ความสุขที่หายไป

3671 คำ

“ปล่อยเลย...เพราะนายนั่นแหละฉันถึงถูกพวกนั้นเรียกไปตบ...อยากให้ทั้งมหาลัยเรียกฉันไปตบด้วยรึไง มองกันใหญ่แล้ว...” พอเดินออกมาเพื่อจะไปขึ้นรถ วารีรีบดันเขาออกจากการพยุง เพราะมีแต่คนมองมาที่เขาและเธอ แต่เทวาไม่สนใจกลับเข้าไปพยุงเธอต่อ “ช่างหัวพวกมันสิ รู้ก็รู้ไป จะได้ไม่กล้ามายุ่งกับเธออีก” “อีตาบ้า...งั้นก็ประกาศให้รู้กันให้หมดๆไปเลยสิ” “ไม่ต้องประกาศเขาก็รู้กันหมดแล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะรู้ว่าเธอถูกพวกนั้นเรียกไปได้ไงล่ะ” เวรแล้วไง... วารีได้แต่คิดในใจ เมื่อตอนนี้เธอรู้แล้วว่าทำไมทุกคนถึงมองเธอแปลกๆ ที่จริงก็รู้เรื่องระหว่างเธอกับเทวากันแล้วนี่เอง “ฉันไม่เป็นอะไร..แค่ถูกตบน่ะ ไม่ต้องไปโรงพยาบาลหรอก ไปเอายาแก้ปวดมาให้ก็พอแล้ว” “ไม่ได้ เธอต้องไปหาหมอ” “ไม่เอา ฉันอาย แค่นอนพักก็พอ” “งั้นไปห้องฉัน ฉันต้องแน่ใจว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ” และเทวาก็พาวารีไปที่ห้องของเขา เมื่อไม่สบายใจที่จะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม