“ห๊ะ! แก...แกบอกว่าไอ้โรมมันกลับมาแล้วอย่างนั้นเหรอ?”
“อืม มีคนเห็นมันที่โรงพยาบาลของพ่อมันน่ะ”
ศิวะพูดออกมาอย่างตกใจระคนตื่นเต้นเมื่อเทวาโทรมาบอกว่ามีคนเห็นโรมันที่โรงพยาบาล
“เฮ้ย! มันยังไม่ตายจริงๆเว้ย ฮ่าฮ่า เดี๋ยวปิดคลินิกแล้วฉันจะไปหามัน แกจะไปด้วยไหม?”
ศิวะบอกออกมาอย่างตื่นเต้นดีใจ เมื่อจะได้เจอโรมันอีกครั้ง
“ไม่ล่ะ ไอ้เพื่อนนิสัยไม่ดีแบบมัน เลิกคบไปนานแล้ว”
ต่างจากเทวา ที่ทำเป็นไม่สนใจ เมื่อยังโกรธโรมันที่อยู่ดีๆก็หายไปแบบนั้นอยู่
“โธ่ งอนเหมือนเด็กไปได้ ฉันจะโทรไปชวนไอ้ราม แกไม่ไปก็...แล้วแต่”
พูดจบศิวะก็กดวางสายไปทันที เพราะจะโทรไปบอกรามินทร์เรื่องที่พึ่งรู้มา ทำเอาเทวาถึงกับมองผ่านโทรศัพท์อย่างน้อยใจ เพราะอันที่จริงเขาก็ดีใจที่โรมันปรากฏตัวแต่ก็ยังคงโกรธเคืองอยู่
“แล้วแกจะลากฉันมาด้วยทำไม ไม่รู้เหรอว่างานฉันยุ่งขนาดไหน”
“เอาน่า เดี๋ยวฉันจ่ายค่าจ้างให้แกเอง มาสิเร็วเข้า”
