาผิดหูผิดตาเหมือนกันนะเนี่ย แอบคิดเข้าข้างตัวเองนิดนึ่ง

เจต: ผมสตั้นไป 5 วิ เธอดูซ่อนรูปมาก ขาว สวย หน้าอกอึ้มมาก เห็นเป็นสัดส่วน สวยจนจำแทบไม่ได้ เอาอีกแล้วคับใจผมมันเต้นแปลกๆอีกแล้วครับ