บทที่ 8

1347 คำ

เจ้าขาตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนเย็น แวบแรกเธองัวเงียจากการนอนตลอดทั้งวันจนแทบจะลืมเลือนสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองไปหมด แต่เมื่อหันไปมองข้างกายแล้วไม่พบใครอีกคน เธอก็คืนความทรงจำทั้งหมดในเสี้ยววินาทีนั้น คุณลุง...ไม่สิ ผู้ชายคนนั้นหายไปไหน!? หญิงสาวหย่อนขาลงจากเตียง ใจสั่นไหวไปหมดเมื่อคิดว่าบางทีเขาอาจจะกลับไปยังที่ของเขาแล้ว แต่พอคว้าเสื้อผ้ามาสวมแล้วส่งเสียงเรียกไปทั่วบ้าน “คุณลุง! คุณลุงคะ อยู่ไหน” ใบหน้าของชายหนุ่มที่สวมเพียงกางเกงท่อนล่าง ช่วงบนเปล่าเปลือยก็โผล่มาให้เห็นจากปลายบันไดบ้าน “ตื่นแล้วเหรอ” เจ้าขาโล่งใจอย่างประหลาดที่ได้เห็นเขา ประหลาดใจมากขึ้นกว่าเดิมอีกที่ไม่เห็นว่าใบหน้าของเขามีหนวดเคราอย่างเคย แต่ถูกกำจัดทิ้งไปจนใบหน้าคร้ามครันเผยความหล่อเหลาออกมาอย่างเห็นได้ชัด แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอควรสนใจ ตอนนี้ต้องสนใจกับสถานการณ์ตอนนี้ก่อน “ว่าไง ฉันถามว่าตื่นแล้วเหรอ” ถู

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม