วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ต้องตื่นเช้า เธอแทบไม่ได้คุยกับเจตนัยแม้นอีกฝ่ายจะพยายามเข้าหาก็ตาม กานต์พิชชาทำใจไม่ได้หรอกที่จะตัดใจได้เหมือนที่เขาพูด ถามไถ่กันเป็นปกติยังยากเลย
...พอลงมาข้างล่างก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นแก้วตากำลังคุยโทรศัพท์อยู่ สองฝ่าเท้าหยุดเดินตามมารยาท วันแรก ๆ โดนดุด่าอย่างไรยังจำได้ดี ทว่า
มารยาทมันมีไว้สำหรับคนมีมารยาทเท่านั้นแหละ กานต์พิชชากำฝ่ามือแน่น นึกถึงตอนที่อีกฝ่ายแอบฟังเธอคุยกับพี่สาวจนความลับแตก ถ้าจะแอบฟังคืนก็ไม่ผิด ร่างบางเดินไปแอบที่บานหน้าต่างทันที
ความรู้สึกตงิดในใจนี้เกิดขึ้นตั้งแต่วันแรกที่เห็นแก้วตาคุยโทรศัพท์โดยที่สามีของเธอไม่ได้โทรมา อีกทั้งพิรุธหลายอย่างที่เจ้าตัวแสดงให้เห็น ใบหน้าเลิ่กลั่กที่เห็นวันนั้นยังจำได้ดี แก้วตากลัวว่าจะมีใครได้ยินเธอคุยโทรศัพท์
แต่วันนี้...กานต์พิชชาได้ยินเต็มสองรูหู
“บอกว่ามาไม่ได้ไงไม่เข้าใจเหรอ มีคนอยู่บ้านด้วย บอกไปเป็
