Chapter.17 ทางหนีไฟNc++
อรุณรดาออกแรงป้องทุกสัดส่วนจากมือปลาหมึก ใบหน้าหวานส่ายไปมาหนีริมฝีปากร้ายที่จู่โจมลากไล้ซอกซอนลำคอและใบหูจนแทบจะยืนไม่ไหว
“หอมจัง” ความต้องการของเขาแสดงออกมาผ่านเสียงครางแผ่วและสัมผัสที่ดื้อด้านไม่ยอมรามือนั้นทำลายทำนบความแข็งแกร่งจนพังครืน
“อื้อ” เสียงครางเล็ดลอดออกจากริมฝีปากบางเผยอ ร่างเล็กอ่อนยวบลงคาวงแขน
“รดา ไปที่ห้องกันเถอะ” น้ำเสียงแหบพร่ากับกลางกายเหยียดขยายพองใหญ่คับตื้อเสียจนอึดอัด เขาอยากจะโรมรันและสัมผัสเรือนร่างนี้ให้หายคิดถึงบนเตียงนุ่ม ผ่อนคลายและสะดวกสบายกว่าที่ยืนอยู่ตรงนี้
“ค่ะ”
คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูงขณะคลายมือออก เขามองหล่อนที่กำลังรีบจัดแจงเสื้อผ้าให้อยู่ทรงเตรียมจะวิ่งหนีออกไป ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มวาดวงแขนรวบคอเธอแล้วกระชากเข้าหาตัวอย่างแรง
“มารยาตื้นๆแค่นี้?” ฝ่ามือหยาบสางผมที่เธอตั้งใจรวบไว้อย่างดีจนพังยุ่งเหยิง ซิปด้านหลังถูกรูดลงจนสุด
